Ίσως αν ήταν λίγο πιο φαρδύ, ίσως αν ήταν λίγο πιο μακρύ, ίσως αν ήταν λίγο πιο παρτό, ίσως αν το φορούσε κάποια άλλη να ήταν και πολύ καλό το fashion blog σετ της κυρίας Κωνσταντοπούλου! Οκ! Αυτό που αδυνατώ να κατανοήσω είναι γιατί τόσο ντόρος τη στιγμή που στα έδρανα έχει παρελάσει η ενδυματολογική γυναικεία ΒΛΑΧΟκαρακατσουλιά με τη βούλα!
Αν μη τι άλλο έχει τέτοια απρόβλεπτη, συναρπαστική και εκρηκτική προσωπικότητα ώστε μπορεί να το υποστηρίξει… οι άλλες τι έχουν; Μπορεί μια μικροαστή που λόγω εκλογής φέρεται σαν νεόπλουτη να υποστηρίξει τα λουμπουτέν; Δεν μπορει!
Αφήστε που αν μη τι άλλο ήταν και ντυμένη.
Τεσπά εμένα δεν με ενόχλησε. Περισσότερο με ενόχλησε ο συνδιασμός στην εικόνα με μια κοκκινομάλλα που προσπαθούσε να περπατήσει αεράτα.. Έμοιαζαν λίγο με τσίρκο γιατί αυτό το μαλλί θέλει άψογη εμφάνιση και μικρή ηλικία κι όχι να πηγαίνεις σαν τον τσολιά που τον βαράνε τα τσαρούχια. Κάτι το ακαζού μαλλί, κάτι η το περπάτημα βαρκαρόλα, κάτι και τα χρώματα της Ζωής έμοιαζαν με συγκρότημα υπέργηρων dolls σε reunion.
Eκεί έχασε η Ζωή όσα θα κέρδιζε.
Η Εθνική Ελλάδος δεν μου άρεσε. Είχε και εξαιρετικές στιγμές αλλά τελικά δεν μου άρεσε.
Η περιβόητη δαφορετικότητα κατάντησε κλισέ και τόσο προβλέψιμη! Έτσι όπως μέχρι τώρα κάθε σήριαλ είχε τον γκέι του για να θεωρείται in, τώρα έχει και τον ετερόδοξο και ετερόχρωμο του εις το όνομα της πολυπολιτισμικότητας….
Οι ηθοποιοί όλες εξαίρετες αλλά θαμπωμένες από τον καταιγισμό νέων στερεότυπων και μηνυμάτων που σε κάνει να νοιώθεις λίγο άβουλος και βλάκας. Τις βλέπεις απλά σαν διεκπεραιωτικά εργαλεία όλων των νοημάτων που θέλει να περάσει και συ πρέπει να αποδεχτείς για να μη σε πουν ομοφοβικό, φασίστα, κομπλεξικό και άλλα νεοελληνικά επίθετα που σου προσάπτουν τόσο δημοκρατικά όταν θες να κάνεις και μια δεύτερη σκέψη για ότι σου επιβάλλουν οι γκουρού της προοδευτικότητας -άσχετα αν βρίθει συμπλεγμάτων.
Καθόλου πρωτότυπο πια… Και η εμφάνιση νεαρού ναζιστή με το άδειο βλέμμα θα έπρεπε μόνο να μας προβληματίζει και όχι να στοχοποιεί. Θα έπρεπε να μας κάνει να αναρωτηθούμε γιατί αυτά τα παιδιά πληθαίνουν. Γιατί δηλαδή να μην ασχοληθείς με το θέμα ταμπού, τι κάνει ένα εφηβάκι να γίνεται ναζιστάκι.. και το στοχοποιείς; Μη μου πεις η διαλυμένη οικογένεια… θα σε πω αφελή! Είναι πιο εύκολο και ευπώλητο να λυπηθούμε και να ευαισθητοποιηθούμε για το τρισχαριτωμένο παιδί θύμα. Δεν σε λένε καi φασίστα έτσι!
Η γλυκανάλατη παρουσίαση με την οποία επιβάλλονται αντιρατσιστικά μηνύματα στο σήριαλ νοιώθω πως εκβιάζει το συναίσθημα και είναι και απολύτως μονόπλευρη.
Φυσικά στη σούπα και μια δόση Κύπρου εις το όνομα της ανταποδοτικότητας. Και για να ολοκληρωθεί ο αχταρμάς για κάθε ευαισθητούλα ψυχούλα προσετέθη και η τόσο οικεία εικόνα του τρανσέξουαλ γονιού. Τι; Δεν είναι οικεία;
Μα γι αυτό υπάρχει το σήριαλ και τέτοια σήριαλ σαν αυτό… Για να γίνει!
Μόνη προσωπική νίκη του Καπουτζίδη είναι πως έπαιξε τον ρόλο που θα ήθελε ΠΑΝΤΑ για τον εαυτό του και κανείς δεν θα του τον έγραφε, αυτόν του μπλαζέ τύπου!!
Μεγάλη παράλειψη… Στον σφιχτό φιλικό εναγκαλισμό του σήριαλ σε ομάδες που φημίζονται για την ενότητα και τη μαχητικότητα τους ξέχασε να εισάγει και έναν φιλόζωο. Από αυτούς που σε καταριούνται αν τους υπενθυμίσεις πως πρέπει να μαζέψουν τα κακάκια του ζώου τους (δεν μιλούμε για τους νορμάλ).
Δεν νομίζω να δω άλλο επεισόδιο. Δεν μου αρέσει να με κατευθύνουν ούτε να μου επιβάλλουν μέσα από την ψυχαγωγία μου το πώς να σκέφτομαι. Δεν μου αρέσει το μελό. Το μελό ανήκει στη Μάρθα Βούρτση και κάθε προσπάθεια απομίμησης είναι τραγική.
Η επιμόρφωση μέσα από την “εκλεπτυσμένη” λαικούρα οδηγεί στην παραμόρφωση και τερατοποίηση… σορυ!
Σκηνή από το σήριαλ «Ταμάμ». Το κοριτσάκι έχει το φλερτ της στο δωμάτιο και χτυπάει η μητέρα (να την κάνει ο Θεός)… το κοριτσάκι αιφνιδιάζεται και λέει «Όχι τώρα μαμά έχω το δαχτυλάκι μου στο εσώρουχο». Η μαμά ζητάει συγγνώμη και σέβεται την προσωπική στιγμή του παιδιού και αποχωρεί. Μην έχοντας κορίτσια σκέφτομαι πως η ατάκα ίσως εννοεί μια νέα καμπάνια σε σχέση με το εσώρουχο και την σεξουαλική παρενόχληση ανηλίκων και συνεχίζω την αποβλάκωση, οπότε λίγα λεπτά μετά η «μαμά» με ισοπεδώνει λέγοντας.. «Με συγχωρείς μωρό μου κόντευες σε οργασμό και σε έκοψα»…
Ίσως να μην το μεταφέρω και σωστά γιατί είχα πέσει στα γόνατα και ευχαριστούσα τον Θεό που δεν έχω κορίτσια και μπορώ χωρίς ενοχές να παρακολουθώ ακόμα χωρίς σίγαση τέτοια εκτρώματα!
Υπάρχει μια ακόμα σειρά κάκιστης αισθητικής στον σουρεαλιστικό κόσμο της άθλιας ελληνικής τηλεοπτικής κουλτούρας με τίτλο «Ηρωίδες».
Εύχομαι να κοπεί το συντομότερο χαμένη στην ανυπαρξία της και να επιστρέψει με την ίδια ιδέα αλλά χωρίς τόσο ωμό πορνό (στην εικόνα και στο μυαλό).
Εγώ γιατί ανοήτως πιστεύω πως η σημερινή Ελληνίδα τριαντάρα έχει κι άλλες έννοιες εκτός από το άτριχο πιπί της και κυρίως έχει αυτοσεβασμό; Αλλού ζω;
Λοιπόν. Είναι τρεις γυναίκες. Βρίζουν σαν λιμενεργάτισσες, (αρχίδια, γαμήσου, και άλλα τέτοια εύηχα) και οι προοδευτικοί του καναλιού θέλουν να μας πείσουν πως υπερασπίζονται τη δική τους αλήθεια… ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΡΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΡΙΩΝ ΠΥΡΟΒΟΛΗΜΕΝΩΝ; Από περίληψη σας μεταφέρω: Η Λούκι ξυπνάει στο σπίτι της τραβεστί και κατευθύνεται με δυσκολία προς το νεκροταφείο αλλά δεν αντέχει να μπει μέσα.
Η Μιμή και η Έλλη, άφραγκες και παρατημένες, συναντούν τυχαία την παλιά τους φίλη, Μαρίτα… η Μιμή φιλάει ένα κορίτσι και ο Νικόλας εμφανίζεται ακάλεστος….
Εύχομαι ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης να το βρουν μπροστά τους! ΈΚΤΡΩΜΑ!
Να σας πω… επειδή τόση απρέπεια και προοδευτικότητα με κάνει να νοιώθω πολύ ξεπερασμένη, πολύ πουριτανή, τόσο μπανάλ και τόσο συντηρητική θα σας αφήσω εδώ για σήμερα.
Προσέχετε τι βλέπετε στο σπίτι σας, χτυπάτε την πόρτα γιατί η κόρη σας μπορεί μέσα να αυνανίζεται, ξεφωνίστε τον μπακάλη σας αν γουστάρει τους άνδρες και φωνάξτε του κατάμουτρα την αλήθεια του γαμημένου υποκριτή (καλά τα πάω;) και αρχίστε να πέρδεστε με τα παράθυρα ανοιχτά… και να αφοδεύετε επίσης στα πεζοδρόμια..
Είναι ταμπού και υποκρισία να τα κάνετε όλα κρυφά μόνοι σας… Υποκριτές!
Ξευτιλιστείτε!
