“Σαν Kinder έκπληξη τα περιμένω τα κειμενάκια σου αγάπη μου!” είχε πει το προηγούμενο βράδυ. Εξοργίστηκα. Εγώ αναλύω την υπαρξιακή μου αγωνία και με συγκρίνει με σοκολατένια αυγά; Ή μήπως – ακόμα χειρότερα – με έχει συσχετίσει με τα ηλίθια μικρά πλαστικά παιχνιδάκια που βρίσκεις μέσα στα Kinder; Όπως και να το έπαιρνα το πράγμα δεν θα το άφηνα να περάσει έτσι.
“Καλημέρα Βαλεντίνα μου! Θέλεις να πάμε βόλτα στην παραλία σήμερα να το γιορτάσουμε;”
Ύπουλο πράγμα το Facebook chat. Αν δεν πάρεις τα ηνία, έχεις γεμίσει δυο σελίδες με καλημέρες και τι κάνεις τζουτζούκα. Το κλείσαμε γρήγορα βέβαια, καμία γυναίκα δεν μπορεί να αντισταθεί σε ρομαντζάδα δίπλα στη θάλασσα. Έχει εντυπωθεί στο DNA τους μετά από απανωτές γενιές που το έβλεπαν σε καρτ ποστάλ, μετά στα λευκώματα, σε ηλίθιες ρομαντικές ταινίες και τώρα σε σελίδες στο Facebook με τίτλους όπως “ο αληθινός έρωτας είναι σαν την θάλασσα” όπου κολλάνε αποσπάσματα Ελύτη με πειραγμένα ηλιοβασιλέματα. Δεν πειράζει, μαθαίνω. Έβαλα ένα μακρύ παλτό από αυτά που φοράνε σε Γαλλικές ταινίες και ξεκούμπωσα το δεύτερο κουμπί στο πουκάμισο σαν τον Hugh Grant.
“Μην ξεχάσεις κασκώλ αγάπη μου. Ξέρεις πως κρυώνεις εύκολα από τον λαιμό.” Όλα τα σκέφτομαι ο άτιμος.
Το κορίτσι μου μένει σε μια από αυτές τις περιοχές της πόλης που δεν θα πήγαινα ποτέ. Δεν θα την ήξερα καν αν δεν είχε πινακίδα στην εθνική οδό με το όνομα. Μόνο το GPS με σώζει από τα ατελείωτα ίδια οικοδομικά τετράγωνα. Κάπου είναι μια πλατεία λίγο χαρακτηριστική αλλά όταν μπεις στα ενδότερα ακόμα και οι πλατείες είναι όλες ίδιες. Το ρυμοτομικό σχέδιο μάλλον το έκανε ο γιος του Δημάρχου με Lego. Όταν βγήκα από την προτεινόμενη διαδρομή για ένα ανθοπωλείο που είδα το GPS σχεδόν τσίριξε: “Είπα συνεχίστε ίσια! Σας παρακαλώ! Δεν είναι σίγουρο ότι θα ξαναβρούμε τον δρόμο!”
Ζήτησα τριαντάφυλλα βέβαια. Όχι φίλε μου, δεν θα την πατήσω με τίποτα άλλα λουλούδια που έχουν περίεργους συμβολισμούς. Είχα δει μια κουλτουριάρικη ταινία ένα βράδυ ψιλομεθυσμένος αλλά θυμάμαι καλά ότι μόλις είδε τα λουλούδια με ρίγες, δεν ξέρω τι ποικιλία ήταν, η κοπέλα αυτοκτόνησε γιατί σήμαιναν άρνηση. Ύπουλο επάγγελμα ο ανθοπώλης. Προκειμένου να πουλήσουν περισσότερο αυτοί, τώρα φοβόμαστε όταν κυκλοφορούμε στην εξοχή μην και περάσουμε λάθος μήνυμα κατά λάθος. Πήρα τριαντάφυλλα. Μπλέ και μαύρα γιατί τα κόκκινα ήταν πιο ακριβά και το ποδήλατο που έφερα για την καλή μου είναι μπλέ με μαύρα γράμματα. Να είναι ασορτί. To άλλο ποδήλατο είναι λίγο περίεργο, θα το πάρω εγώ καλύτερα, γιατί έχει μόνο κόντρα για πίσω φρένο και πρέπει να το συνηθίσεις.
Για να μην στεναχωρήσω το GPS μου, γύρισα παράνομα στον μονόδρομο από εκεί που ήρθα και έπιασα πάλι τον προηγούμενο δρόμο. Νομίζω. Όλοι ίδιοι είναι. “Σε εκατό μέτρα, θα έχετε φτάσει στον προορισμό σας” ακούστηκε ευτυχώς η φωνή του τηλεφώνου μου. Ήρθε η ώρα να την εντυπωσιάσω τώρα.
Έβγαλα από το αυτοκίνητο τα ποδήλατα και τα λουλούδια. Τις έστειλα μήνυμα να βγει. Καβάλησα το δικό μου ποδήλατο και κρατούσα το δικό της με το άλλο χέρι. Μόλις είδα να ανοίγει η πόρτα της ξεκίνησα. Τα τριαντάφυλλα στο στόμα σαν πειρατής του έρωτα που είμαι. Το μακρύ μου παλτό να ανεμίζει ανοιχτό και το στήθος μου να παγώνει με ανοιχτό πουκάμισο. Την είδα να κατεβαίνει τα σκαλιά. Αυτή την εικόνα θα την είχε για πάντα στην καρδιά της. Αν την φωτογράφιζε θα έμπαινε και στην σελίδα του Facebook για τον αληθινό έρωτα. Μερικά τριαντάφυλλα άρχισαν να φεύγουν από το μπουκέτο. Μάλλον ο ανθοπώλης δεν τα έπιασε καλά με τους δεκαπέντε συνδετήρες που χρησιμοποίησε. Δάγκωσα πιο δυνατά. Λίγο ακόμα και έφτασα.
Σήκωσα το κεφάλι να δω αν έφτασε στον δρόμο για να υπολογίσω την ταχύτητα. Αυτή έπιασε τον λαιμό της. Μάλλον με είδε και εντυπωσιάστηκε. Όχι, τι κάνει; Γύρισε προς το σπίτι! Το ποδήλατο που κουβαλούσα για αυτήν έφυγε από το χέρι μου. Αυτόματα φρέναρα. Αλλά είχα καιρό να κάνω με αυτό το ποδήλατο και το φρένο στο χέρι είναι μόνο το μπροστινό. Ένιωσα αμέσως την πίσω ρόδα να ελαφραίνει και το σώμα μου να πλησιάζει το τιμόνι με άγριες διαθέσεις. Αντέδρασα αστραπιαία, ούτε ο Tom Cruise δεν κάνει τέτοια endo στο Mission Impossible. Το άγριο άτι μου ξαναγύρναγε, τη γλίτωσα. Μόνο το παλτό μου συνέχισε λόγω αδράνειας και πέρασε πάνω από το κεφάλι μου. Καθώς έσκαγε πάλι στον δρόμο η πίσω ρόδα ήμουν μεν καλυμμένος και δεν έβλεπα αλλά περήφανος.
Μέχρι που πήγε πίσω το πετάλι. Το ποδήλατο σαν να το ρούφηξε μαύρη τρύπα. Το σύστημα με την κόντρα για φρένο ήταν παλιά πολύ της μόδας καθότι δεν ξεσφίγγει σαν τα συμβατικά φρένα. Λίγο να κάνεις πίσω και σταματάει. Ε, σταμάτησε. Το ποδήλατο μόνο όμως. Εγώ και τα τριαντάφυλλα εκσφενδονιστήκαμε στον αέρα θεαματικά. Για μισό δευτερόλεπτο που ξεμπλέχτηκα στον αέρα από το παλτό μου πρόλαβα να δω στο διπλανό σπίτι το φορτηγό που γέμιζε πετρέλαιο θέρμανσης και τον βαριεστημένο υπάλληλο που κοιτούσε τον μετρητή. Έσκασα με θεαματικό τρόπο στο μεταλλικό ντεπόζιτο με την πλάτη και μετά με τον κώλο στον δρόμο μπροστά του.
“Είμαι καλά!” βιάστηκα να πω αμέσως γιατί ήξερα ότι κάπου τώρα θα ερχόταν η καλή μου. Άλλωστε είχα μεγάλες πιθανότητες να είμαι πλέον ανάπηρος. Αν είναι να την πείσω να μου σπρώχνει το καροτσάκι για την υπόλοιπη ζωή μου, πρέπει να το παίξω καλά. Ο τύπος που έβαζε το πετρέλαιο δεν είχε εντυπωσιαστεί. Ένα μπλε τριαντάφυλλο του είχε σκίσει το μέτωπο. Αλλά κι αυτός μάγκας, έσκυψε να το σηκώσει με το ένα χέρι και με το άλλο κάπνιζε.
“Ξέρεις, το μπλέ χρώμα στα τριαντάφυλλα συμβολίζει το άπιαστο.” Είδα την κοπέλα μου που έτρεχε προς το μέρος μας. Κατάλαβα ότι κι εγώ είχα σκιστεί από τα τριαντάφυλλα. Μισή ντουζίνα μαύρα ήταν καρφωμένα λίγο κάτω από την ζώνη μου αλλά δεν τα ένιωθα. Ελπίζω να είναι από την αδρεναλίνη γιατί εκεί κάτω έπρεπε να τα νιώθω πολύ.
“Και τα μαύρα; Τα μαύρα τριαντάφυλλα τι συμβολίζουν;” τον ρώτησα με μισό χαμόγελο. Από αυτά τα μάγκικα κουρασμένα χαμόγελα του ήρωα που έχει νικήσει μόνος του δυο τάγματα Ρώσους και έχει τραυματιστεί ηρωικά.
Δεν πρόλαβε να απαντήσει. Το δεύτερο ποδήλατο κάποια περίεργη διαδρομή είχε ακολουθήσει αλλά τελικά έπεσε πάνω του. Το τσιγάρο πετάχτηκε. Μου φάνηκε ότι η κόκκινη άκρη του ζωντάνεψε από την φόρα έτσι που έφυγε. Πάντως βρήκε την αντλία ακριβώς στο λάθος σημείο γιατί οι φλόγες ήταν σχεδόν ακαριαίες. Καθώς καιγόμουν ζωντανός, ανάπηρος, μάλλον ανίκανος και ανήμπορος, είδα τον υπάλληλο να δίνει στην κοπέλα μου το τριαντάφυλλο και να της λέει:
“Το μαύρο τριαντάφυλλο συμβολίζει τον θάνατο της μιας σχέσης και ίσως την αρχή μιας άλλης.”
Τουλάχιστον πρόλαβα να καταστρέψω τα ποδήλατα. Να δω τι βόλτα θα κάνουν τώρα.
