Category: ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ

Το σπέρμα και το πάθος στεγνώνουν εξίσου γρήγορα.  Όταν ήταν παιδί, λάτρευε τα μαρούλια, της φαίνονταν μαγικά έτσι τυλιγμένα, έτσι που μεγάλωναν στο μποστάνι της μάνας της.  Οπότε πήγαινε και τα έβγαζε πέντε πέντε, τα κατέστρεφε πρόωρα και τα πήγαινε στο δωμάτιό της να τα θαυμάσει, να τα φχαριστηθεί.  Η μάνα της τσαντιζόταν, δικαίως, που…… Continue reading Δέντρα, διάρροιες και διμούτσουνες κατσαρίδες στο τακούνι (ΡΣΑΤΑ6)

O συναγερμός στο εργοστάσιο ήταν σπάνιος αλλά όλοι ήξεραν ακριβώς τι έπρεπε να κάνουν.  Σταμάτησε η γραμμή παραγωγής.  Έκλεισαν ερμητικά με ταινίες όσα προϊόντα ήταν ήδη στα κουτιά τους.  Όλοι οι εργαζόμενοι στην εταιρεία παραγωγής παζλ καθώς φρόντιζαν τα πόστα τους και έβαζαν προσεκτικά σε σακούλες τα πάντα, άρχισαν να μαζεύονται γύρω από την νεαρή…… Continue reading Μακριά μαλλιά που βγάζουν σπίθες (ΡΣΑΤΑ 5)

Όταν αφήνεις να σε συνεπάρει κάποιος σαν κύμα μην γκρινιάζεις αν βρεθείς ξαφνικά σε βαθιά νερά και πνίγεσαι.  Ο παπάς κοιτούσε απέναντί του στον καφενέ κάποιον που δεν γνώριζε προσωπικά αλλά έβλεπε σχεδόν κάθε μέρα τέτοια ώρα.  Διάβαζε σοβαρός την αθλητική εφημερίδα αλλά κάθε τόσο χαλάρωνε από κάτι σε αυτήν και χαμογελούσε λίγο.  Τα μάτια…… Continue reading Συγνώμη που σ’ερωτεύτηκα ( ΡΣΑΤΑ 4)

(Αν δεν θέλετε απλά μια σκηνή σεξ χωρίς νόημα, διαβάστε και τα προηγούμενα κεφάλαια – εδώ όλα μαζί – οπότε θα έχετε ολόκληρη την έλλειψη νοήματος μαζί.) Ο ηλεκτρολόγος και ο νεαρός πιανίστας είχαν κάτι κοινό.  Την έλεγαν Μίνα.  Φορούσε Μίνι και μια μπλούζα με τη Minnie Mouse.  Το παρατσούκλι ήταν αυτονόητο, έβγαινε με μια…… Continue reading Μίνα Μίνι ΜουνοΜίνι (ΡΣΑΤΑ Κεφ3)

(Διαβάζεται ανεξάρτητα αλλά είναι το 2ο κεφάλαιο – εδώ το 1ο) Τετάρτη χαράματα σε εκείνη την μεσαίου μεγέθους επαρχιακή πόλη που λέγαμε.  Θα σκάει ο τζίτζικας σε λίγο αλλά τίποτα δεν έχει γίνει ακόμα. Γιατί Τετάρτες παίζει η ομάδα.  Και σήμερα στα προημιτελικά.  Και τι μας νοιάζει που μια ερασιτεχνική ομάδα χάντμπολ είναι στα προημιτελικά; …… Continue reading Υιός παπά, πιανίστας (ΡΣΑΤΑ Κεφ2)

“Δύο λεπτά δώστε μου!”  Το είπε σα να είχε πεθάνει και ζητούσε από τον Άδη μια δεύτερη ζωή στην οποία θα ήξερε ακριβώς τι να κάνει.  Ήταν μεγάλο Σάββατο στην μεσαίου μεγέθους επαρχιακή πόλη και ο παπάς με τον ηλεκτρολόγο κάθονταν στο γραφείο της εκκλησίας.  Ο ηλεκτρολόγος δείχνει 20 χρονών αλλά μάλλον είναι τριάντα και…… Continue reading Ραβανί σοκολάτα από τον Άδη (ΡΣΑΤΑ Κεφ1)

Την είδα που εξαφάνισε το κρουασάν με διακριτικές μικρές δαγκωνιές χωρίς να πέσει ούτε ψίχουλο.  Πριν λίγο εγώ ένα ίδιο κρουασάν για να το φάω έμοιαζε σα να είχε ανατιναχτεί και σε ακτίνα 5 μέτρων υπήρχαν τα αποδεικτικά, έτσι που τα βλέπω παντού απορώ αν έφαγα καθόλου τελικά. “Αλέκο θα κάνουμε κάτι το Σαββατοκύριακο;” -Α,…… Continue reading Ο σκύλος του Σρέντινγκερ το Μεξικάνικο Πάσχα

(Μπορείτε να το αρχίσετε από οποιαδήποτε πρότασή του με οποιαδήποτε κατεύθυνση. Όχι ανά λέξη βρε, ανά πρόταση. Έμπνευση δυο καλά λόγια του Θάνου Μαρκατά για άλλο μου παρόμοιο κείμενο και ένα κομμάτι μουσικής που ανέβασε κάπου, αν θέλετε το βάζετε να παίζει ενώ διαβάζετε) https://www.youtube.com/watch?v=a0PQ9n73Ep4 Πάντα αρκεί μια πολύ πολύ κακή ιδέα.  Αναδρομικά κάθε στροφή…… Continue reading Παλινδρομικό αμφίδρομο κι ανάδρομο κείμενο

Την είδα που κοιτούσε κάτι στην τσάντα της. Στην ουρά περιμέναμε πέντε άτομα, θεωρητικά 2 μέτρα απόσταση πρέπει να έχουμε αλλά το πεζοδρόμιο δεν το επέτρεπε. Οπότε είχαμε μπει κάπως διαγώνια εναλλάξ. Δεν είδα την μεριά που έβλεπε, αλλά το ήξερα καλά αυτό το είδος χαρτιού, είναι από το ρολό του υπέρηχου. Ξανάνοιξε την τσάντα,…… Continue reading Μέρα μητέρας 2021

“Αδελφοποιημένη πόλη με το Κάτω Κωλοχώρι στην Πολωνία” έγραφε περήφανα η πινακίδα καθώς πλησίαζα το αεροδρόμιο.  Δεν το πιάνω αυτό με την αδελφοποίηση, τι σημαίνει ακριβώς;  Μπορούμε να δανειζόμαστε τα μπουφάν τους;  Ή ότι σιγά σιγά θα μου αρέσουν πιο πολύ οι άντρες;  Κοίταξα αλλού.  Δεν θα βγάλω άκρη με τις αδελφοποιήσεις και εξάλλου οδηγάω,…… Continue reading Αδελφοποιημένη ονειροπαγίδα

Στο πρώτο ραντεβού παράγγειλε μια σαλάτα.  Στο δεύτερο τρία κιλά παϊδάκια, δυο πατάτες, τρία κολοκυθάκια τηγανητά και τζατζίκι.  Με το τζατζίκι συμφώνησα κι εγώ.  Πήρα και μια φέτα γιατί νόμιζα θα περισσέψουν πατάτες.  Είχα άδικο.  Αυτή η κοπέλα αν είχε πέντε χωριάτικες μπροστά της και της ζητούσες λίγη τομάτα, ε, πάλι πέντε χωριάτικες θα είχε…… Continue reading Ένα τζατζίκι με Pepsi Max

“Όταν περάσει η πανδημία…”, αυτή η μάστιγα.  Σαν το “θα τακτοποιήσω το δωμάτιό μου όταν…” των παιδιών ένα πράγμα, στο μυαλό μας μεταφερόμαστε σε μυθική μελλοντική εποχή που όλη μέρα θα πίνουμε καφέδες με τις φιλενάδες μας και μπύρες με τους κολλητούς μας.  Θα χάσω τα κιλά της καραντίνας ή/και θα κάνω λιποαναρρόφηση και botox…… Continue reading “Όταν περάσει η πανδημία…”, αυτή η μάστιγα.

Ο σκύλος με κοίταξε βαριεστημένα.  Εγώ είμαι έναν χρόνο καραντίνα, άρα αυτός εφτά.  Ευτυχώς αυτό το παιχνίδι “αγαλματάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα” με τα παιδιά δουλεύει ακόμα.  Κάποια στιγμή θα τους πω ότι μπορούν να κουνηθούν γιατί θα έχουν πεινάσει και νομίζω η μικρή κατουρήθηκε κιόλα.  Μετράει αυτό για κίνηση άραγε;  Δεν πρέπει να χαλαρώσω τους…… Continue reading Πρώτα χιόνια στο αρχιδαριό

Είναι μάχη σε πολλαπλά επίπεδα. Να μην κολλήσουν παππούς και γιαγιά, τηλεκπαίδευση, τηλεργασίες και κάπως να μην γίνουν τελείως μαλάκες τα παιδιά λόγω ενημέρωσης από κάθε συνωμοσιολόγο στο YouTube που θέλει να μας πείσει ότι όλες οι ταινίες της Pixar συνδέονται τάχα μου δήθεν με κάποιον μυστικό τρόπο. Άντε να εξηγείς. Μερικά πρωινά κοιτιέμαι στο…… Continue reading Με οδοντόβουρτσα στη μύτη