Αν μη τι άλλο, η μελέτη των δημοτικών εκλογών απέδειξε πιστεύω ότι η κατάσταση στα media είναι ρευστή. Σίγουρα η τηλεόραση δεν έχει πια την πρωτοκαθεδρία. Ακόμα και οι εφημερίδες δείχνουν μπερδεμένες. Αλλά και η εκτέλεση που είδαμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σίγουρα δεν ήταν ξεκάθαρη. (Διαβάστε εδώ για προτάσεις τρόπων μέτρησής τους και εδώ για τον λόγο που η κλασσική διαφήμιση παραμερίζεται.)
Για να βοηθήσω λίγο την κατάσταση, σκέφτηκα να ορίσω έξι διαφορετικούς ρόλους σε μια καμπάνια. Ο …πιασμένος είναι αυτός του σταρ. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο πολιτικός υποψήφιος. Δουλειά του είναι να τραβάει τα βλέμματα. Πίσω από αυτόν υπάρχει όμως ανάγκη για μια ομάδα που παρέχει την εγκυρότητα. Οι ειδικοί. Είναι η λογική της σκιώδους κυβέρνησης (ατυχής μετάφραση από τα αγγλικά αλλά την χρησιμοποίησε έντονα η Ν.Δ. την προηγούμενη φορά που ήταν αντιπολίτευση.) Χτίζουμε προφίλ ανθρώπων που ξέρουν καλά τα θέματα. Πχ Η τρόϊκα του Μπουτάρη. (Επίσης ατυχής ονομασία λόγω συγκυριών!)
Ο τρίτος ρόλος μπορεί να είναι μοιρασμένος ευρέως. Κάποιοι πρέπει να παράγουν ιδέες. Με φρεσκάδα και ενθουσιασμό χωρίς να πολυνοιάζονται αν είναι ή όχι εφαρμόσιμες. Ούτε να επηρεάζοναι από τους άλλους που παρακολουθούν τις εξελίξεις και εντοπίζουν καινούργια πράγματα. Το φιλτράρισμα το κάνουν οι opinion leader, οι ειδικοί.
Και όλο αυτό το τσίρκο το συνδέουν όσοι προωθούν τις ιδέες. Οι οποίοι είναι οι υπεύθυνοι επικοινωνίας. Οι οποίοι πρέπει να κοιτάνε τους άλλους έξι καθώς δουλεύουν και να τους υποστηρίζουν με τα σωστά media. Να τους συνδέουν μεταξύ τους όπου χρειάζεται ή να τους απομακρύνουν όταν συμφέρει καλύτερα.
Σαν οργανόγραμμα αυτό δεν μοιάζει με κανένα πολιτικό γραφείο γιατί ούτε σε εταιρείες δεν δίνουν τον κεντρικό ρόλο στον υπεύθυνο επικοινωνίας! Αλλά παρατηρείτε ότι ο κύκλος κλείνει όμορφα αν ο σταρ είναι κοντά στον υπεύθυνο επικοινωνίας;