Ανάμεσα στα άλλα ευτράπελα της στρατιωτικής μου θητείας, πέρασα και ένα φεγγάρι στην σχολή Ευελπίδων. Η γνώμη μου για τον ελληνικό στρατό, ήδη κακή, έφτασε σε νέα επίπεδα απόγνωσης με την συλλογική βλακεία και ανικανότητα σχεδόν όλων εκεί. Μόνο οι νέοι ευέλπιδες δεν έφταιγαν σε τίποτα, επαρχιωτόπουλα που το έβλεπαν σαν τον μόνο τρόπο να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι. Αλλά και αυτοί μετά από λίγο καιρό εκεί, γίνονταν μέρος του προβλήματος. Η μόνη εξαίρεση κάποια παιδιά από την Μολδαβία και την Αίγυπτο. Κάποια μορφής ανταλλαγή έφερνε μερικούς στα μέρη μας και το μάθημα της Πληροφορικής που τους παρέδιδα αποκτούσε λίγο παραπάνω ενδιαφέρον. Και θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ενδιαφέρουσα μορφή διπλωματίας η οποία έχει βοηθήσει πολύ τις ΗΠΑ στο παρελθόν.
Κάποιες χώρες δυστυχώς το βλέπουν σαν υπόθεση εμπιστοσύνης. Οι Κινέζοι τους πέταξαν έξω μόλις έκαναν κάτι που δεν τους άρεσε στην Ταϊβάν. Λάθος. Οι γνωριμίες μεταξύ στρατιωτικών, οι προσωπικές ιστορίες που τους δένουν και η γνωριμία τους με την κουλτούρα άλλων λαών είναι εξαιρετικά πολύτιμα βοηθήματα όταν «σκάσει» μια κρίση. Οι αξιωματικοί που αρνήθηκαν να ανοίξουν πυρ στο Κάιρο αυτές τις μέρες είχαν μια τέτοια παιδεία. Αν δεν ήταν από το δικό μου μάθημα, ίσως ήταν από τις συζητήσεις μας στο διάλλειμα. (Ή – πιο πιθανό – από το μεταπτυχιακό τους στις ΗΠΑ.)
Κάπως έτσι γίνεται και μέσα σε εταιρείες με την κοινωνική δικτύωση. Οι «αδελφές με τα iPhone τους» είναι μισητές από τον υπεύθυνο μηχανογράφησης γιατί είναι μια ανοιχτή πληγή σε επίπεδο ασφάλειας. Ο εξυπνάκιας που θέλει ντε και καλά να χρησιμοποιήσει το δικό του laptop τελευταίας κοπής θα φορτώσει και την μισή βάση δεδομένων για να δουλέψει το Σαββατοκύριακο στο σπίτι. Και όταν το χάσει; Όλα τα υπέροχα (ή βλακώδη) πράγματα που γράφονται στο Facebook είναι αδόμητη πληροφορία η οποία δεν ελέγχεται καθόλου από την επιχείρηση. Αλλά (αποδεδειγμένα) κάνει μεγάλη θετική διαφορά αυτό το νέο ανοιχτό κλίμα συνεργασίας σε πλατφόρμες όπως τα εταιρικά wikis και κοινωνικά δίκτυα. Μερικές εταιρείες γίνονται παρανοϊκές. Είτε κλείνουν κάθε δίοδο (μέχρι και με κόλλα τα USB των υπολογιστών!) ή βάζουν προγράμματα παρακολούθησης. Τα οποία όσο εξελιγμένα και να γίνουν, με ειδικούς αλγόρυθμους και ειδοποιήσεις σε πραγματικό χρόνο, ποτέ δεν καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις.
Διπλωματία λοιπόν. Παρακαλούνται όλοι οι υπεύθυνοι marketing να πλησιάσουν τους μηχανογράφους και να τους εξηγήσουν πως και γιατί είναι τόσο απαραίτητα τα social media στην εταιρεία. Πως τα χρησιμοποιούν και πως φαντάζονται ότι θα τα χρησιμοποιούν οι υπόλοιποι στην εταιρεία. Τι προβλήματα προσπαθούν να λύσουν με την χρήση τους. Κάπως πρέπει να χτιστεί μια κατανόηση ή και εμπιστοσύνη. Έτσι όταν σκάσει – σαν βόμβα σε πλατεία του Κάιρου – κάποιο πρόβλημα, θα μπορούν να συννενοηθούν καλύτερα να βρεθεί λύση. Σε κάθε οργανισμό υπάρχουν πιο προοδευτικά κομμάτια (πωλήσεις/marketing συνήθως) και τα πιο συντηρητικά (λογιστήριο/μηχανογράφηση).
Αλλά μια στατική εταιρεία είναι νεκρή εταιρεία, ειδικά σε οικονομική κρίση σαν αυτή που διανύουμε. Συννενοηθείτε και κουνηθείτε.
