Καταλυτικός της λογικής και των ισοδυναμιών ο έρωτας, μέσο ανάδειξεις των προσώπων, μέσο λάμψης της μοναδικότητάς μας.
Σε κάθε περίπτωση λάμψη… ακόμα και όταν αυτή τυφλώνει.
Συνιστά από μόνος του κύκλο αιωνιότητας, απόλυτη η διάσταση που υψώνει.
Αποταξινόμηση, ισοπέδωση. Απελευθέρωση από κάθε ψυχοφθόρα αναστολή και απαγόρευση, ανοχύρωτος απέναντι στη λογική των ισορροπιών, των ισοδυναμιών, χάνει την συνείδηση του τιμήματος και των ορίων του μέσα σε τυφλή εικονοκλασία.
Αρνούμαι την εναλλαγή των ερώτων, τους αντικαταστατούς όρους, αρνούμαι να καταρρακώσω το πρόσωπό του. Μόνο φτώχια όπου οι σχέσεις ερώτων απλά διασταυρώνουν αλληλοτεμνόμενους ανθρώπους και ανάγκες κατεσταλμένες επί μακρόν που ήρθαν να πάρουν τη ρεβάνς απορροφώντας την δύναμή του.
Θα συνεχίσω υπέρμαχος του, εξάλλου τι άλλο παρά η πλήρης συνάντηση της ολότητας και της βαθύτερης αυτογνωσίας δύο παράλληλων ψυχών είναι ο έρωτας;
Κι ενώ η ποίηση αποσύρεται σιγά σιγά από τις σχέσεις των ανθρώπων για να στριμωχτεί αποκλειστικά στους στίχους ποιητών ή ποιηματανθρώπων θα συνεχίσω να ονειρεύομαι απελευθερώσεις προς το ζυμώδες και το άμορφο του έρωτα μέχρι να με χαιδέψει η ελευθερία μου.
Αιώνια και ακατάσχετη θέληση για ιερότητα στον κόσμο του έρωτά μου, θα καβαλήσω τη Ροσινάντε προς αναζήτηση της πλανόδιας ιπποσύνης…
