Έχετε αναρωτηθεί που πάνε οι κάλτσες που χάνονται;
Γιατί στο συρτάρι σας υπάρχουν τόσες πολλές μονές κάλτσες;
Γιατί χάνεται μόνο η μία και ποτέ ζευγάρι ολόκληρο;
Οι επιστήμονες έχουν κληθεί να δώσουν απάντηση σε αυτό το προαιώνιο ερώτημα του ανθρώπου το οποίο ταλανίζει το είδος μας (το ανθρώπινο) από την εποχή που εφευρέθηκε η πρώτη κάλτσα. Ναι, εφευρέθηκε. Δεν ανακαλύφθηκε. Δεν ήταν κάπου κρυμμένη και τη βρήκαμε. Και τι σημαντική εφεύρεση. Χωρίς τις κάλτσες θα κρυώναμε και τα πόδια μας θα πληγιάζανε με το καθημερινό περπάτημα.
Τι γίνεται όμως με τις χαμένες κάλτσες;
Γιατί έχω μόνο μία ριγέ μπλε κάλτσα στο συρτάρι μου; Η άλλη που πήγε; Και ποια είναι αυτή που χάθηκε; Η αριστερά ή η δεξιά;
Αν ήμασταν μικρά παιδιά μια εξήγηση του τύπου: έρχεται το ξωτικό της κάλτσας το βράδυ και τις κλέβει ή τις τρώει, θα μας ικανοποιούσε.
Για τα μεγαλύτερα παιδιά υπάρχει μια πιο επιστημονική εξήγηση, που έχουν δώσει οι Αμερικάνοι: τις απαγάγουν οι εξωγήινοι.
Περνάνε το βράδυ με τους ιπτάμενους δίσκους πάνω από τα σπίτια μας και με ειδικές ακτίνες κλέβουν τη μία πάντα κάλτσα από το ζευγάρι για να προκαλέσουν ψυχική ανωμαλία και σύγχυση στους ανθρώπους.
Σκεφτείτε το και κοινωνικά.
Υπάρχει περίπτωση να σου «κάτσει» γυναίκα αν φοράς αταίριαστες κάλτσες;
Καλύτερα να πας στο ραντεβού ξυπόλυτος!
Για τους ψυχολόγους το θέμα είναι πιο φροϋδικό: οι κάλτσες χαλάνε με διαφορετικό ρυθμό. Συνήθως με διαφορά μίας εβδομάδας – δέκα ημερών, κάποια από τις δύο θα χαλάσει – τρυπήσει πιο πρώτη. Την πετάμε, αλλά δεν πετάμε και τη δεύτερη, επειδή δεν έχει πρόβλημα, όχι απαραίτητα από τσιγκουνιά. Επειδή πετάξαμε κάτι προσωπικό μας, το μυαλό απωθεί αυτή την πράξη και όταν βρίσκουμε στο συρτάρι την κάλτσα μοναχή της, έχουμε «ξεχάσει» / απωθήσει την απώλειά της πρώτης και μένουμε απορημένοι! Πού πήγε η άλλη; Αν την πέταγα θα το θυμώμουν!
Για τους υδραυλικούς τα πράγματα είναι πιο μεταφυσικά: τις καταπίνει το πλυντήριο.
Ναι, καλά. Γάντια, μαντήλια, βρακιά (ιδιαίτερα τα γυναικεία που είναι το ένα χιλιοστό από τις αντρικές κάλτσες σε υλικό) γιατί δεν τα καταπίνει;
Τις κάλτσες καταπίνει μόνο;
Υποτίθεται πως όπως στροβιλίζεται ο κάδος οι κάλτσες (και μόνο αυτές – τα στρινγκ αρνούνται να το κάνουν) περνάνε ανάμεσα στο λάστιχο και στον κάδο και καταλήγουν στην αποχέτευση.
Όπως καταλαβαίνετε αν η εξήγηση με τους εξωγήινους σας φάνηκε γελοία, τώρα που ακούσατε αυτή με το πλυντήριο μάλλον την σκέφτεστε για πιο πιθανή την απαγωγή από εξωγήινους.
Στο Internet μάλιστα έχουν δημιουργηθεί και dating systems – συστήματα ταιριάσματος καλτσών, έτσι ώστε οι κάλτσες να πάψουν να είναι μόνες τους και να βρουν ξανά ένα ταίρι (ή και το ταίρι τους).
Έτσι μπαίνεις σε αυτά τα sites, λες ότι έχω μία μονή κάλτσα σοσόνι, άσπρη με μπλε ρίγες, νούμερο 43 και αν υπάρχει και κάποιος άλλος με την ίδια ακριβώς μονή κάλτσα κανονίζετε να βρεθείτε και είτε του την πουλάτε, είτε αγοράζετε τη δικιά του και από εκεί που είχατε 2 άχρηστες μονές κάλτσες ο ένας έχει λεφτά και ο άλλος ένα ζευγάρι κάλτσες!
Του συγγραφέα Χρήστου Νικολαΐδη
(«Internet και Δράκοι», Οξυγόνο – «Η σκοτεινή πλευρά του Internet», Anubis)
