Χώρα – Έθνος που δεν έχει διδαχθεί τίποτα από τις τρεις χρεοκοπίες που έχει βιώσει στην πορεία του μην περιμένετε να μπορέσει να αποφύγει και επίσημα την τετάρτη .
Αν μπορέσετε να μελετήσετε την χρεωκοπία του 1893 και την χρεωκοπία του 1932 θα βρείτε πολλά μα πάρα πολλά κοινά σημεία , κοινές καταστάσεις , κοινά γεγονότα , κοινούς χαρακτήρες , κοινές συμπεριφορές , κοινά αποτελέσματα.
Μετά από κάθε χρεοκοπία στην Ελλάδα συνέβαιναν όλα τα χειρότερα που θα μπορούσαν να συμβούν. Πόλεμος, εδαφικός ακρωτηριασμός , εθνικές καταστροφές .
Οι χαρακτήρες που δημιουργούσαν την κάθε χρεωκοπία, διεθνείς και ντόπιοι , είναι ίδιοι και απαράλλαχτοι .
Καταστάσεις , που αν αφαιρεθούν με ημερομηνίες και επώνυμα… πραγματικά θα νομίσει ο αναγνώστης ότι το κείμενο αναφέρεται στην σημερινή κατάσταση.
Σε όλες τις χρεοκοπίες της Ελλάδας σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα ΜΜΕ. Κάλυπταν, παραπληροφορούσαν, ψεύδονταν. Τότε εφημερίδες… σήμερα τηλεόραση και εφημερίδες.
Πάντα, μα πάντα οι μη έχοντες πλήρωναν τη νύφη και οι έχοντες αποκτούσαν περισσότερα.
Ένα εθνικό προϊόν σε υπερπαραγωγή, ήταν και είναι τα λαμόγια. Παράγονται, κυρίως, κληρονομικά και επιπλέουν σε κάθε κατάσταση σε βάρος του έθνους.
Οι αυτόχθονες ιθαγενείς δεν διδάχθηκαν και δεν διδάσκονται, παρέμειναν και παραμένουν άνευ κρίσεως, παρότι , ήταν εκείνοι που πλήρωσαν και πληρώνουν, όλα μα όλα τα δεινά .
Όλα τα κράτη δανείζονται και δημιουργούν για τα έθνη τους υποδομές, βιομηχανίες, μόρφωση, κουλτούρα, καλυτέρευση και “κοινή τη θελήση” των λαών τους αποπληρώνουν και αναπτύσσονται δημιουργώντας εγχώριο “πλούτο”.
Στη χώρα μας τα παραπάνω δεν τηρήθηκαν ποτέ.
Αντίθετα από το αυτονόητο, οι Έλληνες κρατούντες, υπαίτιοι για την κάθε χρεωκοπία, μετά των λαμογίων τους, φανερών και μη, κατάφερναν πάντα να καλούν τον Αρμαγεδδώνα .
Αντί “απλών” οικονομικών ενεργειών και τακτικών πραγματικής ανάπτυξης τα πάντα χτίστηκαν και χτίζονται στην άμμο.
Αντί να οδηγήσουν τη χώρα στην εκμετάλλευση του εγχωρίου πλούτου και συνεπώς στη δημιουργία εθνικής κραταιάς βιομηχανίας, εκτελούσαν εντολές που υποδούλωναν οικονομικά τη χώρα.
Οι εφαρμοστικοί νομοί του 1893 – 1895 λίγο, ελάχιστα, διαφέρουν από τους εφαρμοστικούς νόμους του 2010 – 2014.
Οδήγησαν και οδηγούν τους αυτόχθονες ιθαγενείς σε απραξία αδιαφορία ωχαδερφισμό, ηθική και πολιτιστική κατάπτωση.
Καταστάσεις του 1931-1932 ελάχιστες διαφορές έχουν ως προς την συμπεριφορά των ιθαγενών.
Κυριολεκτικά τα ίδια και τα ίδια, σε σημείο που μπορεί να αναρωτηθεί ο κοινός έλλογος άνθρωπος μα αυτοί οι Έλληνες… νούν ούκ έχουσι;
Μελετώντας τις Ελληνικές χρεοκοπίες στη σκέψη έρχεται το ναυάγιο του Τιτανικού… ενώ το πλοίο βυθιζόταν η ορχήστρα έπαιζε.
Ο πιθανός διαμελισμός της χώρας είναι προ των πυλών. Η οικονομική υποδούλωση της χώρας μαθηματικά οδηγεί προς αυτήν την κατεύθυνση.
Οι πλουτοπαραγωγικοί ενεργειακοί πόροι του υπεδάφους της χώρας είναι, δυστυχώς, υποθηκευμένοι και μάλιστα με το Αγγλικό Δίκαιο.
Εύχομαι να κάνω λάθος… πραγματικά το εύχομαι.
