“Να βάλουμε σε κάθε αίθουσα υπολογιστές! Να έχει κάθε παιδί από ένα tablet!” Έχει γίνει σαν σταυροφορία πια και βγαίνει και το σχετικό δισκοπότηρο βέβαια. Τεμπέληδες γονείς βρήκαν καινούργιο άλλοθι ή απλά μπερδεμένοι, απελπισμένοι με την παιδεία γονείς, ψάχνουν μαγική λύση.
e δεν είναι λύση.
eχει μαλλιάσει η γλώσσα μου σε αυτό το θέμα εδώ και πολλά χρόνια. Είμαι στην Πληροφορική από το 1981. Έχω ακούσει το παραμύθι δεκάδες φορές. Κάτι αποτυχημένα πειράματα της Rainbow. Την εποχή που θα άλλαζε τον κόσμο ο Όμιλος Λαμπράκη (Τελικά πούλησαν περισσότερο “RAM” χάρη στον Περή και την Κάτια – multimedia άλλοθι για γονείς που δούλευαν ως αργά και δεν έβλεπαν τα παιδιά τους). Μετά η μανία με τους ηλεκτρονικούς “διαδραστικούς” πίνακες. Και τώρα όλοι θέλουν eLearning…
Οι πιο αστείοι είναι αυτοί που μας πρήζουν με τα eBooks. Θα πάρεις μια ταμπλέτα λέει και θα διαβάζει εκεί το παιδί τα βιβλία του. Αχά. Όπως τα λες φίλε. Θα μπορεί με δυο κινήσεις να παίζεις Angry Birds αλλά θα προτιμήσει να τελειώσει την Ηλιάδα, ε; Ακόμα πιο καταστροφικός ο τρόπος που μπήκαν προβολικά συστήματα στις αίθουσας. Γιατί κακά τα ψέματα, δεν είναι “διαδραστικό” κάτι στο οποίο απλά βάζεις μια παρουσίαση Powerpoint και μιλάς. Απλά οι καθηγητές έκατσαν και έφτιαξαν παρουσιάσεις και μονολογούνε όπως μονολογούσαν πάντα. Τα παιδιά αντιγράφουν ότι βλέπουν και… το λέμε σύγχρονη παιδεία όλο αυτό;
Είμαι φανατικός οπαδός του eLearning. Για εμένα. Τον ενήλικα. Που ξέρω τι θέλω να μάθω. Και περνάω ώρες ακούγοντας σειρές διαλέξεων από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου επί παντός επιστητού. Για κάποιον με όρεξη δηλαδή είναι παράδεισος. Όσο πιο μικρές οι ηλικίες όμως, τόσο πιο δύσκολα δικαιολογείται. Δεν λείπουν οι πληροφορίες από τα παιδιά. Ούτε η εξοικείωση με τους υπολογιστές. Ειδικά στο ελληνικό σχολείο λείπει η ομαδικότητα. Η λογική του εκπαιδευτικού μας συστήματος επί της ουσίας είναι “να είμαι καλύτερος από τους άλλους για να μπω εγώ στο πανεπιστήμιο και όχι αυτοί”. Τι ακριβώς πιστεύετε ότι θα προσφέρει παραπάνω κάποια τεχνολογία σε αυτόν τον αγώνα;
Υπάρχει ένα σοβαρό επιχείρημα για κάποιες τεχνολογίες elearning και αυτό είναι το κόστος. Αν γίνει τόσο ακριβό πια το χαρτί – να το αντικαταστήσουμε με οθόνες. Αλλά έχετε δει κάποιο πρόγραμμα elearning να μην περιλαμβάνει τρελά έξοδα; Και μόνο η συντήρηση ενός δικτύου υπολογιστών ή tablet σε ρεαλιστικές σχολικές συνθήκες είναι άθλος!
Όπως σε πολλά άλλα πράγματα, υπάρχει η φαντασίωση ότι μπορείς να αγοράσεις μια λύση. Χωρίς να αλλάξει ο οργανισμός. Ψάχνουμε πάντα την εύκολη λύση. Αλλά ειδικά στην παιδεία, δεν υπάρχει εύκολη λύση. Η αλλαγή σε εμάς, τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς και της κοινωνίας στην οποία μεγαλώνουν τα παιδιά που παιδεύουμε είναι το ζητούμενο (Αναλυτικά το σκεπτικό μου εδώ). Το σχολείο που δεν είναι μηχανογραφημένο στα βασικά του δεν μπορεί να ζητάει να περάσει στον επόμενο αιώνα τεχνολογικά με τεχνολογικές παιδαγωγικές καινοτομίες. Οι οποίες στην καλύτερη περίπτωση είναι πειραματικές και σίγουρα απαιτούν πρόσθετους πόρους και ανθρωποώρες για την υλοποίησή τους.
Σε άλλα θέματα αν θέλετε πιστέψτε το παραμύθι των εξ ουρανού λύσεων. Στην παιδεία ο μόνος τρόπος είναι μακροπρόθεσμος και αρχίζει από εμάς. Α, και κάντε οι ίδιοι λίγο eLearning. Τόσα και τόσα είναι διαθέσιμα online, δοκιμάστε ένα τουλάχιστον πριν ζητήσετε να το “φορέσουμε” στα παιδιά μας…
