Είναι πολύ παλιός ο κόσμος.
Δεν θα ζήσουμε για πάντα,
αλλά ζούμε.
Άλλος το λέει Μέγα Έλεος αυτό
κι άλλος ηλιοβασίλεμα γλυκό.
Κάθε μας όνειρο τραυλίζοντας προς το πρωί,
κάθε μας ξύπνημα υγρό, σαν εφιάλτης και ονείρωξη μαζί.
Βρίσκουμε τρύπες να χωθούμε,
να χαθούμε,
να γίνει κρυσταλλένια πεντακάθαρο ότι ζούμε.