Τα πρόσφατα επεισόδια με την μικρή ομάδα νέων του ΣΥΡΙΖΑ και την επίθεση που δέχτηκε από τα ΜΑΤ είναι ιδιαίτερα προβληματικά. Από την μια κάποιοι λένε “γιατί ο καθένας να μπορεί να κλείνει ένα πεζοδρόμιο, να μας πρήζει με την ντουντούκα του και να καταστρέφει το εμπόριο σε μια περιοχή για όση ώρα θέλει;” Από την άλλη η υπερβολική βία και τα χημικά της αστυνομίας. Όσοι έχουν λάβει μέρος σε τέτοιες ενέργειες, είτε σαν διαδηλωτές ή σαν αστυνόμοι, έχουν καλύτερη άποψη για τις προθέσεις και τον τρόπο που μπορεί να εκτυλίχτηκαν τα γεγονότα. Οι υπόλοιποι κουτσομπολεύουν απλά ή επικεντρώνονται στα “πολιτικά μηνύματα” της υπόθεσης. Και γιατί αυτά τα μηνύματα δεν είναι ξεκάθαρα; Γιατί απλούστατα χρησιμοποιούν κουτσουρεμένη γλώσσα. Ούτε μια κατάληψη πεζοδρομίου ή μια πορεία, ούτε αν πλακώσεις στο ξύλο ανθρώπους επικοινωνείς πολύ καλά.
Εγώ ομολογώ ότι έχω υπάρξει οικοτρομοκράτης. Αλλά από τους έξυπνους. Δηλαδή με όσο πάθος και αν πιστεύω ότι κάτι είναι λάθος και απαιτεί την άμεση παρέμβασή μου, σκέφτομαι λίγο τον τρόπο που θα εκδηλώσω την αντίδρασή μου. Ίσως για αυτό κατέληξα να κάνω διδακτορικό στην Επικοινωνία και με θέμα μεταπτυχιακού την επικοινωνία πολιτικών οργανώσεων. Γιατί είναι σαν γρίφος:
1. Πως θα περάσω το μήνυμά μου; Να σπάσω το όποιο κατεστημένο ή συνήθειο στην δημιουργία και κατανάλωση media για να με ακούσουν αυτοί που πρέπει να με ακούσουν;
2. Πως θα είναι νόμιμο αυτό που θα κάνω; Πότε και πόσο θα πιέσω τα όρια της νομιμότητας βάση κάποιου μακροπρόθεσμου σχεδίου;
3. Τελικά θα έχει το ποθητό αποτέλεσμα η ενέργεια; Θα επηρεάσει αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις στο θέμα ή θα ταλαιπωρήσει απλά πολλούς άσχετους;
Λοιπόν έχω φάει μαστιγιές από έφιππο Άγγλο λόρδο σε διαμαρτυρία κατά του κυνηγιού της αλεπούς. Το ίδιο γκρουπ μετά ήθελε να πάω μαζί τους σε απελευθέρωση ζώων από εργαστήρια – τους παράτησα. Έχω παίξει ξύλο σε παραλίες όπου έμπηγαν ομπρέλες σε περιοχή με αυγά χελωνών. Οι ίδιοι άνθρωποι μετά αλυσοδέθηκαν στο δημαρχείο, εγώ δεν πήγα. Όπως τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και στις περιβαλλοντικές ομάδες υπάρχουν πάντα οι πιο θερμόαιμοι και οι πιο προσεκτικοί. Όλοι χρειάζονται τελικά. Αλλά όσοι δεν σκέφτονται αρκετά πριν πράξουν κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από καλό.
Η έλλειψη φαντασίας που βλέπουμε στην ελληνική πολιτική είναι παντελώς αδικαιολόγητη. Ειδικά από τις οργανώσεις νέων τους θα περίμενα κάτι καλύτερο. Αντί να αντιγράφουν από τα πάμπολλα ενδιαφέροντα παραδείγματα ακτιβισμού διεθνώς, αντιγράφουν τελικά το…. ΚΚΕ. Το οποίο έχει απολιθωθεί σε επικοινωνιακές πρακτικές του μεσοπολέμου.
Δείτε εδώ το μονταρισμένο βίντεο του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τα προχθεσινά. Κανείς περαστικός δεν δείχνει να ενδιαφέρεται. Όσοι συμμετέχουν δεν δείχνουν να το διασκεδάζουν. Φωνάζουν συνθήματα τα οποία έχουν συναισθηματικά όση απήχηση έχουν μέσα μου τα τραγούδια της…Φαραντούρη. Αν είναι έτσι να με πείσουν να συμφωνήσω με κάποιο από τα ζητούμενά τους, αυτός σίγουρα δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος.
