Όταν κράτησα το μωρό μου, για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου ένιωσα τον απόλυτο πανικό. «Και τώρα τι κάνουμε;» αναρωτήθηκα. Ένιωσα σαν τον Άτλαντα που σήκωνε όλο το βάρος του κόσμου. Έτσι νιώθεις όταν γίνεσαι γονιός. Το βάρος και η ευθύνη του να μεγαλώνεις ένα παιδί, είναι τεράστιο.
Κανείς δεν γεννιέται γονιός και κανένας δεν ξέρει. Θεωρώ πως δεν υπάρχει καμία μαγική συνταγή που πρέπει να ακολουθήσεις. Απλά, με πολύ αγάπη για το «ζυμαράκι» που κρατάς στα χέρια σου, ακολουθείς το ένστικτό σου. Διαμορφώνεις την προσωπικότητα που θες εσύ και που νομίζεις πως είναι η καλύτερη, σύμφωνα με τον χαρακτήρα και τα θέλω του παιδιού σου και κατ’ επέκταση τα δικά σου. Πρέπει να είσαι ακοίμητος φρουρός και φύλακας άγγελος μαζί, μέχρι να απογαλακτιστεί το παιδί σου και να είναι πλέον έτοιμο, να γίνει πολίτης του κόσμου.
Ακόμα και αν δεν έγινες συνειδητά γονιός, είσαι υπεύθυνος, μέχρι την ενηλικίωση του, για όλα τα απαραίτητα. Η διαβίωση, είναι το πρωτεύον, όμως δεν αρκεί. Επειδή του προσφέρεις κάποια υλικά αγαθά δεν συνεπάγεται πως έχει ολοκληρωθεί το έργο σου ως γονιός. Την ψυχή του, πως θα την θρέψεις; Έχω δει παιδιά να γίνονται σπουδαία και παρότι τους έλειψαν ακόμα και τα πιο βασικά στοιχεία διαβίωσης, εισέπραξαν από τους γονείς τους τόση αγάπη, που ποτέ τα υλικά αγαθά δεν στάθηκαν τροχοπέδη στην διαμόρφωση της εξαιρετικής προσωπικότητας τους.
Έχω συναντήσει παιδιά, που δεν τους έλειψε ποτέ τίποτα άλλο εκτός από αγάπη και τρόμαξα με την μαυρίλα της ψυχής τους.
Πριν γίνεις γονιός πρέπει να έχεις ένα κατά νου, πως τα παιδιά δεν είναι το κέφι μιας βραδιάς. Δεν είναι η συνέχεια σου. Δεν φέρνεις ένα παιδί στον κόσμο ούτε για να διαιωνίσεις το ανθρώπινο είδος, ούτε για να σώσεις την ανθρωπότητα. Μην ανησυχείς, έχει φροντίσει ο ίδιος ο πλανήτης γι’ αυτό. Γίνεσαι γονιός, αφού έτσι το όρισε η φύση, για να δοκιμαστείς σαν άνθρωπος και να δώσεις όλο σου το είναι σ’ έναν άλλο άνθρωπο που είναι απόλυτα εξαρτημένος από εσένα. Ό,τι πράττεις, αυτό θα μιμείται. Γι’ αυτό πράξε σωστά. Αν μπορείς κάντο καλύτερα από εμένα.
Εγώ δεν είμαι το τέλειο δείγμα γονέα. Δεν έχω να δώσω στο παιδί μου και πολλά, εκτός από αγάπη. Αυτή, την λαμβάνει απλόχερα, ανά πάσα ώρα και στιγμή. Μαθαίνω συνεχώς και έχω τα αυτιά μου τεντωμένα για να ακούω όχι μόνο το δικό μου «ζυμαράκι» αλλά και το περιβάλλον του. Κανένας άλλος παράγοντας (φίλοι, σχολείο κλπ) δεν θα βάλει το χέρι του εκεί, περισσότερο από αυτό που πρέπει. Κι αφού δεν μπορώ να τα ελέγχω όλα, τουλάχιστον προσπαθώ να εξασφαλίσω τα δέοντα για την ομαλή πρόσβαση του στην κοινωνία. Καθώς σύντομα θα γνωρίσει και το δικό μου παιδί, όπως γνώρισα κι εγώ αντίστοιχα στην ανάλογη ηλικία, τα δικά σας τα παιδιά, που μεγάλωσαν φτωχά από αγάπη ή ήταν απλά το κέφι μιας βραδιάς.
