‘Oποιος μιλά περί έρωτος δεν το κάνει πάντα καλή τη πίστει. Διότι, για την πλειονότητα των ανδρών, ο έρωτας αντιπροσωπεύει την πιο κλασική δικαιολογία για να φτάσουν στο σεξ. Το ωραίο είναι πως οι γυναίκες πάντα κάνουν ότι τον πιστεύουν: κι έτσι γεννιούνται τα παιδιά. Η δικαιολογία του έρωτα υιοθετείται ευρύτατα στις πρώτες συναντήσεις, όπου εύκολα εκείνος λέει: «Δεν σου ζητάω να πλαγιάσεις μαζί μου, περιμένω να γεννηθεί πρώτα ο έρωτας ανάμεσά μας»· όμως η ακριβής μετάφραση είναι: «Σε παρακαλώ, πιάσ’ το μου, είμαι διατεθειμένος να σου δώσω και λεφτά». Ήδη βλέπω μερικά από σας, πουλάκια μου, με έκφραση κατάπληκτη σαν να θέλετε να πείτε: «Αφού δεν κάνει να λέμε ψέματα!» Θα μάθετε σύντομα, φτωχά μου απονήρευτα, ότι το ψέμα είναι ένα από τα βασικά στοιχεία του έρωτα, κυρίως για σας τα αγοράκια. Όταν μεγαλώσετε και μάθετε να λογαριάζετε, θα ανακαλύψετε ότι κάθε ισχυρισμός που αφορά τη συναισθηματική και σεξουαλική σφαίρα είναι ένα ψέμα και πρέπει να διαιρείται διά 4. Επί παραδείγματι, αν ένας φίλος πει: «Απόψε κουτούπωσα 6 γκόμενες!», σημαίνει «Απόψε κουτούπωσα 1, και στη δεύτερη δεν τα κατάφερα ως το τέλος»: πράγματι, το 6 διαιρούμενο διά 4 μας κάνει 1 και μισό.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ψεμάτων είναι ότι αλλάζουν ανάλογα με το άτομο που τα ακούει. Για παράδειγμα: αν περάσει μια ωραία κοπέλα, είναι εύκολο ένας φίλος να πει: «Αυτήν την έχω απαυτώσει». Ο ίδιος φίλος, στο πέρασμα της ίδιας κοπέλας, θα έλεγε στη γυναίκα του: «Αυτή σαν εξωτερική εμφάνιση δεν λέει και τίποτα σπουδαίο, όμως είναι ευχάριστο να συνομιλείς μαζί της περί λογοτεχνίας». Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για ψέματα.
Αν όμως, όπως είδατε, το ψέμα είναι χρήσιμο για να σπάσει κανείς τον πάγο στην έναρξη μιας σχέσης, γίνεται κατόπιν απαραίτητο όργανο για την επιβίωση στους 
κόλπους του ζευγαριού. Βλέπω και πάλι μερικά από σας σαστισμένα, σαν να θέλετε να μου πείτε: «Και γιατί να πεις ψέματα στο δεσμό σου;» Η απάντηση, πτωχά τω πνεύματι, είναι απλή: για να υπερασπίσεις τον εαυτό σου από τη ζήλια, το δεύτερο βασικό στοιχείο του έρωτα. Δεν μπορείς να μιλήσεις για τον έρωτα αν δεν μιλήσεις πρώτα για τη ζήλια, έστω κι αν τα παλιά τα χρόνια, τη δεκαετία του ’60 και του ’70, συνηθιζόταν μια πρακτική που την έλεγαν ελεύθερο έρωτα, εξαιτίας της οποίας παρίστανες τον ευτυχισμένο επειδή η γκόμενά σου μπορούσε να πλαγιάσει με όποιον ήθελε. Στην πραγματικότητα σου γύριζαν τ’ άντερα σαν κοκορέτσι σε χασαποταβέρνα. Το γεγονός ότι οι πρώην αριστεριστές έχουν σήμερα καραφλιάσει όλοι τους, αποδεικνύει ότι δεν πέρασαν ωραία νιάτα. Και όντως, έπειτα από την ολέθρια αυτήν εμπειρία, γυρίσαμε στον παλιό τύπο έρωτα, αυτόν όπου κυριαρχεί η ζήλια που λέγαμε, συναίσθημα το οποίο από παλιά σπάει τα νεύρα και τα γυαλικά του σπιτιού.
ΤΖΟΜΠΕ ΚΟΒΑΤΑ – Σεξ – κάν΄το μόνος σου!