«Α, τι χαριτωμένο! Ναι, βεβαίως κυρία μου θα σας τον προσέχω λίγο μέχρι να πάτε στο αμάξι να του φέρετε άλλη πάνα. Δεν με πειράζει η μυρωδιά.
Μου θυμίζει πριν καμιά εβδομάδα που έχυσα τον καυτό καφέ μου σε ένα άλλο μωρό. Σου έμοιαζε. Φασκιωμένο κι εκείνο. Δυστυχώς του ήρθε στο πρόσωπο. Νομίζω το έλεγαν «Παναγία» το παιδί, κάτι τέτοιο τσίριζε η μάνα του διαρκώς. Πάντως παρά τις φωνές ήταν ωραία γκόμενα. Όταν έφτασα σπίτι και έβγαλα τον πάγο από το κούτελό μου εκεί που μου είχε ρίξει την μπουνιά δεν βρήκα σημάδι από δαχτυλίδι. Οπότε υπέθεσα ότι είναι ελεύθερη και της την έπεσα μετά από λίγες μέρες. Η Παναγία είχε ακόμα το σημάδι στο κεφάλι από το έγκαυμα. Δεν με θυμόταν αρχικά. Αλλά φορούσα το ίδιο μπλουζάκι, αυτό που λέει «δεν έχω καράφλα, αυτό είναι ηλιακός φορτιστής μιας μηχανής του σεξ» και με κατάλαβε. Είχε ακόμα και τον λεκέ από τον καφέ γιατί δεν το είχα πλύνει. Πάλι Παναγία φώναξε. Περίεργο όνομα για παιδί αυτό…
Άκου εσύ όμως είσαι μια χαρά μωρό και δεν κρατάω καφέ οπότε μην ανησυχείς. Στα 
πάρκα πιο πολύ τα σκυλιά φοβάμαι. Είδα ένα χθες με την γλώσσα έξω και ένα τρελό βλέμμα. Κατούρησε μπροστά σε όλους σε μια κολώνα και μετά έχεσε στην μέση του γκαζόν. Σίγουρα παίρνει ναρκωτικά. Δεν πάει καλά. Το’χει χάσει τελείως. Ίσως το απέλυσαν πρόσφατα και του έστριψε. Έχει ένα ύφος σε στυλ «εμένα δεν με νοιάζει τίποτα πια», απλά κάθεται όπου να’ναι και αράζει. Εγώ το φοβάμαι πάντως. Άκου που σου λέω. Καλύτερα να μην τα κοιτάς στα μάτια τέτοια σκυλιά.
Κανείς δεν σε βοηθάει όταν είσαι χάλια. Χθες το πρωί είχα λιποθυμήσει στην πλατεία. Ούτε που θυμάμαι τι είχα πιει. Παράνοια μέσα στον εμετό και τα κάτουρά μου ήμουν. Είδα ένα τυπάκι με γραβάτα να περνάει. Σηκώνω όσο μπορούσα το κεφάλι μου και του ψελλίζω: «Βοήθεια». Σταματάει, με κοιτάει λίγο και απαντάει «δεν είναι δουλειά μου να σε βοηθήσω». Το σκεφτόμουν στην παραζάλη μου, αλλά άκρη δεν έβγαζα. Τι εννοούσε; Το μεσημέρι που σηκώθηκα, πήγα προς την άλλη άκρη της πλατείας και τον είδα από το παράθυρο στην τράπεζα. Πίσω από το γκισέ. Αλήθεια έλεγε! Είχε άλλη δουλειά ο άνθρωπος.
Έχω πιει λίγο. Σου μυρίζει; Δεν ήταν τίποτα βαρύ, λίγο κρασάκι. Είμαι ρομαντικός τύπος. Το κρασί είναι για ρομαντικούς. Αίμα του Χριστού λέει. Ρομαντικός κι αυτός λοιπόν. Μια μέρα πήγε 
για κατούρημα η Παναγία και της είπε «ε…τσα! Είμαι κι εγώ εδώ κάτω, μέσα σου!» Απαντάει η Παναγία «μα πως…εγώ …εγώ είμαι παρθένα!» Ο Χριστός όμως – ρομαντικός – δεν μασάγε: «Έτσι είναι Μαριώ μου, συνήθισέ το.» Πολύ ρομαντικός. Κι εγώ όταν πίνω πολύ μετά κλαίω. Ή σκέφτομαι την Παναγία που έκαψα.»
Ευτυχώς γύρισε σύντομα η μάνα του μωρού γιατί είχα ξεμείνει από μαλακίες. Καλούτσικο μεροκάματο. Πέντε λεπτά του μίλαγα και τσίμπησα χωρίς να με δούνε δυο βαζάκια Gerber αλεσμένο μήλο που μου αρέσουν από το καρότσι του. Τώρα λέει, αν βγούμε από το ευρώ, τέτοια εισαγόμενα θα τα ψάχνουμε με το μικροσκόπιο.