“Για αρκετά χρόνια οδηγούσα ένα αυτοκίνητο εξαιρετικό από κάθε άποψη εκτός από μία: είχε το σταχτοδοχείο του οδηγού στην αριστερή πόρτα. Όλοι ξέρουν ότι οδηγούμε κρατώντας το τιμόνι με το αριστερό, ενώ το δεξί μένει ελεύθερο, για την αλλαγή ταχυτήτων και τις διάφορες άλλες λειτουργίες. Αν λοιπόν κάποιος καπνίζει οδηγώντας (πράγμα που ομολογώ ότι είναι κακό), καπνίζει με το δεξί. Αν καπνίζει με το δεξί, για να ρίξει τη στάχτη στ’ αριστερά του αριστερού του πλευρού, πρέπει να εκτελέσει μια πολύπλοκη άσκηση και να τραβήξει το βλέμμα του από το δρόμο. Αν το αυτοκίνητο, όπως στην περίπτωση αυτού που περιγράφω, πιάνει τα εκατόν ογδόντα την ώρα, το να ρίξεις τη στάχτη στο τασάκι συνεπάγεται ορισμένα δευτερόλεπτα περίσπασης και ισοδυναμεί με το αμάρτημα του σοδομισμού σε βάρος ενός TIR.”
Δεν είναι κάποιο διάσημο βιβλίο του, το “πως να διαψεύσετε μια διάψευση” αλλά σε αυτή την παράγραφο πιστεύω ότι όλη η βλακεία της Γαλλοαναθρεμένης πανεπιστημιακής αριστεροφροσύνης, ο εξυπνάκιας Ιταλός αποδίδει με ιδανικό τρόπο το θράσος και την ηλιθιότητα ενός ολόκληρου κινήματος. Κάτι τέτοια διάβαζαν οι ΣΥΡΙΖΑιοι που τώρα λένε παρόμοιες μπαρούφες ως υπουργοί. Να καπνίζεις στο αμάξι με 180 χλμ/ώρα και να κακολογείς τον σχεδιαστή του αυτοκινήτου και όχι τα μούτρα σου….
