Δεν είχε κίνηση στους δρόμους, ούτε κολλήσαμε στο ποτάμι και έτσι φτάσαμε στην συνάντηση έγκαιρα. Εδώ
που τα λέμε ούτε ένα αυτοκίνητο δεν συναντήσαμε στα είκοσι λεπτά που κάναμε από το δασικό χωριό.
Η πινακίδα έξω από την αίθουσα συναντήσεων ήταν σαφής οπότε με συνοπτικές διαδικασίες ξεκινήσαμε τις διαπραγματεύσεις.
Όλα έτρεχαν ρολόι στην αρχή. Βατά, όμορφα και πολιτισμένα. Σαν να είμασταν σε τούνελ.
Σαν να ακολουθείς παλιό έργο υδροδότησης, σαν νερό που τρέχει. Η συζήτηση απλά ακολουθεί, χωρίς πολλές δυσκολίες την πορεία της όμορφα.
Κάθε τόσο ανοίγει και βλέπεις καλύτερα την όλη πορεία. Πόσο νερό πέρασε από το αυλάκι με την προσπάθεια.
Και τότε το
πρώτο εμπόδιο. Δείχνει αδιέξοδο αλλά αν πάρεις φόρα και δεν
δώσεις σημασία το ξεπερνάς εύκολα.
Σε άλλα σημεία η διαπραγμάτευση είναι μια λεπτή γραμμή. Από την μια όλα τα πράγματα που φαίνονται ακούνητα σαν βράχια και από την άλλη γκρεμός. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα που λένε.
Αυτές οι δυσκολίες είναι που κάνουν πιο απολαυστική την δουλειά άλλωστε. Όταν ξεπεραστούν απολαμβάνεις ακόμα περισσότερο τα διαστήματα που είναι στρωτά.
Υπάρχουν άλλωστε πάντα σημάδια. Βλέπεις πως πάει και τα ακολουθείς ανάλογα.
Μετά από αρκετές ώρες είμαστε πια κουρασμένοι αλλά χαρούμενοι.
Άλλη μια πετυχημένη μέρα στο γραφείο.
(Τα πρακτικά της συνάντησης με λεπτομέρειες GPS θα τα βρείτε πατώντας εδώ. Περισσότερα για την βίδρα εδώ.)
Comments are closed.