Καθώς διερευνούσα το θέμα της προώθησης και των brand στον τραπεζικό κλάδο για αυτό το άρθρο (“Top Brands και Marketing Strategy στον τραπεζικό κλάδο“) ένα άλλο πρόβλημα με βάρυνε: αν ήμουν εγώ διευθυντής ή υπεύθυνος μηχανογράφησης σε μια μεγάλη τράπεζα, πως θα χειριζόμουν τα social media; Με όλα τα προβλήματα και τις αντιρρήσεις μου, με όλους τους κινδύνους και τις ευκαιρίες. Και τότε φίλος από την άλλη άκρη του πλανήτη μου είπε για μια τράπεζα στην Αυστραλία που απείλησε πρόσφατα τους υπαλλήλους για οτιδήποτε γράψουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που μπορεί να είναι βλαπτικό στην εταιρεία. Όχι μόνο αυτό αλλά πρέπει να αναφέρουν αν δούνε στις δικές τους προσωπικές περιηγήσεις οτιδήποτε αρνητικό για την τράπεζα!
Απαγορεύεται με απειλή απόλυσης οποιοδήποτε σχόλιο ή αναφορά στις συνθήκες εργασίας τους ή τους πελάτες της τράπεζας. Ακούγεται εξωφρενικό. Που να ξέρει μια ταμίας όταν κάνει “μου αρέσει” στην σελίδα “μισώ τις γιαπωνέζικες μάρκες αυτοκινήτων” ότι η τράπεζα έχει πελάτη τον αντιπρόσωπο της Honda; Αν θέλει να σχολιάσει ένα άρθρο σχετικά με την παγκοσμιοποίηση κινδυνεύει να βρεθεί στον δρόμο;
Υπάρχει όμως και η πιο έξυπνη ερμηνεία. Δηλαδή ο θετικός τρόπος με τον οποίο μπορούν να βοηθήσουν οι υπάλληλοι με τα πολλαπλά αυτιά τους στα social media να ενημερώσουν για τις εξελίξεις στην κοινωνία. Media monitoring από πολλούς! Για παράδειγμα αυτό εδώ το χάλια βίντεο στην Αμερική ήδη συγκέντρωσε μισό εκατομμύριο views και ξεκίνησε ένα κίνημα.
Όπως έγραφα αλλού με θέμα τις οικογενειακές επιχειρήσεις, ένα από τα χαρακτηριστικά των πρωτοπόρων μεσαίων επιχειρήσεων είναι ότι έχουν πολλά σημεία επαφής με τους πελάτες τους. Σε έναν χώρο όπου οι φήμες και τα μισόλογα φτιάχνουν ή ρίχνουν μετοχές και τιμές, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι πλέον κομβικό σημείο της καθημερινής μάχης μάλλον. Όλο και περισσότεροι πελάτες μου ζητάνε να εκπαιδεύσω το προσωπικό τους στον τρόπο χειρισμού των social media. Μάλλον καλύτερο από την απειλή απόλυσης!
