O Γιώργος ο Αλτιπαρμάκης έχει ένα μικρό ποδηλατάδικο στο κέντρο. Τον ξέρω χρόνια και τον εμπιστεύομαι τυφλά. Ποδηλάτης από κούνια, είναι σε ηλικία για σύνταξη αλλά δείχνει είκοσι χρόνια νεώτερος. Δάσκαλος σε σεμινάρια και ακούραστος στην υποστήριξη του ποδήλατου όσο είναι και στο καβάλημά του. Στα ελάχιστα τετραγωνικά του μαγαζιού ο άνθρωπος κάνει θαύματα. Μπορεί να σου επισκευάσει ή να σου στήσει οτιδήποτε μερακλίδικα. Να βρει ένα δύσκολο ανταλλακτικό που θυμήθηκε ότι του άφησε κάποιος άλλος πριν χρόνια. Δεν ασχολείται με πωλήσεις καινούργιων ποδήλατων και είναι υπόδειγμα ήθους και γνώσεων. Αλλά πόσα τέτοια υπάρχουν;
Δυστυχώς για την Ελλάδα δεν υπάρχουν αξιόπιστες στατιστικές. Στην Γερμανία όμως κάπου 4 εκατομμύρια άνθρωποι αγοράζουν κάθε χρόνο καινούργιο ποδήλατο και η συντριπτική πλειοψηφία (73%) είναι σε κατάστημα. Ούτε online ούτε άλλα κόλπα ακόμα και εκεί. Ούτε Praktiker, Aldi και σουπερμάρκετ ή όπου αλλού σκεφτεί κάποιο μαγαζί ότι θα είναι ωραίο να κοτσάρουν ποδήλατο. Γιατί;
Γιατί θέλουμε καλές συμβουλές, εξυπηρέτηση και σέρβις πριν και μετά την αγορά.
Στην Γερμανία υπάρχουν σχεδόν 6 χιλιάδες ποδηλατομάγαζα. Έχουν και σύλλογο (VDZ) που ορίζει τις προδιαγραφές τους σε παρουσίαση, μέγεθος (τουλάχιστον 1000μ2) επίπεδο συμβουλών, πωλήσεις και επισκευές. Φαίνεται ότι δουλεύει η λογική γιατί σχεδόν οι μισές πωλήσεις γίνονται από καταστήματα συνολικού ετήσιου τζίρου κάτω από ένα εκατομμύριο ευρώ. 20% των εσόδων αυτών είναι από ανταλλακτικά και άλλο 15% από επισκευές.