Εκτίμηση. Μια λέξη που με χτυπά στο πρόσωπο. Είμαι σύμβουλος σχέσεων και τον τελευταίο καιρό, μιλάω πολύ με γυναίκες, γυναίκες που δεν μου λένε πόσο θαυμάσιους συζύγους έχουν και πόσο νιώθουν ότι τις εκτιμούν μέσα στο γάμο τους. Δεν μου λένε ότι αισθάνονται πως αξίζουν και ότι κάθε μέρα που περνάει, νιώθουν πως αναγνωρίζονται όλα όσα κάνουν για την οικογένειά τους. Αντιθέτως, νιώθουν τρομερά αναστατωμένες ακριβώς επειδή αισθάνονται πως δεν τις εκτιμούν.
Αυτοί οι γάμοι δεν περνάνε κρίση επειδή ο ένας απατά ή ο άλλος είναι εξαρτημένος από κάτι που διαλύει την οικογένειά του. Αυτοί οι γάμοι περνάνε κρίση και με τον καιρό αποτυγχάνουν και διαλύονται, διότι ο ένας νιώθει ότι τον έχουν δεδομένο. Οι γυναίκες με τις οποίες μιλάω καθημερινά, έχουν αρχίσει να μην πιστεύουν στο γάμο τους και σκέφτονται να φύγουν. Είναι κοινό μυστικό ότι προτιμούν να είναι μόνες παρά να έχουν προσδοκίες από κάποιον που δεν τις εκτιμά, προσδοκίες που μένουν ανεκπλήρωτες και τις απογοητεύουν.
Μια φίλη μου κάποτε μου είχε πεί «Αν δεν εκτιμά τη παρουσία μου, θα τον κάνω να εκτιμήσει την απουσία μου!». Δραστικό; Ίσως. Αλλά αληθινό. Μου έλεγε αυτό το κορίτσι ότι είχε απογοητευτεί πολύ από το πόσο δεδομένη τη θεωρούσαν όλοι-σύζυγος και παιδιά-μέσα στο σπίτι. Ότι είχε κουραστεί να ζεί σαν παράσιτο.
Η φίλη μου ένιωθε ότι ο άντρας της, έπαιρνε από εκείνη ενώ εκείνη δεν έπαιρνε τίποτα. Δούλευε 8ωρο σε μια εταιρία και συνέβαλλε οικονομικά στο σπίτι τους. Παρ’ όλο όμως που δούλευαν και οι δύο το ίδιο, εκείνη ήταν η μόνη υπεύθυνη και για όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις τους όπως και για το μεγάλωμα των 3 παιδιών τους. Όταν ήρθε να μιλήσουμε, είχε φτάσει στα όριά της. «Δεν με νοιάζει που τα κάνω όλα αυτά μόνη μου, το μόνο που εύχομαι είναι να τα είχε εκτιμήσει». Φυσικά μίλησε στον άντρα της και εκείνος προσπάθησε να την καταλάβει, αλλά οι κακές συνήθειες δεν κόβονται εύκολα. Της είπε ότι την εκτιμούσε αλλά πρακτικά δεν το έδειχνε. Ένα χρόνο μετά, η φίλη μας έκανε αίτηση διαζυγίου.
Ο άντρας της δεν το ήθελε αυτό το διαζύγιο αλλά εκείνη παρά τις υποσχέσεις του, δεν αισθανόταν ότι θα άλλαζε πραγματικά κάτι. Σήμερα είναι χωρισμένη μαμά με βαρύ πρόγραμμα και λέει πως δεν είχε συνειδητοποιήσει το φορτίο που κουβαλούσε καθημερινά. «Νόμιζα πως ήμουν ευτυχισμένη αλλά συνειδητοποιώ πως είμαι καλύτερα σήμερα. Δεν ελπίζω, δεν περιμένω και δεν στενοχωριέμαι που δεν με εκτιμούν». Ο άντρας της ήρθε και μου είπε πως μετάνιωσε.
Το να μετανιώνεις είναι λυπηρό ειδικά όταν αφορά κάτι που θα μπορούσες να είχες αποφύγει. Το να εκτιμάς είναι κάτι εύκολο. Να λες «ευχαριστώ», να λες μια καλή κουβέντα. Να κάνεις στη γυναίκα σου ή στον άντρα σου ένα καλό μασάζ μετά τη δουλειά, να του φέρνεις καφέ στο κρεβάτι, να σου κρατάει τα παιδιά έστω για μια ώρα να πας να ψωνίσεις κάτι για σένα, να του μαγειρεύεις το αγαπημένο του φαγητό χωρίς να είναι Κυριακή. Θα μου πείς πως η εκτίμηση δεν έχει φύλο και θα συμφωνήσω. Ωστόσο για κάθε 5 γυναίκες που ακούω ότι τις θεωρούν δεδομένες, ακούω το ίδιο αντίστοιχα από έναν άντρα. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως οι άντρες δεν νιώθουν την ανάγκη να τους εκτιμούν απλά πιστεύω πως το πρόβλημά τους δεν έχει να κάνει τόσο με την εκτίμηση, όσο με τη γυναικεία γκρίνια. Η γκρίνια είναι αυτή που τους κάνει να αισθάνονται ότι δεν τους εκτιμούν αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο άρθρο. Εκτίμηση λοιπόν, κάτι απλό. Ξεκίνα σήμερα κιόλας, να λες «ευχαριστώ» και «παρακαλώ». Η εκτίμηση μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα και στη πορεία, μια ολόκληρη ζωή.
Το μόνο που χρειάζεσαι είναι θέληση!
