Θυμάμαι πως πριν αρκετούς μήνες, είχα γράψει ένα άρθρο για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης. Τότε, ισχυριζόμουν ότι, στο δικό μου μυαλό, οι τέσσερις ληστές κατατάσσονται στην κατηγορία του κοινού εγκληματία, όπως ορίζεται από τον ποινικό κώδικα. Με άλλα λόγια, ο Ρωμανός και η υπόλοιπη παρέα δεν εξιδανικεύονται σε σχέση π.χ. με τον Παλαιοκώστα, επειδή τα κίνητρά τους ήταν πολιτικά.
Εδώ και μερικές ημέρες, παρακολουθώ τον παροξυσμό που έχει κυριεύσει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τις οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και όλο το δημοσιογραφικό σινάφι του διαδικτύου (εντάξει, την πλειονότητα) να εξαπολύει μύδρους εναντίον του απάνθρωπου κράτους που δεν επιτρέπει στον έγκλειστο να παρακολουθήσει τα μαθήματα στο τμήμα που πέρασε, δίνοντας πανελλήνιες εξετάσεις.
Πρωταρχικά, διαπιστώνεται μια ανακολουθία του νομοθέτη. Δεν είναι δυνατόν, από τη μία, να επιτρέπεις τη συμμετοχή ενός κρατούμενου στις πανελλήνιες εξετάσεις, όταν δε δικαιούται τη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών για την παρακολούθηση των σπουδών του. Ξέρω, πολλοί θα πείτε ότι ο Ρωμανός έχει κάθε δικαίωμα να αιτείται εκπαιδευτικές άδειες.
Αμ δε..
(Παραθέτω τα αποσπάσματα από τον παλιότερο – ευνοϊκότερο νόμο περί αδειών σε κρατούμενους, αφού ο νόμος 4274/2014 απαγορεύει οποιαδήποτε άδεια σε κρατούμενο καταστήματος κράτησης Γ’ τύπου, ενώ για τα υπόλοιπα καταστήματα κράτησης, η άδεια χορηγείται δύο έτη πριν τη συμπλήρωση των 3/5 της ποινής, ήτοι στα επτά και κάτι χρόνια για το Ρωμανό).
Αντιγράφω το σχετικό απόσπασμα (Νόμος 2776/1999, άρθρο 58 «Εκπαιδευτικές άδειες»): …η άδεια χορηγείται με τις προϋποθέσεις και κατά τη διαδικασία του άρθρου 55 παράγραφος 1,2 και 3 του παρόντος…
Πάμε τώρα και στις περιβόητες προϋποθέσεις του άρθρου 55 με τίτλο «Τακτικές άδειες – Προϋποθέσεις»: …οι τακτικές άδειες χορηγούνται εφόσον: (1) ο κατάδικος έχει εκτίσει το 1/5 της ποινής του χωρίς ευεργετικό υπολογισμό ημερών ποινής λόγω εργασίας και η κράτηση έχει διαρκέσει τουλάχιστον τρεις μήνες…. (2) δεν εκκρεμεί κατά του κατάδικου ποινική διαδικασία για αξιόποινη πράξη σε βαθμό κακουργήματος, (3) εκτιμάται ότι δεν υπάρχει κίνδυνος τελέσεως, κατά τη διάρκεια της άδειας, νέων εγκλημάτων, (4) συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν την προσδοκία ότι δεν υπάρχει κίνδυνος φυγής και ότι ο κρατούμενος δεν θα κάνει κακή χρήση της άδειας του.
Ο Ρωμανός καταδικάστηκε για τη ληστεία στην Κοζάνη (Φεβρουάριος 2013) σε 15 χρόνια και 11 μήνες. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι κατά τη διάρκεια επιβολής της ποινής στο Ρωμανό, ίσχυε ο προηγούμενος νόμος (αβάσιμο επιχείρημα αφού ο νέος νόμος αντικαθιστά τον παλαιό, αλλά είμαι στις καλές μου σήμερα), θα πρέπει, για να δικαιούται την άδεια που ζητάει, να έχει εκτίσει τα 3 και κάτι χρόνια από τα 15 που έχει στην πλάτη του. Τα έχει εκτίσει; Όχι.
Άρα, δεν δικαιούται την εκπαιδευτική άδεια που ζητάει.
Συνεχίζουμε. Εξετάζουμε και τις υπόλοιπες προϋποθέσεις, κάνοντας τα στραβά μάτια για το θέμα των ετών που έχει, ήδη, εκτίσει. Υπάρχει άνθρωπος που διαθέτει κοινή λογική και θεωρεί ότι δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να τελέσει ο Ρωμανός νέο έγκλημα; Ακόμα κι εσύ, που ηθελημένα προσπαθείς να πιαστείς από κάπου για να σταθείς απέναντι στο συγκεκριμένο επιχείρημα, θα σου υπενθυμίσω ότι ο συγκεκριμένος νεαρός έχει αναλάβει, μέσα από τη φυλακή, την ευθύνη για τις επιθέσεις στη δημοτική αστυνομία της Κυψέλης, στο σπίτι του πρώην υπουργού Γ. Παπαντωνίου και στα γραφεία μιας επενδυτικής εταιρείας. Το τονίζω… ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ… και πριν βιαστείς να πεις ότι υπερασπίζομαι τον Παπαντωνίου (το χαζό μυαλό κάνει θαύματα), προτρέχω και σου λέω πως ένας άνθρωπος, όντας έγκλειστος και καταδικασμένος, αναλαμβάνει την ευθύνη για έκνομες δραστηριότητες, συγκεντρώνει όλες τις πιθανότητες για να τελέσει παρόμοιες δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της άδειάς του, ακόμα κι αν είναι εκπαιδευτική.
Άρα, για μία ακόμη φορά, δε δικαιούται την άδεια που ζητάει.
Θεωρητικά, θα μπορούσα να τελειώσω εδώ το κείμενό μου και να σε αφήσω να ψάχνεις στο διαδίκτυο τους νόμους και τις διατάξεις. Όχι τίποτα άλλο, να νιώσεις λίγο και τον κόπο του άλλου, τα γραφόμενα του οποίου δε στηρίζονται σε συναισθηματισμούς, αλλά σε ρεαλιστικά επιχειρήματα.
Επειδή, όμως, κανένα κείμενο δεν εκφράζει τον άνθρωπο που το γράφει, αν δεν περιέχει την προσωπική του άποψη, εφεξής τα πλήκτρα αποτυπώνουν σκέψεις που δε στηρίζονται σε νόμους.
Στην επιστολή του, με την οποία δηλώνει την έναρξη της απεργίας πείνας και φέρει τον ποιητικό τίτλο «Ασφυξία για μια ανάσα ελευθερίας» (έξαρση των λογοτεχνικών γονιδίων), ο Ρωμανός αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «… Σε αυτό το σημείο είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσω το πολιτικό μου σκεπτικό ώστε να μπει ένα πλαίσιο γύρω από την επιλογή που πραγματοποιώ. Οι νόμοι, εκτός από εργαλεία ελέγχου και καταστολής, αποτελούν ταυτόχρονα και μια διατήρηση ισορροπιών ή αλλιώς αυτό που επιγραμματικά ονομάζουμε κοινωνικά συμβόλαια, αντανακλούν κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς και διαμορφώνουν τμηματικά ορισμένες θέσεις διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου. Γι’ αυτό και η επιλογή που κάνω θέλω να είναι όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρη: δεν υπερασπίζομαι τη νομιμότητά τους· αντίθετα, απευθύνω έναν πολιτικό εκβιασμό ώστε να κερδίσω ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού…».
Ειλικρινέστατος, πλην όμως, εκβιαστής. Όταν μπούκαρε στην τράπεζα για να ληστέψει, ήξερε, φαντάζομαι, ότι υπάρχει η πιθανότητα σύλληψης και φυλάκισης στον Κορυδαλλό και όχι στο Hilton. Επίσης, απορρίπτω και το γεγονός ότι συμπεριφέρθηκε, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας (συμμορίας κατ’ εμέ) αξιοπρεπώς στον όμηρο, αφού δεν τον θεωρώ τόσο ηλίθιο να φορτώσει πάνω του και μια ανθρωποκτονία. Από τη στιγμή, λοιπόν, που η πράξη του στην Κοζάνη θα μπορούσε να τον οδηγήσει στη φυλακή, οι συνθήκες που επικρατούν στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας είναι τέτοιες. Ισοπεδωτικές, χωρίς ανάσες ελευθερίας.
(για το αν θα έπρεπε το σωφρονιστικό σύστημα να είναι έτσι δομημένο, μπορούμε να συζητήσουμε άλλη στιγμή και, πάντως, δεν αποτελεί το επίκεντρο γύρω από το Ρωμανό)
Εκβιαστής, γιατί χρησιμοποιεί την απεργία πείνας ως έσχατο μέτρο ενάντια στο σάπιο σύστημα. Μπορώ να πεθάνω, διατυμπανίζει, ο κρατούμενος και δεν μπορείς να μην μου το επιτρέψεις. Με τον τρόπο αυτό, επιχειρώ να σε αναγκάσω να περάσεις με το έτσι θέλω την άποψή μου και να κάνω ότι γουστάρω.
Σε κάποιο κράτος που δεν θα έδινε δεκάρα για τις παράλογες απαιτήσεις ενός κρατουμένου, η απάντηση θα ήταν μία: πάνε και πέθανε…
Επειδή, όμως, δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι η νομιμότητα, ο νομοθέτης έχει επινοήσει τη μέση λύση, που δεν είναι άλλη από την αναγκαστική σίτιση. Και τούτου, γιατί θεωρεί ότι ένας κρατούμενος που επιχειρεί απεργία πείνας και θέτει τον εαυτό του, εν γνώσει του, σε κίνδυνο, δεν είναι σε θέση να διατηρήσει «σώας τας φρένας» έπειτα από κάποιες μέρες, όπου οι σωματικές και διανοητικές του λειτουργίες θα αρχίσουν να εκπίπτουν.
Συνεπώς, η λύση της αναγκαστικής σίτισης (με ορό, μη φανταστείτε το Ρωμανό σε ρόλο χήνας για φουά – γκρα με το χωνί στο στόμα) αποτελεί μονόδρομο κι ας προσβάλλεται, όπως έχω πολλάκις διαβάσει αυτές τις μέρες, η προσωπικότητά του. Καλύτερα να προσβληθεί η προσωπικότητά του, παρά να χαθεί η ζωή του.
Και ίσως, κάποτε, να αναλογιστεί τη μαλακία που έκανε, ήτοι να θέλει να θυσιάσει τη ζωή του, αυτό το μεγάλο δώρο, για να πάει κόντρα σε ένα σάπιο σύστημα. Αλλά, μέχρι να (και αν) το σκεφτεί αλλιώς και να συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς πλαίσιο και κοινωνία χωρίς νόμους (μη μου πείτε για τη θεωρία της αναρχίας του Μπακούνιν, διαβάστε την πρώτα και πάμε να την εφαρμόσουμε μετά…), θα ξέρει ότι χρωστάει τη ζωή του στους εκφραστές του σάπιου συστήματος, οι οποίοι δεν τον άφησαν έρμαιο στις συνέπειες της επιλογής του.
Κι ας μην το παραδεχτεί ποτέ…
Υ.Γ.: Επειδή πολύς λόγος γίνεται για το σύστημα που οδηγεί το Ρωμανό στα άκρα, επειδή παίζει πολύ η φράση «Υπεύθυνο για το θάνατο του Ρωμανού θα είναι το κράτος», έχω να πω ότι υπεύθυνο για τις επιλογές και τη στάση ζωής ενός παιδιού είναι, κατά πρώτο και κυριότερο λόγο, το ίδιο του το σπίτι. Και δεν θυμάμαι την πολυγραφότατη μητέρα του να καταγγέλλει το σύστημα μέσα από τα βιβλία της.
Υ.Γ. 2: Πόσο οξύμωρο είναι ένας επαναστάτης του καπιταλισμού να θέλει να σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων…;
Υ.Γ.3: Φαντάζομαι ότι το νοσηρό μου μυαλό και μόνο σκέφτηκε τη χρονική συγκυρία έναρξης της απεργίας πείνας με την επέτειο της στυγερής δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Κορκωνέα… Μπα, τυχαίο θα είναι.
