Νομίζω πρέπει να χαιρετηθούμε και να τελειώνουμε.
-Δεν είμαι καλός στους αποχαιρετισμούς.
Αντίο Αλέκο.
-Καλημέρα!
Τι;
-Στο είπα, δεν είμαι καλός στους αποχαιρετισμούς. Να το ξαναδοκιμάσουμε;
Έχει γειά. Καλή σου τύχη.
-Βρε καλώς την!
Αντίο!
-Πως κι από εδώ;
Δεν σε αντέχω πια! Κυριολεκτείς συνέχεια.
-Γιατί το λες αυτό;
Αλέκο, σταμάτα. Δεν μπορώ πια να σε βλέπω.
-Αφού έχεις ανοιχτά τα μάτια.
Θέλω να χωρίσουμε! Άσε με ήσυχη!
-Γιατί;
Σε νιώθω απόμακρο.
-Σαν τους γονείς του Μπάτμαν;
Τι σχέση έχουν αυτοί;
-Κι αυτοί ήταν απόμακροι. Και μετά γύρισαν μετά από σαράντα χρόνια και φορούσαν ρούχα τελείως εκτός μόδας.
Αλέκο, απλά δεν κάνουμε κλικ πια.
-Λογικό.
Τι εννοείς “λογικό”; Παλιά κάναμε κλικ.
-Ε, παλιά ήμασταν δελφίνια, γι’αυτό.
