Μαρία Παπαδάκη
Μέσα μου φωλιάζουν δέκα μικρά φίδια
βυζαίνουν το στήθος μου το κεντρί τους καρφωμένο
τρομακτικές αθλιότητες όσα μου καταλογίζουν
ενοχή εκπνοή εισπνοή αίμα στα χείλη
δε σας σκέφτομαι σας απαρνούμαι
αρχίζω μια νέα ζωή
με μέλισσα αφράτη στα δάχτυλά μου θα παίξω μουσική
αντηχώ τη θάλασσα στο βάθος του ουρανού
ήλιος και χρώμα
έχω τη μέλισσά μου εγώ δεν είμαι μόνη
εσένα ποιος σε τσιμπά να δεις άμα κοιμάσαι
όχι δεν έχω τη μέλισσα τα φίδια έχω
στην ποδιά της καρδιάς μου τυλιγμένα στο μπούτι
όμορφα φίδια με στρόγγυλα κεφάλια
πασπαλισμένα άχνη του κέικ στριφογυρίζουν εκεί
θα μείνουν πάνω εκεί ως το τέλος
η τεράστια του χρόνου σφραγίδα
θα τα φιλήσει γλυκά στη ράχη
σαν τα μωρά πριν κοιμηθούν θα κοιμηθούν