Το όνειρο ενός ποιητή
«Τόσο πολύ σ’ έχω ονειρευτεί που χάνεις την υπόσταση σου.
Θα προφτάσω άραγε ν’ αγγίξω αυτό το ζωντανό κορμί και ν’ ασπαστώ σε αυτό το στόμα τη γέννηση της φωνής που λατρεύω;
Τόσο πολύ σ΄έχω ονειρευτεί που τα χέρια μου, συνηθισμένα ν’ αγκαλιάζουν τη σκιά σου, σταυρωμένα πάνω στο στήθος μου, δεν ξέρουν, ίσως, πώς ν’ αγκαλιάσουν το κορμί σου.
Και τόσο, που μπροστά στην αληθινή ψευδαίσθηση που με στοιχειώνει και με κυβερνά, μέρες και χρόνια ολάκερα, θα γινόμουν ίσως σκιά κι εγώ ο ίδιος.
Ω, ισορροπίες των συναισθημάτων!
Τόσο πολύ σ’ έχω ονειρευτεί που θαρρείς πια δεν θέλω να’ ρθει η ώρα να ξυπνήσω. Κοιμάμαι ολόρθος, μ’ ένα κορμί παραδομένο σ’ ό,τι φαντάζει με ζωή κι αγάπη, κι εσύ, η μόνη που αξίζει σήμερα για μένα, θα μπορούσα ν’ αγγίξω το μέτωπο και τα χείλη σου, λιγότερο από τα πρώτα χείλη και το πρώτο μέτωπο που θα συναντούσα μπροστά μου.
Τόσο πολύ σ’ έχω ονειρευτεί, τόσο έχω περπατήσει, έχω μιλήσει, έχω πλαγιάσει με το φάντασμα σου, που ίσως δεν μου μένει παρά να είμαι κι εγώ ένα φάντασμα ανάμεσα στα φαντάσματα και μια σκιά εκατό φορές πιο σκιά από αυτή που τριγυρίζει και θα τριγυρίζει ανέμελα πάνω στο ηλιακό ρολόι της ζωής σου».
Robert Desnos
(Μετάφραση: Κατερίνα Μάλη)
Ο Ρομπέρ Ντεσνός γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1900 στο Παρίσι. Ξεκίνησε να γράφει ποίηση στα 1918. Ήταν ποιητής, μυθιστοριογράφος κριτικός του σινεμά και σουρεαλιστής, αλλά παρεξηγήθηκε τόσο από τους ίδιους τους εκπροσώπους του σουρεαλισμού που αναγκάστηκε να διακόψει σχέσεις μαζί τους.
Ήταν επίσης δημοσιογράφος και ασχολήθηκε αρκετά με τον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο. Παρέμεινε πάντα ποιητής όμως που αντλούσε τις λέξεις από τον εσώτερο εαυτό του, ήταν αυθεντικός και η ατμόσφαιρα στα γραπτά του απέπνεε πάντα τρυφερότητα, ρομαντισμό και χιούμορ.
Συμμετείχε ενεργά στην Αντίσταση και τελείωσε τη ζωή του κλεισμένος από τους Γερμανούς σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Τσεχοσλοβακία.
