Μου φαίνεται πως το ζητούμενο είναι μια θαυμαστή ισορροπία μεταξύ δύο αντιτιθεμενων αναγκών: της πλέον σκεπτικιστικής διερεύνησης όλων των υποθέσεων που μας προτείνονται και. ταυτόχρονα, της μεγάλης δεκτικότητας στις καινούργιες ιδέες. Αν είσαι απλώς σκεπτικιστής. τότε καμιά καινούργια ιδέα δεν σε αγγίζει. Δεν μαθαίνεις ποτέ κάτι το καινούργιο. Γίνεσαι ένας ιδιότροπος γέρος, πεπεισμένος πως η ανοησία κυβερνά τον κόσμο. (Υπάρχουν, φυσικά, πολλά δεδομένα που στηρίζουν την άποψή σου αυτή.)
Αν. από την άλλη, είσαι δεκτικός σε βαθμό ευήθειας και δεν έχεις δράμι σκεπτικιστικού κοινού νου πάνω σου. τότε δεν μπορείς να διακρίνεις τις χρήσιμες ιδέες από τις άχρηστες. [ctt template=”1″ link=”sP05z” via=”no” ]Αν όλες οι ιδέες είναι εξίσου έγκυρες, έχεις χαθεί* διότι τότε, μου φαίνεται πως καμιά ιδέα δεν έχει οιαδήποτε εγκυρότητα.[/ctt]
— Καρλ Σειγκαν.«Το φορτίο του σκεπτικισμού», διάλεξη στην Πασαντηνα της Καλιφόρνιας. 1987.
