Ο σκηνοθέτης λέγεται Taweelap Srivuthivong. Ινδός. Αλλά μην νομίζετε ότι είναι μια ακόμα βαρετή ταινία με επικές χορευτικές σκηνές δεκαπεντάλεπτες. Αρχίζει και τελειώνει με ελέφαντες. Είναι κινούμενα σχέδια. Τα ελεφαντάκια είναι πανχαριτωμένα, με ματάρες και στρογγυλεμένα άκρα. Ο Ροκ, είναι ένας σκληρός πολεμιστής, πιστός ελέφαντας του στρατηγού. Και μπλε. Γιατί είναι αγόρι. Η Μέλοντι η χαζοβιόλα (νομίζουμε, θα δείτε μετά όμως) γκόμενά του. Την οποία γκάστρωσε και ετοιμάζεται να φύγει αφού τον ζήτησαν στο μέτωπο. Του το λέει. Και πάνω που ορκίζεται αιώνια αγάπη και κανονίζει τις αναρρωτικές του ο βασιλιάς αποφασίζει να απαγορεύσει σε όλη την χώρα τις οικογένειες.
Wtf. Έτσι. Γουατέβα μπίτσιζ. 3.9 στο IMDB η ταινία οπότε ο φίλος μου ο Νίκος που είναι κυνηγός της καλτίλας θα την λάβει αυτομάτως υπόψη.
Δεν θα πω spoiler. Δεν έχει χορευτικά και το μόνο τραγούδι είναι σκληρό ροκ, δεν έχω ιδέα τι συγκρότημα, μάλλον ούτε αυτοί δεν ξέρουν ότι είναι στην ταινία. Με το LalaLand δεν είχα πρόβλημα να σας την χαλάσω γιατί της άξιζε. Εδώ έχει αισθητικές υπερβολές που θα περίμενες από Ινδία αλλά περνάνε γρήγορα. Δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς επειδή ο σκηνοθέτης, στοχεύοντας εμφανέστατα το φεστιβάλ των Καννών, ρίχνει μέχρι και ζόμπι στην υπόθεση, καθώς και μια επική υποβρύχια μάχη μεταξύ ελεφάντων.
Στο τέλος, δίπλα στο πτώμα του ήρωα ελέφαντα όλοι είχαμε μεταφυσική σιγουριά ότι θα τον ξυπνήσουν τα ελεφαντάκια κλάνοντας στη μούρη του. Πριν λίγο με μια θεαματική κλανιά ένα χαριτωμένο κορίτσι ελέφαντας έσωσε τους συντρόφους της βοηθώντας με το μεθάνιο το αερόστατό τους να πάρει ύψος.
Δεν περιγράφεται. Αναζητήστε την κάπου μακριά από έναν κινηματογράφο στην περιοχή σας.
