Αν θέλεις να κάνεις κάποιον πλούσιο, μην του προσθέτεις χρήματα, να του αφαιρείς επιθυμίες.
Σκέφτεται σωστά αυτός που δεν λυπάται για όσα δεν έχει, αλλά χαίρεται γι’ αυτά που έχει.
Δημόκριτος
Κακό πράγμα η ανάγκη, αλλά δεν είναι ανάγκη να ζει κανείς δημιουργώντας πολλές ανάγκες.
Επίκουρος («Προσφώνησις»)
Οι μεγάλες επιθυμίες γεννούν τις μεγάλες ανάγκες μας.
Δημόκριτος
Η ντροπή για τη φτώχεια κάνει τη φτώχεια μεγαλύτερη ντροπή.
Μένανδρος
Με πείθει να κάνω αυτό που πρέπει, όχι ο λόγος σου, αλλά ο δικός μου χαρακτήρας.
Μένανδρος
Ο χαρακτήρας γι’ άλλους ανθρώπους είναι ένας καλός θεός και γι’ άλλους ένας κακός δαίμονας.
Επίχαρμος
Τη μοίρα του ανθρώπου καθορίζει ο χαρακτήρας του.
Ηράκλειτος
Όσοι έχουν τάξη στον χαρακτήρα τους έχουν τάξη και στη ζωή τους.
Δημόκριτος
Πόσο ωραίος ο συνδυασμός καλοσύνης και ευφυΐας!
Μένανδρος
Τον χαρακτήρα του καθενός αποκαλύπτει ο χρόνος· κι εγώ πολλές φορές έπεσα έξω στην κρίση μου για τους ανθρώπους.
Θέογνης
Δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα κανένας τόπος, που να τους κάνει όλους ή κακούς ή καλούς.
Επίχαρμος
Κανένας δεν βλέπει καθαρά το κακό που κάνει ο ίδιος, του άλλου όμως τις ασχημοσύνες θα τις δει εξάπαντος.
Μένανδρος
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιο εύκολα ανέχονται να είναι κακοί και να λέγονται καταφερτζήδες, παρά να είναι καλοί και να λέγονται αφελείς.
Θουκυδίδης (Γ 82)
Οι άνθρωποι, πριν προλάβουν να διαβάσουν την καρδιά του άλλου, από μια και μόνη ματιά, εχθρό τους τον κάνουν, κι ας μη θέλει το κακό τους.
Ευριπίδης («Μήδεια»)
Ίδια είναι η μοίρα όλων μας, ωστόσο ο καθένας φροντίζει για τον εαυτό του.
Σοφοκλής («Αίας»)
Σ’ αυτόν που δίνει, πρόθυμα οι άλλοι δίνουν, αλλά σ’ αυτόν που δεν δίνει κανένας δεν δίνει.
Ησίοδος («Έργα και Ημέραι»)
Αν θέλεις να πάρεις κάτι, δώσε κάτι.
Δεν είσαι φιλάνθρωπος, αλλ’ άρρωστος, αν σου δίνει χαρά το να δίνεις συνέχεια.
Επίχαρμος
Η ανθρώπινη φύση μισεί καθετί που υπερέχει.
Θουκυδίδης (Γ 84)
Δεν θα υπήρχε φθόνος στη ζωή των ανθρώπων, αν η φύση μάς είχε φτιάξει όλους ίσους.
Αγάθωνας
Και το πολύ το παίνεμα είναι βάρος.
Ευριπίδης (Ορέστης)
Τα σκληρά λόγια, κι αν ακόμα είναι πέρα για πέρα δίκαια, έχουν δόντια και δαγκώνουν.
Σοφοκλής («Αίας»)
Όσοι δεν έχουν δικά τους προσόντα καταφεύγουν στους ένδοξους προγόνους και παππούδες τους, με άλλα λόγια, σε τάφους και μνήματα.
Μένανδρος
Για τους δειλούς η αρρώστια γίνεται αφορμή χαράς. Τους απαλλάσσει από την υποχρέωση να αναλάβουν δράση.
Αντιφώντας
Γι’ αυτόν που φοβάται, όλα τα πράγματα βγάζουν φοβερό ήχο.
Σοφοκλής («Δανάη», απόσπ.)
Ψυχική αρρώστια είναι το να επιθυμεί κανείς τα αδύνατα.
Αίαντας
Οι άνθρωποι που αποφεύγουν εντελώς την Αφροδίτη (τον έρωτα) είναι το ίδιο άρρωστοι μ’ εκείνους που την κυνηγούν συνέχεια.
Ευριπίδης
