“Τα ελληνικά πανεπιστήμια ανάμεσα στα καλύτερα του κόσμου” διαβάζω στους τίτλους των εφημερίδων. Αναφέρονται σε μια από τις πολλές κατατάξεις που δημοσιεύτηκε πρόσφατα. Συγκεκριμένα αυτήν εδώ http://cwur.org/2014/ “Επτά ελληνικά πανεπιστήμια στα 1000 καλύτερα του κόσμου” λέει το δημοσίευμα και δεν ψεύδεται. Απλά είναι εξαιρετικά επιλεκτικό στις επισημάνσεις του:
1. Πολλές πιο μικρές χώρες όπως η Δανία ή η Ταιβάν έχουν πολλά πανεπιστήμια πιο ψηλά από το δικό μας πρώτο. Η δε Taiwan έχει 30 συνολικά!
2. Αντίστοιχες Μεσογειακές χώρες όπως η Πορτογαλία έχουν επίσης 7 στα πρώτα αλλά σε πολύ πιο ψηλές θέσεις.
3. Μεσογειακές χώρες σε κρίση και με ανεργία όπως η Ισπανία έχουν πολύ περισσότερα πανεπιστήμια στα πρώτα. (42 πχ η Ισπανία, 47 η Ιταλία
4. Η Τουρκία έχει 10 πανεπιστήμια στην ίδια κατάταξη. Η μικρή Τσεχία 6. H Πολωνία 9. Ακόμα και η Αίγυπτος με ότι τραβάει πολιτικά έχει 4!
Προφανώς η μεθοδολογία έχει τεράστια σημασία. Η συγκεκριμένη κατάταξη μέχρι πέρυσι δεν περιλάμβανε καν πολλές χώρες του κόσμου. Πριν βιαστούμε να ασπαστούμε λοιπόν ένα αισιόδοξο “νέο” σαν αυτό, μάλλον καλό θα ήταν να σκεφτούμε λίγο τι ακριβώς σημαίνει σε βάθος χρόνου. Να δούμε πχ του χρόνου αν θα είναι περισσότερα ή λιγότερα τα ελληνικά πανεπιστήμια στην κατάταξη…
Παρομοίως για μια άλλη που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο “Ελληνες επιστήμονες με ισχυρή διεθνή επιρροή“. Αναφέρεται σε αυτό http://sciencewatch.com/sites/sw/files/sw-article/media/worlds-most-influential-scientific-minds-2014.pdf 
όπου βρίσκουμε συνολικά μόλις 5 Έλληνες επιστήμονες από Ελληνικά πανεπιστήμια. Τούρκοι σε Τουρκικά πανεπιστήμια αντίστοιχα είναι διπλάσιοι. Δανοί 20. Ισπανοί 40. Αλλά όχι! Εμείς εκεί να εθελοτυφλούμε.
Πρέπει επιτέλους να διακρίνουμε μεταξύ “καλών νέων” και αέρα αισιοδοξίας που χρειαζόμαστε μέσα στην οικονομική κρίση και έναν τρόπο επιλεκτικής παρουσίασης ο οποίος μόνο επανάπαυση δημιουργεί. Η Παιδεία δεν βελτιώνεται με λίγους σούπερ ήρωες, ούτε με σχετική μυθολογία. Είναι κατεξοχήν πεδίο για μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και μεγάλες, σταθερές επενδύσεις.
