Εκδόσεις Κέδρος
Συναρπάζει, σαγηνεύει, μεθά τον αναγνώστη το πρώτο συγγραφικό «παιδί» της Μελίνας Τσαμπάνη, προκαλώντας του συνεχή εναλλαγή συναισθημάτων, με την απλή αλλά συνάμα πειστική και παραστατική γραφή και την πρωτότυπη πλοκή του – συστατικά που αποδεικνύουν ότι δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο παρά απλότητα για να φτιάξεις ένα αξιοπρεπές έργο που να σέβεται τον αναγνώστη.
H Τσαμπάνη επιλέγει ως μυθιστορηματικό φόντο την Τήνο του 1798, τα δύσκολα και σκληρά χρόνια ως το 1823 όπου οι Έλληνες νησιώτες ναυτικοί αγωνίζονταν να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό και μάχονταν με ζήλο και απαράμιλλη ανδρεία για μια ελεύθερη Ελλάδα. Αν και δεν δίνει πολλά στοιχεία για τα ιστορικά γεγονότα της εποχής, καταφέρνει μέσα από την ίδια τη μυθοπλασία της να στήσει το φόντο της περιγραφόμενης εποχής. Έτσι, ο αναγνώστης βυθίζεται στα άδυτα της υπόθεσης και παρακολουθεί με ενδιαφέρον τη ζωή της ναυτικής οικογένειας Σκαρλάτου, τις προσπάθειές τους να βιοποριστούν και να ορθοποδήσουν ως έμποροι ναυτικοί μέσω ταξιδιών υπό δύσκολες συνθήκες. Παρά τον πλουτισμό τους δεν χάνουν στιγμή την αξιοπρέπειά τους, απολαμβάνουν την εκτίμηση των συμπατριωτών τους, παίρνουν μέρος σε συμπλοκές με πειρατές, και η οικογένειά τους διέπεται από ηθικές αξίες σεβασμού, αλληλοβοήθειας και βαθιάς αγάπης του ενός προς τον άλλο. Όμως, όπως σε κάθε παραμύθι, γιατί σαν παραμύθι διαβάζεται μονορούφι το βιβλίο, δεν λείπει και η «κακιά μάγισσα» που δένει τη μοίρα της με τη μοίρα των ηρώων και τους στροβιλίζει στη δίνη μιας σκληρής και αδυσώπητης πορείας.
Λεωνίδας και Μιλτιάδης. Δύο πολυαγαπημένα αδέρφια που οι γονείς τους τους έμαθαν ο ένας να θαυμάζει και να στηρίζει τον άλλο. Δύο χαρακτήρες διαφορετικοί που η μοίρα τούς έδεσε σφιχτά στα πλοκάμια της βάζοντάς τους εν αγνοία τους να αγαπήσουν την ίδια γυναίκα. Τι ρόλο θα παίξει στη ζωή τους ένα σπάνιας αξίας δαχτυλίδι με μοβ πέτρα από αμέθυστο που θα αποκτήσει ο Μιλτιάδης λάφυρο από τη συμπλοκή του με τη γυναίκα του Τούρκου διοικητή; Πώς αυτό θα συνδεθεί με μια βαριά κατάρα και τα λόγια μιας γριάς καρακάξας; Aπό εκείνο το σημείο τα όσα συμβαίνουν είναι καταιγιστικά, ο ρυθμός της αφήγησης γίνεται πιο γρήγορος και η πλοκή έχει συνεχείς ανατροπές ως τη στιγμή που πάλι η ίδια η μοίρα θα γράψει το τέλος. Πικρό ή ευχάριστο, σε σας να το ανακαλύψετε.
Οι ήρωες της Τσαμπάνη αν και άρτια σκιαγραφημένοι έχουν κάτι το μυθικό. Μάχονται με τους πειρατές καρφώνοντάς τους τη χατζάρα τους, επιβιώνουν από άγρια κύματα και φουρτούνες και πάντα βγαίνουν αλώβητοι από τις μάχες με τους Τούρκους σαν τους ανδρείους αρχαίους πολεμιστές. Την ίδια στιγμή όμως θα μπορούσες να τους χαρακτηρίσεις και απόλυτα αυθεντικούς, ήρωες της διπλανής πόρτας. Γενικά το μυθιστόρημα διέπεται από μία απλότητα και αυθεντικότητα στην πλοκή και στη γραφή με τις όποιες ατέλειές της – στοιχεία του δεν περνούν απαρατήρητα από τον αναγνώστη και δεν τον αφήνουν ανικανοποίητο.