Ενδεχομένως τα σινεμά πρέπει να σου επιτρέπουν να βγεις από την αίθουσα στα πρώτα πέντε λεπτά και να σου επιστρέφονται τα χρήματα. Γιατί πέντε λεπτά της εισαγωγής αυτού του έργου (εκτός από τους βαρετούς τίτλους που του συγχωρούμε) αρκούν για να καταλάβεις ότι δεν έχει κατεύθυνση.
Στυλιζαρισμένα πλάνα, αργή κίνηση, μη ρεαλιστικές μάχες. Έχουμε άλλωστε καλοσυνηθίσει από τα εκπληκτικά άλματα που έκανε το είδος, σε μυθοπλασία και ντοκιμαντέρ χάρη στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Αλλά εδώ δεν υπάρχει καν ιστορία που να ρέει. Μια ανόητη ψευτουπόθεση με τον Christian Bale και κάθε τόσο πλάνα πολέμου. Ασύνδετα. Σε στιγμές φοβήθηκα ότι θα αρχίσουν να χορεύουν και να τραγουδάνε σαν κάποιο ψυχεδελικό μιούζικαλ.
Αν ήθελε κάποιος να αποδώσει φόρο τιμής σε μια ιστορική μάχη αυτός δεν είναι τρόπος. Ούτε παίρνει θέση, ούτε βγάζει νόημα. Αλλού ένας Κινέζος ήρωας καθαρίζει μόνος του έναν ολόκληρο λόχο με μεθόδους Sniper, Die Hard και ηρωισμό στο φουλ. Πετυχαίνει καλώδιο με μια σφαίρα. Και αλλού τους ξεπαστρεύει όλους του ήρωες ένα Γιαπωνέζικο τανκ με παντελώς μη ρεαλιστικό τρόπο.
Δεν είναι Κινέζικη χορογραφία από αυτές που έχουμε συνηθίσει. Αυτές αρέσουν και σε κάποιους. Εδώ είναι άτσαλη και ανισόρροπη από έναν σκηνοθέτη με άποψη μεν αλλά χωρίς ειρμό. Παρομοίως και οι ερμηνείες. Ο Bale έτσι όπως αρχίζει σε κάνει να εύχεσαι να γινόταν Τζόνι Ντεπ να το γελοιοποιήσει τελείως. Η αρχιπόρνη μιλάει Αγγλικά αλλά σαν να μην υπάρχουν τόνοι. Η μετατροπή του από οπορτουνιστή σε ήρωα δεν πείθει ούτε μας ενδιαφέρει τελικά. Η ταινία δημιούργησε αρκετό θόρυβο στους κινηματογραφικούς κύκλους γιατί έμπλεξε με την πολιτική αλλά ούτε αυτό την σώζει τελικά.
Σταματήστε στα πέντε λεπτά και ζητήστε τα λεφτά σας πίσω. Ούτε μετά από δυο ώρες βελτιώνεται!