– Στο φινάλε, εμείς θα πληρώσουμε τα σπασμένα;
– Όχι.
– Ε τότε, μπουκάρετε.
Κάπως έτσι, φαντάζομαι ότι, πρέπει να σκέφτονται τα διάφορα τυπάκια που θεωρούν τις σχολές τσιφλίκια τους και υφαρπάζουν το, εκ της δημοκρατίας ορμώμενο, δικαίωμα της πολυφωνίας και του διαλόγου, με τους ίδιους σε ρόλο Άρη Βελουχιώτη.
Κλειδώνουν καθηγητές και πρυτάνεις, χτίζουν πόρτες γραφείων, οικειοποιούνται το άσυλο με τον πλέον φαιδρό τρόπο, προβαίνουν σε λεηλασίες και καταστροφές, αφήνουν τους χώρους μέσα στη βρώμα και τη δυσωδία στο όνομα της αυτοδιάθεσης και του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου.
Εκφράζομαι ως πολίτης, μη έχοντας καμία σχέση με την πανεπιστημιακή κοινότητα, παρά μόνο ως φοιτητής. Εξ όσων θυμάμαι, αφού δεν έχουν περάσει και τόσα πολλά χρόνια, η εικόνα που συναντάει κάποιος εντός ενός πανεπιστημιακού ιδρύματος δεν συνάδει με τους ορισμούς της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απόψεων, πόσο μάλλον με την απρόσκοπτη μεταλαμπάδευση γνώσης. Προσοχή! Δε λέω ότι οι καθηγητές είναι αγνά πλάσματα του Θεού, αλλά, στην τελική, αν κάποιος καθηγητής δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, δεν αναπτύσσει την έρευνα στον τομέα του ή δεν ικανοποιεί τις ελάχιστες απαιτήσεις για να βρίσκεται στη συγκεκριμένη θέση, το αρμόδιο Υπουργείο οφείλει να βρει ένα σύστημα αξιολόγησης ώστε ο εν λόγω κύριος να πάψει να λειτουργεί ως έπαρχος.
Είναι όμως το ίδιο Υπουργείο που πρέπει, πρωτίστως, να προστατέψει τις ίδιες επενδύσεις που έχουν γίνει σε κτιριακές εγκαταστάσεις και υλικοτεχνικές υποδομές. Αν ο σκοπός είναι η προαγωγή της εκπαίδευσης, τούτο γίνεται μόνο μέσα από το τρίπτυχο «καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό – πρέπουσες υποδομές – καλλιεργημένη πρώτη ύλη». Κι αν για την πρώτη ύλη, τους φοιτητές δηλαδή, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την ποιότητά τους, όταν στη μέση μπαίνει ο παράγοντας της οικογένειας (για το σχολείο και τον τρόπο λειτουργίας του, θα πρέπει να ξεκινήσουμε μια μεγάλη συζήτηση..), για τα δύο πρώτα, ο αρμόδιος εποπτικός οργανισμός μπορεί και πρέπει να μπορεί να εγγυηθεί.
Αφήνοντας στην άκρη όλα τα υπόλοιπα, θα κινηθώ με αυτό που οι αγγλομαθείς ονομάζουν the worst case scenario. Δέχομαι, λοιπόν, ότι το σύνολο των καθηγητών είναι ακατάλληλοι για να διδάξουν. Δέχομαι ότι ο μόνος σκοπός τους είναι να τσεπώνουν φράγκα για ερευνητικά προγράμματα και προμήθεια εργαστηριακού εξοπλισμού, ενώ ο τυχοδιωκτικός τους χαρακτήρας δεν τους αφήνει να δουν πέρα από την προσωπική ανέλιξη.
Όμορφα. Ίσως όχι και τόσο, αλλά για την εξυπηρέτηση της σκέψης, μου αρκεί.
Ποιος δημοκρατικός θεσμός δίνει το δικαίωμα στον οποιονδήποτε να μπουκάρει με το έτσι θέλω και να κλείνει μια σχολή επειδή διαφωνεί με τις αποφάσεις των θεσμικών οργάνων του Πανεπιστημίου;
Ποιος δημοκρατικός θεσμός δίνει το δικαίωμα στον οποιονδήποτε να μπουκάρει με κουκούλες και λοστούς και να αρπάζει τις κάλπες από το Πολυτεχνείο κατά τη διάρκεια των φοιτητικών εκλογών;
Ποιος δημοκρατικός θεσμός δίνει το δικαίωμα στον οποιονδήποτε να τσιμεντώνει πόρτες γραφείων καθηγητών επειδή έχει ασυλία;
Ποιος δημοκρατικός θεσμός εξαιρεί τους παραπάνω από την κατηγορία των κοινών παραβατών του νόμου και δε τους συσχετίζει με κάποιον που θα εισβάλλει στο σπίτι μου (επίσης, άσυλο) και θα προβεί σε παρόμοιες ενέργειες;
Ποιος δημοκρατικός θεσμός επιτρέπει το βανδαλισμό, τις κλοπές και την υποβάθμιση δημόσιων χώρων χωρίς να μπορεί η αστυνομία να επέμβει;
Ποιος δημοκρατικός θεσμός επιτρέπει σε μια ομάδα φοιτητών να απαγορεύει την είσοδο και τη διενέργεια εξεταστικής στους υπόλοιπους φοιτητές;
Ποιος δημοκρατικός θεσμός επιτρέπει τον προπηλακισμό και τη βία;
Πείτε με δεξιό, συντηρητικό, οπισθοδρομικό. Λίγο με νοιάζει. Από το να είμαι αριστερός του κώλου, όπου η μαγκιά μου γιγαντώνεται πίσω από την ασπίδα του ασύλου και αντιτάσσεται μπροστά στην ασπίδα των ΜΑΤ, προτιμώ να παραμείνω συντηρητικός και να θέλω οι μελλοντικές γενιές να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια που βλέπω σε άλλες χώρες και να μη βιώσουν την κομματική νοοτροπία που έχει κυριεύσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Συγχωρέστε με όλοι εσείς οι αντιφρονούντες στην πειθαρχία που πρέπει να επιδεικνύει ένας λαός απέναντι στο αυτονόητο. Λοιδορήστε με όλοι εσείς που θεωρείτε λογικό να έχει καταργηθεί η ανταλλαγή ιδεών και να έχει πρυτανεύσει η ανταλλαγή ιδεολογιών. Ακόμα πιο λίγο με ενδιαφέρει. Σημασία έχει ότι στο μικρό σας μυαλουδάκι, εκτός όλων των υπολοίπων, δε μπορεί να χωρέσει η κοινή λογική, σύμφωνα με την οποία ό,τι υπάρχει μέσα σε αυτά τα κτίρια είναι χρηματοδοτημένο από όλους εμάς. Κι εσάς, που στο όνομα της δημοκρατίας, τόσο εύκολα διαχωρίζετε κόσμο με βάση την αντίθεσή του στη λογική του χάους. Επομένως, ό,τι καταστρέφεται, αντικαθίσταται. Και πληρώνεται ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Από εμάς. Κι εσάς. Από όλους μας.
Άλλωστε, στο όνομα της δημοκρατίας, έχουν συμβεί τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ιστορίας. Πόσο μάλλον, όταν δεν μιλάμε για εγκλήματα, αλλά για μικρές, ασήμαντες κατά πολλούς, παράπλευρες απώλειες στην υπεράσπιση των, πάντα, δίκαιων αιτημάτων της μειοψηφίας..
Υ.Γ.1: Είχα πάντα την εξής απορία: αν βρεθώ σε μια παρέα ένθερμων υποστηρικτών του ασύλου και του δικαιώματος των καταλήψεων κι εκφράσω μια πλήρως αντίθετη γνώμη, τι πιθανότητες έχω να βγω σώος;
Υ.Γ.2: Αν εγώ, με το δικαίωμα που μου δίνει ο θεσμός της δημοκρατίας σε αυτή τη χώρα, τσιμεντώσω την εξώπορτα του γείτονα επειδή διαφώνησε μαζί μου στην τελευταία συνέλευση της πολυκατοικίας, θα τη βγάλω λάδι και θα επικαλεστώ άσυλο;
Y.Γ.3: Σήμερα, ένα μπουλούκι 50 ατόμων διέκοψε τη Σύγκλητο γιατί οι σύλλογοι φοιτητών διαφωνούν με τα επικείμενα μέτρα διαγραφής των αιωνίων φοιτητών και της πρόσληψης εταιριών φύλαξης στα Πανεπιστήμια. Πέραν της άποψης ότι κανείς δε δικαιούται να φοιτά αιωνίως σε μία σχολή, sorry guys, αλλά ας ήσασταν σε θέση να διαφυλάξετε την περιουσία των πανεπιστημίων μόνοι σας. Δε σας φταίει κανείς…
Υ.Γ.4: Επειδή στο κείμενο καταφέρομαι εναντίον συγκεκριμένων πολιτικών ιδεολογιών, δε σημαίνει ότι και οι απέναντι τα έχουν καταφέρει καλύτερα. Το Μετσόβιο και το Πολυτεχνείο της Πάτρας δεν έχουν ξεχαστεί από κανέναν…
