Απόσπασμα από το βιβλίο της Νεφέλης Π.Ζ. , Το Τανγκό της ψυχής μου, Εκδόσεις Οσελότος
Αν κάτι έμαθα καλά στη ζωή μου, αυτό είναι η εξάρτηση και ο πόνος της αποτοξίνωσης. Σκληρή διαδικασία, αυτοκαταστροφική.
Εξαρτήθηκα από την αγάπη ή μάλλον από τον έρωτα. Ναι, τον έρωτα, γιατί τώρα που το σκέφτομαι η αγάπη δεν είναι εξάρτηση, είναι αλήθεια, είναι φως.
Ο έρωτας όμως είναι ναρκωτικό. Θα έπρεπε να συγκαταλέγεται στη λίστα των σκληρών ναρκωτικών. Εκεί ανάμεσα στην κόκα, την ηρωίνη, την μεθαδόνη θα έπρεπε να γράφει και τη λέξη έρωτας.
Θα έπρεπε να γράφει τις παρενέργειες οι οποίες μοιάζουν με αυτές που προκαλούν τα ναρκωτικά. Αρχίζει με έκσταση ο έρωτας. Πετάω, δε νιώθω, δεν βλέπω, παρά μόνο πετάω σε μια άλλη διάσταση. Δεν χορταίνω και μέρα με τη μέρα αυξάνω τη δόση. Δεν φοβάμαι τις παρενέργειες γιατί νομίζω ότι ξέρω και ότι ελέγχω την κατάσταση… την τύφλα μου δεν ξέρω… και αυξάνω τα γραμμάρια, γεμίζω το αίμα μου με δαύτο.
Παλεύουν οι άλλοι να με επαναφέρουν, να μου δείξουν το δρόμο, μάταια… δεν βλέπω… θυμώνω μαζί τους… τους διώχνω… μένω μόνη… άλλωστε τί τους θέλω; Έχω το ναρκωτικό μου, όλα τ’ άλλα είναι περιττά… αρκεί να ποτίσω το αίμα μου με τη δόση μου… μόνο αυτό.
Τον πρώτο καιρό είναι όμορφα… με κάνει να νιώθω πως άγγιξα τον παράδεισο και εγώ του δίνομαι, αφήνομαι παραδιδόμενη στο παραμύθι του… το παραμύθι του έρωτα όμοιο με την παραμύθα της άσπρης σκόνης.
Το κακό με αυτά τα παραμύθια είναι ότι τα καταλαβαίνεις λίγο πριν το τέλος. Προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις να ξεφύγεις από τον κακό λύκο, τους δράκους και τις κακές μάγισσες.
Να λοιπόν που έμαθα μέσα από ετούτη την εξάρτηση πως υπάρχουν και άσχημα παραμύθια με κακό τέλος που σε τίποτα δεν θυμίζουν εκείνα που μου έλεγε η συγχωρεμένη η γιαγιά μου. Στην παραμύθα του έρωτα δεν είναι απαραίτητο πως ο πρίγκιπας θα σώσει την αγαπημένη του, ούτε φυσικά πως το άλογο που θα τους πάρει μακριά θα είναι άσπρο.
Εξαρτήθηκα από τον έρωτα τόσο πολύ που δεν ξέρω αν τελικά συγκαταλέγομαι στους ναρκομανείς. Ξέρω πια πως με σκοτώνει, αλλά χωρίς τη δόση μου δεν αντέχω. Ξέρω πια πως σακατεύομαι, αυτοκαταστρέφομαι, αλλά όταν στερεύει το δηλητήριο μέσα μου, ψάχνω απεγνωσμένα για την ένεση η οποία θα με ξεγελάσει πάλι και θα νομίσω πως στάθηκα όρθια. Σακατιλίκι. Παραμόρφωση προσωπικότητας. Ταπείνωση. Εξευτελισμός… Η σκληρή αθέατη πλευρά του έρωτα.
Είμαι λοιπόν μια εξαρτημένη γυναίκα που πολλές φορές αποπειράθηκε να κάνει αποτοξίνωση μα δεν είχε το θάρρος να φτάσει στο τέρμα.
Το νου σου στις εξαρτήσεις… κρύβουν θάνατο.
Χρήσιμα λινκ για τη συγγραφέα και το βιβλίο:
http://issuu.com/ocelotos/docs/to_tango_tis_psixis_mou/7?e=0/2012857
