Ή ιδέα τοϋ Δρα Miller γιά τίς δύσκολες χρόνιες περιπτώσεις ήταν ότι τά μιάσματα ή τοξίνες παρουσιάζονται μέ τίς έξης μορφές: (1) Σάν μία μοναδική τοξίνη, (2) σάν δύο ή τρείς τοξίνες πού συνυπάρχουν άλλά ξέχωρα, (3) σάν δύο ή τρείς τοξίνες πού συνδυάζονται μεταξύ τους στό ϊδιο άτομο, (4) ή τρίτη περίπτωση σέ συνδυασμό μέ τίς άλλες.
Αύτό είναι πού δυσκολεύει τήν ομοιοπαθητική όταν άντιμετωπίζει χρόνιες περιπτώσεις. Αύτοί οί άνθρωποι είναι τόσο γεμάτοι άπό κορτιζόνη καί τά παράγωγά της, πού πρέπει πρώτα νά τούς πείσουμε νά σταματήσουν αύτά τά έπιβλαβή φάρμακα. Μερικές φορές μάλιστα τούς δίνουμε Νυχ Vomica γιά νά καθαρίσει ή εικόνα καί μετά, άν ξαναέλθουν, μπορούμε νά χρησιμοποιήσουμε τά φάρμακά μας.
Αύτός πού έρευνα γιά πρώτη φορά τήν ομοιοπαθητική, θά ήταν καλό νά άσχοληθεί μόνο μέ οξείες περιπτώσεις, καί νά άφήσει τίς χρόνιες γιά τούς πεπειραμένους. Αύτή ή συμβουλή μπορεί νά φαίνεται λίγο παράξενη άλλά ή πείρα μιας ολόκληρης ζωής μέ έχει διδάξει ότι οί οξείες περιπτώσεις θεραπεύονται πιό εύκολα. Γιά παράδειγμα, πριν άπό μερικές μέρες μοϋ παρουσιάστηκε μιά καινούργια άσθενής. “Ηταν μιά δραστήρια ήλικιωμένη κυρία ογδόντα έν- νέα έτών, πού ύπέφερε άπό ζαλάδες. ‘ Η πρώτη της έρώτηση ήταν «’Υπάρχει περίπτωση νά μέ βλάψει ή ομοιοπαθητική;» Άφοΰ τήν διαβεβαίωσα ότι δέν είχε τίποτα νά φοβάται της έδωσα Conium 30 (Κώνειο) γιατί οί ζαλάδες της χειροτέρευαν όταν έπεφτε στό κρεβάτι τό άπόγευμα ή τή νύχτα. “Ηταν λίγο κουφή και μύωπας, είχε χειμωνιάτικο βήχα έδώ και τριάντα χρόνια και όταν άναστατωνόταν έτρεμε.
Νά λοιπόν ή τετράποδη βάση-βήχας, ζαλάδα, κουφή και σχεδόν τυφλή. “Αν ξαναέλθει σέ ένα μήνα θά νιώθει καλύτερα. Αύτή ή περίπτωση χρόνιου περιστατικού άποτελει εξαίρεση