“Μαμά είσαι τρελή. Αφού το λέει και το όνομα! Good, Goodys. Είναι καλό!”
Ήταν προφανές ότι η διαπραγμάτευση δεν πήγαινε καλά. To πεντάχρονο παιδί δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί να είναι με κάποιον μαγικό τρόπο “κακό” το φαγητό στο ταχυφαγείο. “Και στο σπίτι δεν τρώμε συχνά τοστ με ζαμπόν και τυρί ή μακαρόνια;”
Απαιτείται οικονομοτεχνική ανάλυση νομίζω. Οι γονείς προσπαθούν διαρκώς να μειώσουν την αξία επίσκεψης σε McDonald’s και Goody’s ενώ θα έπρεπε να την αυξάνουν! Ας δούμε την ζυγαριά από την μεριά του παιδιού:
ΥΠΕΡ: Παιδότοπος, χώρος, κάτι διαφορετικό, άλλα παιδιά, παιχνίδια στα παιδικά γεύματα.
ΚΑΤΑ: Αόριστη γκρίνια γονέων για κάτι που δεν καταλαβαίνω.
Πριν καταλήξουν σε τέτοια καταστήματα οι γονείς τείνουν να προσπαθήσουν να μειώσουν τα υπέρ αντί να αντισταθμίσουν από την άλλη μεριά: “Εντάξει θα πάμε στα Goody’s αλλά μόνο αν καθαρίσεις το δωμάτιό σου πρώτα.” Εξού και γκρινιάζουν για την διαφήμιση των fast food. Αγνοούν ότι εφόσον οι εταιρείες αυτές ανεβάζουν το ειδικό βάρος στην μια μεριά της τραμπάλας, μπορούν να κάνουν το ίδιο και αυτοί: “…και μετά το δωμάτιο θα με βοηθήσεις και με το σφουγγάρισμα.”
Μια άλλη κλασσική αντίρρηση είναι με το “ύπουλο κόλπο” των ταχυφαγείων με τα παιδικά γεύματα και τα παιχνίδια. “Εσύ δεν τα παίρνεις για το φαγητό” εξηγεί η μητέρα κάπως σαρκαστικά “αλλά μόνο για το παιχνίδι”. Αφού θεωρεί ο γονιός “κακή τροφή” όμως αυτό που προσφέρουν θα έπρεπε να χαίρεται! Τρώνε λιγότερο έτσι τελικά.
Είναι πολύ απλό να κόψεις την σχέση ανάμεσα στο φαγητό και τα υπόλοιπα “υπέρ” του ταχυφαγείου. Εμείς πάμε συχνά μόνο για να παίξουμε! Άλλωστε αν βρέχει δεν υπάρχουν πολλές κλειστές παιδικές χαρές. Μπορείς να παραγγείλεις fast food delivery και να τους το προσφέρεις στο σπίτι (κατά προτίμηση 45′ αφού έρθει για να είναι κρύο και να φαίνεται η “πλαστικίλα” του) δίπλα σε φρέσκα και αγαπημένα τους φαγητά. Απλά πρέπει να το προσεγγίσεις νηφάλια το θέμα…
Comments are closed.