Δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο. Τα φίδια γενικά μας αποφεύγουν. Μας “ακούνε” (από τους κραδασμούς) από πολύ μακριά και εξαφανίζονται. Σε κάποιες περιπτώσεις (πχ όταν λιάζονται) μπορεί να πέσεις πάνω τους κατά λάθος. Και τότε τι κάνεις; “Είδα οχιά!” ανακοινώνεις στην παρέα με το ύφος του τύπου από το Jurassic Park που μόλις τα έβαλε με δεινόσαυρο.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που δεν πρέπει να σκοτώνουμε φίδια. Για να τους απαριθμήσουμε όλους, θα πρέπει να καταλαβαίνουμε όλο το οικοσύστημα. Δεν το καταλαβαίνουμε, οπότε ας μην τα σκοτώνουμε. Τόσο απλό. Επιπλέον είναι πανέμορφα ζώα.
Στην φωτογραφία βλέπετε ένα τρίχρονο παιδί να χαμογελάει γλυκά, όπως είναι φυσικό, σε ένα τέτοιο υπέροχο, άκακο, νερόφιδο. (Ή χορτόφιδο, όπως θέλουμε τα λέμε, natrix natrix κανονικά.) Αυτό είναι η φυσική μας κατάσταση, όχι η υστερία, ούτε οι σέλφι μπροστά σε σκοτωμένα φίδια. Βέβαια δεν υπάρχει λόγος να χειριζόμαστε φίδια ή να τα πιάνουμε (ΟΚ, νιώθεις λίγο μάγκας και μερικοί το κάνουμε για εκπαιδευτικούς λόγους) και η αλήθεια είναι ότι ακόμα κι εγώ που νομίζω ότι ξέρω λίγο, διστάζω συχνά όταν δω ένα νέο φίδι. Στην φύση κινούνται γρήγορα και γλιστράνε να φύγουν ακαριαία, δεν είναι και ότι πιο φυσικό να βγάλεις χέρι να το πιάσεις οπότε μην το κάνετε.
Μπορείτε όμως να δείτε πολλές φωτογραφίες στο διαδίκτυο και να γραφτείτε στην ομάδα ΕρπετοΦίλων στο Facebook που με μεγάλη χαρά θα σας απαντήσει αν ένα φίδι που είδατε και φωτογραφίσατε είναι δηλητηριώδες ή όχι. Η χώρα μας είναι καταπληκτικός δρυμός για πολλά ερπετά, ας μην τα καταστρέψουμε χωρίς λόγο.
ΥΓ Εδώ ένα βίντεο που έκανα με την οχιά ακριβώς για να την δείτε καλά και να ξέρετε τι ΔΕΝ είναι οχιά. (Καθότι δύσκολα θα δείτε οχιά.) Προς το τέλος ένα πλάνο όπου κάνω σπικάζ με την μύτη μου κυριολεκτικά τρεις πόντους από την μύτη του φιδιού, δυστυχώς χάλασε η βιντεοκασέτα και δεν ακούγομαι αλλά ήταν από τις πιο γλυκές στιγμές της ζωής μου. Δεν έχει καμία απολύτως όρεξη το φίδι να σε δαγκώσει και να ρισκάρει τα πολύτιμα δόντια του. Ηρεμία και αγάπη Ελληνάρες μου!