Κανονικά τώρα έπρεπε να παίζουν πρωτοσέλιδα τύπου “Η Άντζελα Δημητρίου στην γιορτή καρπουζιού” και “Σπάνιας έντασης βροχή στην Μινεσότα κάνει 
πισίνα το δημαρχείο της πόλης”. Ποια μοντέλα βουτάνε το ψωμί στο τζατζίκι πριν το γεύμα και ποια κάνουν παπάρα στην χωριάτικη μετά; Αλλά προφανώς υπάρχει σοβαρή πολιτική κρίση. Κάτι έχει αλλάξει.
Ο Σαμαράς δεν τολμούσε να πάει διακοπές. Πριν ακόμα φτάσει σε νησί, θα είχε φύγει για να μεταφερθεί στο κέντρο επιχειρήσεων επειδή καιγόταν όλη η Ελλάδα ή να σταθεί στο πλευρό κάποιου στις “δύσκολες ώρες” του. Αν αργούσε δέκα λεπτά, σύσσωμη η αντιπολίτευση και όλα τα ΜΜΕ απαιτούσαν παραιτήσεις υπουργών. Έτσι για ζέσταμα.
Τώρα ο Πάνος Καμένος βέβαια μπορεί να πάει τσάρκα με πυραυλάκατο σε ακριτικά νησιά και να πει ότι επιθεωρεί. Κοτσάρει και καμιά ατάκα περί 
μεταναστών και τσιμπάει 1%. Θα του χρειαστεί άλλωστε στις εκλογές. Ο Πανούσης θα μείνει δυο εβδομάδες στην έπαυλη του Τσακαλώτου στην Αγγλία και καλά για να μάθει πως οι αστυνόμοι εκεί δεν χρησιμοποιούν όπλα. H Βαλαβάνη θα πάει στην Κρήτη να βρει ποιος είναι το καρφί που την έδωσε και να πάρει εκδίκηση.
Ο Τσίπρας το έχει βρει το κόλπο από παλιά. Πετάγεται Νότια Αμερική με έξοδα δικά μας βέβαια για να “δει πως τα κατάφεραν”. Βασικά δεν έχει ατζέντα, αρκεί που πατάει στα χνάρια του Τσε ή κάποιου άλλου αντίστοιχου. Αν ανεβεί και σε κάνα λάμα κερδίζει πόντους έναντι του Βενιζέλου που θα το τέλειωνε το ζωντανό με αντίστοιχο κασκαντεριλίκι. Ο Αλέξης είναι νέος και ωραίος, δεν χρειάζεται πολιτικό νόημα παραπάνω η φάση.
Τα ελληνικά ΜΜΕ άλλωστε εδώ και καιρό έχουν απολύσει τους περισσότερους εργαζόμενούς τους. Παράγουν άρθρα με αυτόματη μετάφραση ή από στρατιές “εθελοντών”. Ψάχνουν κάποιον να τους πληρώσει να γίνουν πουλημένα ΜΜΕ και δεν βρίσκουν. Ότι και να γράψουν, όλοι τους κατηγορούν. Ότι δεν κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ καθότι δεν έκανε τίποτα από όσα είχε υποσχεθεί ενάντια στα μεγαλοσυμφέροντα, τα κατάφερε η έλλειψη πολιτικής σταθερότητας.