Γράφει η Νεφέλη Π.Ζ.
Σύμφωνα με την Βικιπαίδεια ο χρόνος είναι η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, θεωρούμενη ως σύνολο. Με τον χρόνο ασχολήθηκε τόσο η φιλοσοφία όσο και η επιστήμη, διαμορφώνοντας ενίοτε αντιφατικές απόψεις για το νόημά του.
Κύριο ερώτημα φιλοσοφίας και επιστήμης: Υπάρχει ο χρόνος και αν ναι ποιά η θέση του απέναντί μας; Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν έλεγε: “Ο χρόνος δεν υπάρχει, είναι ανθρώπινη ανακάλυψη κι εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες.” Μπορεί να είχε δίκιο αν σκεφτεί κανείς αυτό που μας συμβαίνει όταν φέρνουμε στο νου μας την ζωή μας. Μας φαίνεται αδιανόητο πότε ζήσαμε όσα ζήσαμε, πότε πέρασε ο καιρός και αισθανόμαστε σαν να γεννηθήκαμε μόλις τώρα. Σαν όλη μας η υλική υπόσταση να υπάρχει αυτή τη στιγμή που διαβάζουμε π.χ. το συγκεκριμένο άρθρο.
Ο γερο χρόνος, εκείνος ο γεράκος με την λευκή γενειάδα, που η αφίσα του κοσμούσε τους τοίχους της τάξης στο δημοτικό σχολείο, και γύρω του τα δώδεκα παλικάρια που εκπροσωπούσαν τους δώδεκα μήνες, ίσως να είναι τελικά φιάσκο. Ακόμα μια επινόηση του ανθρώπου για να καταφέρνει να ισορροπεί τις καταστάσεις.
Σύμφωνα με ορισμένους ψυχαναλυτές, ο χρόνος μετριέται με ό,τι καταφέρνουμε να αντιληφθούμε, να βιώσουμε, π.χ. ζωντάνια ή σιωπή, πράξη ή απραξία. Ο χρόνος δεν αρχίζει ούτε τελειώνει, μονάχα οι καταστάσεις και τα γεγονότα έχουν αρχή και τέλος. Οι αρχαίοι ονόμαζαν το χρόνο «πολυτελέστατον ανάλωμα» και έλεγαν ο χρόνος είναι δάνειο, που δίνεται στους ανθρώπους για να τον χρησιμοποιήσουν. Ο σύγχρονος ιστορικός Paul Lacombe λέει ότι ο χρόνος δεν είναι τίποτε ο ίδιος καθ’ εαυτόν. Αντικειμενικά, ο χρόνος δεν είναι, λέει, παρά μια δική μας ιδέα”. Επομένως ο χρόνος είναι στην συνείδησή μας, και χρησιμεύει στην τακτοποίηση και κατανόηση των γεγονότων.
Φιλόσοφοι, ιστορικοί, επιστήμονες, απλοί άνθρωποι ασχολήθηκαν με το τί είναι ο χρόνος και αν υπάρχει. Τα αποτελέσματα άκρως αντιφατικά και το ερώτημα θα παραμένει και θα τίθεται διαχρονικά. Εκείνο που είναι σίγουρο, βιώνοντας το ο καθένας απο εμάς, είναι πως ο χρόνος κυλάει σαν νερό και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον αξιοποιήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε!
Την πιο ορθή τοποθέτηση κατ’ εμέ την έγραψε ο συγγραφέας Henry Van Dyke ο οποίος αναφέρει: «ο χρόνος είναι πολύ αργός για όσους περιμένουν, πολύ γρήγορος για όσους φοβούνται, πολύ μακρύς για όσους υποφέρουν, πολύ σύντομος για όσους χαίρονται και αιώνιος για όσους αγαπούν.»
Ίσως τελικά το μόνο που μετράει να είναι οι στιγμές μας… Όσο για την επιμονή ορισμένων πως ο χρόνος γιατρεύει, πιστεύω πως ο χρόνος δεν γιατρεύει τίποτα. Το μόνο που κάνει είναι να μας μαθαίνει να διαχειριζόμαστε τον πόνο. Ο χρόνος δεν είναι γιατρός. Είναι δάσκαλος. Ο πιο σκληρός δάσκαλος. Μα αν δεν ήταν έτσι δεν θα δίδασκε. Οι καλύτεροι δάσκαλοι είναι αυτοί που σε μαθαίνουν να πειθαρχείς μέσα από την αυστηρότητά τους, που κατά βάθος κρύβει αγάπη.
Νεφέλη Πόπη Ζάνη
