“I’m Irish. Racism is part of my culture”. Ο χοντρός Ιρλανδός μπάτσος, στην σχολή του InBruges και του Pulp Fiction είναι βέβαια αθυρόστομος. Δοκιμάζει και τα ναρκωτικά που βρίσκει σε νεκρούς ενίοτε. Μιλάει με την μητέρα του στο γηροκομείο για Ρωσσική ποίηση, μετά τον ρωτάει ποια ναρκωτικά είναι καλύτερα. Σε άλλη συγκινητική σκηνή την φυγαδεύει στην παμπ για να βγει από το γηροκομείο για λίγο. Είναι υπεράνω του νόμου και κανονισμών, ανεξάρτητος ελεύθερος επαγγελματίας αστυνομικός με ξεχειλωμένο σώβρακο. Που μας το δείχνει συχνά.
“Μην μου δείξεις φωτογραφία του μωρού σου” λέει ο Ιρλανδός στον Αμερικανό που έχει μόλις γνωρίσει. “Όλα είναι ίδια. Εκτός κι αν είναι εκπληκτικά άσχημο, είναι τα μόνα που διαφέρουν. Αλλά μην μου δείξεις ένα άσχημο μωρό, δεν θα ξέρω τι ευγενικό να σου πω.”
Όλα είναι πολύ πιο αστεία όταν τα βάζεις σε Ιρλανδικό φόντο μαζί με τον χοντρό Ιρλανδό αστυνόμο. Και αντί για τον Farell τον βλέπουμε με τον Don Cheadle που είναι μαύρος, έχεις μια διαφορετική συνταγή.
“Υπήρχαν γκέϊ στον ΙΡΑ;”
“Ήταν ο μόνος τρόπος να μπούμε στα κρυφά στην ΜΙ5.”
Και δεν είναι μόνο το σενάριο που σκίζει. Αισθητικά και σκηνοθετικά είναι ψαγμένο με ενδιαφέρον τρόπο. Έντονα χρώματα, πράσινοι τοίχοι, μωβ καναπέδες, ασυνήθιστο μοντάζ. Η ταινία καταφέρνει να ξυπνήσει όλο το κουρασμένο από αμερικανικά κλισέ είδος ταινίας αυτό.
“Wonderbra?”
“Ι have very small breasts.”
“Well, that’s OK, I have a very small penis!”
Αν δεν κυκλοφορούν ακόμα πολλά κλιπάκια από την ταινία αυτοτελώς στο YouTube είναι θέμα χρόνου. Σαν mp3 για ringtones. Ίσως παραείναι κωμική η ταινία.
“Είναι από το FBI. Δεν έχει διασκεδάσει τόσο πολύ από τότε που έκαψαν τον κόσμο στο Waco.”
Οι δυο πρωταγωνιστές όμως είναι από τους καλύτερους στον κόσμο. Και ρέει τόσο αβίαστα που την συγχωρείς.
“Δεν πιστεύω ότι ο άντρας μου αυτοκτόνησε”.
“Ούτε εγώ. Δεν ήταν αρκετά έξυπνος.”