Κακολογούσα χθες μια ταινία δράσης και έτυχε σήμερα να πέσω πάλι σε ταινία του είδους. Βέβαια εδώ είναι A movie με την dream team του είδους. Και από την πρώτη σκηνή βάζει τα πράγματα σε τάξη. Διαρκεί ένα τέταρτο σχεδόν. Αψογη χορογραφία. Απολαυστική σε εφέ, πλάνα, λήψεις, ντεκόρ και δράση. Κάθε είδος όπλου, έκρηξης, οχήματος. Ίσως κάπου κάποιος έμπορος όπλων να το δείχνει με υπότιτλους τα μοντέλα για να διαλέγεις!
Το γεγονός ότι δεν σκηνοθέτησε ο Σταλόνε φαίνεται. Ότι έγραψε το σενάριο ο ίδιος ομοίως. Μέχρι που σκάει μύτη ο Τσακ Νόρις δεν έχει κάτι ιδιαίτερο. Κι όμως, ο viral θεός του διαδικτύου, σκάει μύτη με πλήρη αυτοσαρκασμό. Οι υπόλοιπες ατάκες δεν έχουν εξίσου ενδιαφέρον. Εκτός αν ζήσατε τα 80s, μετά εξαφανιστήκατε και αυτή είναι η πρώτη ταινία δράσης που βλέπετε ξαφνικά, δεν 
θα σας κρατήσει το ενδιαφέρον.
Ο καινούργιος στην ομάδα είναι προφανώς για τις κοπέλες στο κοινό. Αλλιώς δεν δικαιολογείται ότι τον καδράρουν πάντα σαν να είναι σε σαπουνόπερα καθώς εξηγεί τα κακά του πολέμου. Γουίλις και Σβαρτσενέγκερ φαίνονται λίγο περισσότερο αυτή την φορά. Με καλογυαλισμένη καράφλα ο πρώτος, ακόμα πιο κουρασμένες ατάκες ο δεύτερος. Ο Ζαν Κλωντ Βαν Νταμ είναι από τις ευχάριστες εκπλήξεις σαν κακός. Δηλαδή για ανίκανος ηθοποιός καλός είναι εδώ.
Όλα είναι σχετικά τελικά.
