Η αληθινή ιστορία ενός εκπαιδευτή αλόγων. Πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει για κάποιον που δεν ενδιαφέρεται για άλογα; Δεν ξέρω γιατί προσωπικά τα βρίσκω συναρπαστικά ζώα και έχω ζήσει πολλές μαγικές στιγμές με αυτά στο παρελθόν. Αλλά αυτά που κάνει ο Μπακ με τα άλογα μάλλον θα εντυπωσιάσουν και κάποιον τελείως άσχετο με το άθλημα.
Ο τρόπος που η ταινία δένει την κακοποίηση του Buck ως παιδί με τον μοναδικό τρόπο που προσεγγίζει τα άλογα είναι η μαγεία της. Ένας ευγενικός άνθρωπος παραδίδει μαθήματα ζωής καθώς εξηγεί στα σεμινάριά του πως να εκπαιδεύσεις τα άλογα χωρίς βία. Και, αντίθετα με ταινίες όπως το Secretariat ή ακόμα και την Μαύρη Καλλονή που ήταν βίαια έργα σαν μοντάζ και δράση, ακολουθεί έναν…αλογίσιο ρυθμό, τον άνθρωπο και τα άλογα.
Υπάρχουν βέβαια τρύπες. Τι απέγινε ο αδελφός του; Πως ακριβώς λειτουργεί (αν λειτουργεί) σαν πατέρας και σύζυγος; Και αυτή η σκηνή με το κακοποιημένο επιθετικό άλογο σε κάνει να αναρωτιέσαι τι κάνει με τα άσχημα πράγματα στον κόσμο. Δεν μπορεί να είναι όλα χορηγοί θετικής ενέργειας σαν κάποιος μόνιμα σπινταρισμένος και χαμογελαστός Τσαλίκης. Κάποια άλογα, όπως και κάποιοι άνθρωποι είναι πέρα από θεραπεία; “He’s been wrecked” το πόρισμά του. “This horse tells me quite a bit about you.” Προφανώς βάζει τα κλάματα η ιδιοκτήτρια. Και ο Μπακ δείχνει έτοιμος να κλάψει από την στεναχώρια του. Και λίγο αργότερα αποφασίζουν να θανατωθεί.
Από την πλήρη απογοήτευση του “War Horse” προτιμώ σίγουρα αυτό το γλυκό ντοκιμαντέρ. Είναι από αυτά που σε γεμίζουν ιδέες, σαν το Unknown White Male. Μήπως οι αρχές που πρεσβεύει ισχύουν και στις ανθρώπινες σχέσεις; Μήπως να δοκιμάσω αυτό που έκανε αύριο στην εμπορική διαπραγμάτευση; Τι ψάχνουμε στην σχέση μας με τέτοια ζώα; Μάλλον δείγμα ενός μικρού αριστουργήματος…