Σε ένα καλό πάρτι, όλοι περνάνε καλά. Χαλαρώνουν, μιλάνε, κάνουν καμάκι, χορεύουν, γελάνε. Μερικοί άνθρωποι χρειάζονται αλκοόλ για να το πετύχουν αυτό. Άλλοι όχι. Πρακτικά όμως ο ρατσισμός κατά όσων δεν πίνουν είναι αρκετά έντονος. Έχει ο άλλος το μικρό, στυλάτο ποτήρι με το ενδιαφέρον υγρό και εσύ το νεροπότηρο με την Σουρωτή. Σε κοιτάει με ύφος. “Παίρνεις αντιβίωση;” -Όχι ρε, είμαι έγκυος! Άλλοι, δυστυχώς λίγοι, ομολογούν ότι θα οδηγήσουν μετά και προσέχουν. Κι αυτοί προφανώς ξενέρωτοι, οι μάγκες εδώ μέσα όλοι πίνουν και δεν έχουν σωφέρ από ότι ξέρω, απλά “έλα μωρέ! Δυο ποτηράκια δεν θα με πειράξουν, θα έχουν βγει από το αίμα μου μέχρι να φύγω!”
Ο ρατσισμός λειτουργεί σε πολλά επίπεδα. Ξεκινάει από την διαρρύθμιση του μπαρ. Στο τραπέζι είναι τα “σοβαρά” ποτά από την μια, εκεί που δυο τύποι με μουσάκια συζητάνε περί whisky. Ο θείος του Σαμ στην Βιρτζίνια είχε αφήσει σε δρύινο βαρέλι το δικό του, ενώ ο ξάδελφος του Σκρουτζ στην Σκωτία το ξέχασε τρεις αιώνες κάτω από τον θησαυρό από τους Ίνκα. Το “αληθινό” whisky είναι αυτό που …. Εμείς οι παραπεταμένοι πάμε στην άλλη άκρη του τραπεζιού, εκεί που μας έχουν πετάξει κάτι πορτοκαλάδες και γκαζόζες. Μόνο αν έρθουν οι μάγκες για πάγο ή σόδα για το whisky τους μπορεί να συναντηθούμε.
Ε, δεν είναι καλές συνθήκες αυτές για ανθρώπους που θέλουν να κάνουν κοινωνικές σχέσεις! Και καλά εγώ προσωπικά είμαι ζώον με τεράστια αυτοπεποίθηση. Οι φυσιολογικοί άνθρωποι δεν το ξεπερνάνε έτσι εύκολα. Συν τοις άλλοις, εσύ που πίνεις Sprite την τελειώνεις πιο γρήγορα. Ή κρατάς άδειο ποτήρι ή τίποτα. Οι άλλοι έχουν ομπρέλες, σημαίες, κλαδιά ή φύλλα από βότανα και ένα σωρό διακοσμητικά στα κοκτέιλ τους. Δεν είναι δίκαιο. Θέλω κι εγώ ένα ποτό που να έχει ιστορία και ενδιαφέρον. Αν είμαι ντροπαλός, να μου δώσει μια βοήθεια.
Δεν είναι όσο δύσκολο ακούγεται. Πολλά ενδιαφέροντα κοκτέιλ, γίνονται εξίσου εύκολα χωρίς την βότκα τους. Αφήστε τον καθένα να βάλει όσο αλκοόλ θέλει. Εγώ θα κάνω τάχα ότι βάζω, 
αλλά θα ρίξω δυο σταγόνες όταν δεν κοιτάνε. Ο άλλος θα το πνίξει γιατί θέλει να γίνει λιώμα. Και οι δυο έχουμε δικαίωμα να κρύψουμε τις προθέσεις μας και να στεκόμαστε με δυο παρόμοια ποτά στο χέρι για να σχολιάσουμε πως ο φοβερός μας οικοδεσπότης έφτιαξε τόσο ενδιαφέροντα ποτά…