Η ιστορία της χρήσης των αιθέριων ελαίων πάνω στο σώμα άρχισε τουλάχιστον το 2000 π.Χ. Στη Βίβλο υπάρχουν στοιχεία για τη χρήση των φυτών και των ελαίων τους για θεραπευτικούς αλλά και θρησκευτικούς σκοπούς. Οι Αιγύπτιοι τα χρησιμοποιούσαν ευρύτατα και ως καλλυντικά, αλλά και για να βαλσαμώνουν τους νεκρούς τους.
Στην Κίνα ήταν γνωστά ίσως και πριν από αυτή την εποχή. Σταδιακά η χρήση τους πέρασε στους Ελληνες και στους Ρωμαίους, που με τη σειρά τους έφεραν την ιδέα στην Ευρώπη.
Το παλιότερο γραπτό κείμενο για χρήση αιθέριων ελαίων στην Αγγλία χρονολογείται από τον 13ο αιώνα. Από τότε παρατηρείται και η μεγάλη αύξηση τόσο στη παραγωγή αρωματικών ελαίων όσο και στην εφαρμογή τους σε διάφορες μορφές θεραπείας. Ξέρουμε πως τα γάντια που- λιόντουσαν αρωματισμένα με αιθέρια έλαια (για να μη μένει πάνω τους η μυρωδιά αυτού που τα φορούσε). Ξέρουμε ακόμα πως στο Μεσαίωνα, σε εποχές χολέρας και άλλων επιδημιών, οι αρωματοποιοί σπάνια αρρώσταιναν. Αυτό συνέβαινε γιατί όλα σχεδόν τα αιθέρια έλαια είναι καλά αντισηπτικά. Το βιβλίο βοτανολογίας του Nicholas Culpeper, που ανατυπώθηκε πρόσφατα, γράφτηκε το 1652 και περιέχει λεπτομέρειες για τις φαρμακευτικές ιδιότητες εκατοντάδων φυτών.
Ομως, τον 19ο αιώνα οι φαρμακοποιοί άρχισαν να παράγουν χημικά σκευάσματα, απομιμήσεις των αιθέριων ελαίων, πολύ πιο φθηνά στην παραγωγή, αλλά αποτελεσματικά μόνο σαν αρώματα και όχι για θεραπεία. Ακολούθησαν πειράματα με χημικά προϊόντα, σε μια προσπάθεια απομίμησης των φαρμακευτικών ιδιοτήτων των ελαίων, και σταδιακά διαδόθηκαν τόσο, ώστε η χρήση των φυτών για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, όμως, μετά από κάποιες ανεπιθύμητες παρενέργειες των συνθετικών φαρμάκων, το ενδιαφέρον για τα φυσικά προϊόντα και θεραπείες ανανεώθηκε. Ετσι αρχίζει η χρήση των αιθέριων ελαίων, για τα οποία δεν υπάρχουν τέτοιες επιφυλάξεις και χρησιμοποιούνται ευρύτατα στα φαγητά, στα είδη καλλυντικών και ως φάρμακα.
Ενας φαρμακοποιός, ο Gattefosse (ο οποίος έγραψε το πρώτο σύγχρονο βιβλίο αρωματοθεραπείας), ανακάλυψε τυχαία ένα καταπληκτικό φάρμακο για καψίματα. Εκαψε το χέρι του κάνοντας κάποιο πείραμα με καλλυντικά και το βούτηξε αμέσως σε ένα δοχείο με αγνά αιθέριο έλαιο λεβάντας, που είχε στο εργαστήριο του. Σε μερικές ώρες το κάψιμο είχε επουλωθεί, χωρίς να αφήσει το παραμικρό σημάδι. Υστερα απ’ αυτό πειραματίστηκε με πληγές στρατιωτών (στη διάρκεια του Α Παγκόσμιου Πολέμου) και ανακάλυψε ότι διάφορα,έλαια επιτυγχάνουν θεαματικά τη θεραπευτική διαδικασία.
Η εργασία του Gattefosse έκανε γνωστό ότι τα αιθέρια έλαια μπορούν και διαπερνούν το δέρμα, και, με τη κυκλοφορία των κυτταρικών υγρών, φτάνουν στο αίμα και τη λέμφο, που με τη σειρά τους τα μεταφέρουν στα όργανα. Η όλη διαδικασία διαφέρει από άτομο σε άτομο: σε μερικά άτομα χρειάζεται μόνο μισή ώρα, ενώ σε άλλα διαρκεί δώδεκα ώρες. Η απορρόφησή τους από το δέρμα είναι ζήτημα λίγων μόνο λεπτών.
Ο δρ Jean Valnet, ένας Γάλλος γιατρός, πειραματίστηκε επίσης με αιθέρια έλαια και θεράπευσε με αυτή τη μέθοδο πολλούς από τους ασθενείς του. Συνήθιζε να θεραπεύει χρησιμοποιώντας αιθέρια έλαια σε κομπρέσες, ακριβώς γιατί απορροφούνται γρήγορα. Μια φορά θεράπευσε μ’ αυτή τη μέθοδο έναν νεαρό, ο οποίος είχε μια ουλή από κάψιμο από τα παιδικά του χρόνια. Μετά από μερικές επισκέψεις τα σημάδια μόλις διακρίνονταν.
Η mme Maury, που πέθανε πριν από μερικά χρόνια, ήταν βιοχημικός με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην αισθητική. Πειραματίστηκε και αυτή με τα αιθέρια έλαια και ανέπτυξε μια τεχνική μασάζ αρωματοθεραπείας. Εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου ίδρυσε μια κλινική αρωματοθεραπείας και δίδαξε αρωματοθεραπεία σε πολλούς αισθητικούς. Ετσι τώρα, πολλοί αισθητικοί και άλλοι ειδικοί διδάσκουν αυτή τη στιγμή αρωματοθεραπεία. Οι μαθητές τους δεν είναι μόνον αισθητικοί, αλλά και βελονιστές, οστεοπαθητι- κοί, νοσοκόμες, φυσιοθεραπευτές, ρεφλεξολόγοι, γιατροί της αφαρμάκου ιατρικής, ακόμα και ορθόδοξοι γιατροί που θέλουν να αποφύγουν τα χημικά φάρμακα εκεί που δεν είναι απαραίτητα.