-Φυσάει
-Το ξέρω
-Με κρατάς;
-Αρκεί να το θες..
-Είσαι εδώ;
-Για σένα….
-Όταν γελώ;
-Και όταν δακρύζεις…
-Και μετά;
-Θα σου σκουπίζω τα δάκρυα
-Χωρίς να ρωτάς γιατί κλαίω;
-Χωρίς…
-Μου το υπόσχεσαι;
-Δεν μπορώ…
-Τότε τι μπορείς;
-Να ακούω τη σιωπή σου…
-Αρκεί να ξέρω ότι είσαι εκεί..
-Δίπλα σου…
-Να λατρεύω το γέλιο σου…
-Και να σέβεσαι τη σιωπή μου…
-Να σε αγκαλιάζω…
-Και να σε αφήνω όταν αισθάνεσαι ότι πνίγεσαι…
-Θα το κάνεις;
-Για σένα μόνο…
-Γιατί είμαι στη ζωή σου όχι μόνο για να γελάμε, αλλά και για να δακρύζουμε
-Και να ενώνουμε τις σιωπές μας…..
-Αυτό….
-Να ακούγονται μόνο οι ανάσες μας…
-Χωρίς να μιλάμε
-Αλλά να ξέρω…
-Ότι είσαι δίπλα μου…
-Φυσάει
-Μη φοβάσαι σε κρατάω……………..
Η χημεία, η εκτίμηση, ο σεβασμός , η κατανόηση, ο έρωτας, κρύβονται σε κάποιες μικρές λεπτομέρειες. Ίσα ίσα που τις διακρίνει το ανθρώπινο μάτι. Κάνουν όμως τη διαφορά….
Η σιωπή δε λέει μόνο βαριές κουβέντες…λέει και τις πιο όμορφες. Αυτό σημαίνει επικοινωνία.
Να περπατάς δίπλα του και να είσαι όπως ο αέρας, να σε νιώθει αλλά να μην τον βαραίνεις.
Να σε αγγίζει αλλά να μη σε πνίγει…………
Χημεία. Έτσι απλά…….
Ο άνεμος έγινε δυνατός. Την έπαιρνε μακριά του.
Εκείνος σιωπηλός άπλωσε τα χέρια του.
Εκείνη τα κράτησε σφιχτά.
Ήθελαν να μείνουν εκεί…
Ενάντια στον άνεμο.
