Μας κοτσάρουν διάφορες καμπύλες που “αποδεικνύουν” πόσο καλά τα πήγαμε με τον Covid ως χώρα. Κοιτάμε Βέλγιο, Ιταλία, Ισπανία και λέμε τι καλά που είμαστε. Μόνο που οι χώρες με πιο πολλά θύματα ανά εκατομμύριο είναι οι χώρες αυτές που έχουν διεθνή κίνηση και είχαν κρούσματα από Γενάρη. Αν θυμάστε, τότε ο θεοποιημένος τώρα Τσιόδρας έλεγε ότι δεν θα μας επηρεάσει ο ιός και να μην ανησυχούμε, ότι οι Κινέζοι παραπληροφορούν κλπ κλπ. Όταν οι Γερμανοί έστηναν ΜΕΘ στις αρχές του χρόνου εμείς πέρα βρέχει. Κατηγορούν τον Τrump ότι δεν έλαβε υπόψη υπηρεσίες που του έλεγαν ότι έρχεται πανδημία από τον περασμένο Δεκέμβριο. Τουλάχιστον η χώρα του έχει τέτοιες υπηρεσίες!
Μια κυβέρνηση πρέπει να την κρίνουμε από όσα κάνει. Όχι από όσα τυχαίνουν. Στη δικιά μας κυβέρνηση να πούμε μπράβο που λειτούργησε το σύστημα με τις ειδοποιήσεις στα κινητά. Δεν ήταν προϊόν φοβερής επικοινωνιακής πολιτικής το γεγονός ότι κλειστήκαμε χωρίς μεγάλη αντίσταση στα σπίτια μας. Οι περισσότεροι ξέραμε άμεσα ανθρώπους, φίλους, συμφοιτητές, συνεργάτες στην Βόρεια Ιταλία. Σε αυτούς τους νεκρούς να κάνουμε ανδριάντες. Στην Ελλάδα των άπειρων δημοσίων υπαλλήλων και της τεράστιας ανεργίας, δεν είναι και μεγάλη απόφαση να τους στείλεις όλους σπίτια τους. Σιγά την διαφορά. Σε μια χώρα που ζει από τις συντάξεις, προφανώς όλοι προσέχουν τα παππούδια πιο πολύ. Άλλοι πρωθυπουργοί, σε χώρες με εταιρείες που ανταγωνίζονται διεθνώς είναι πολύ, πολύ πιο δύσκολο να πάρεις αντίστοιχα μέτρα.
Πολλά δεν ξέρουμε για αυτόν τον ιό και οι μετρήσεις σε επίπεδο χωρών τρομερά πολύπλοκο πράγμα. Αλλά τα ψιλοσίγουρα που επηρεάζουν πολύ την κατάσταση:
1. Ημερομηνία που ξεκίνησε ο κατ’οίκον περιορισμός.
2. Ευρεία διαθεσιμότητα και ταχύτητα εξέτασης τεστ.
3. Contact tracing. (H λεπτομερής διερεύνηση όσων είχαν επαφή με ανθρώπους που έχουν τον ιό.)
Σε κανένα από τα τρία δεν τα πήγε καλά η Ελληνική κυβέρνηση. Και – ακόμα πιο ανησυχητικά – στα δυο που θα μας απασχολήσουν πολύ στο μέλλον, δεν φαίνεται να έχει τα φόντα να βελτιωθεί όσο χρειάζεται. Κοιτώντας παραδείγματα άλλων χωρών, ακόμα και επικοινωνιακά έχουμε μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Δεν είναι βοήθεια στην χώρα μας απλά να καθόμαστε σπίτι. Αλλού λάμπει ο ιδιωτικός τομέας, οι ζάμπλουτοι αναγκάζονται να βοηθήσουν ουσιαστικά, γίνονται κοινωνικά και καλλιτεχνικά ή άλλα πράγματα. Εδώ σχεδόν τίποτα. Πιο πολύ για στρουθοκαμηλισμό, παρά ενεργητική πολιτική θα έλεγα την αντίδραση της χώρας. Ίσως μέχρι εκεί μπορούμε να φτάσουμε. Αλλά όχι και να είμαστε περήφανοι για αυτό. Περήφανος θα ήμουν αν οι καθηγητές από τα σχολεία, αντί να γκρινιάζουν για την τηλεκπαίδευση που δεν κάνουν οι μισοί, πήγαιναν εθελοντές να βοηθήσουν στα τεστ. (Αν έχεις πτυχίο Βιολογίας λογικά το έχεις εύκολο, δεν το έχεις;)
Δεν είναι ο καιρός για κριτική ή εσωτερικές διαμάχες πολιτικές. Είναι όμως καιρός να σοβαρευτούμε και να γίνουμε πιο απαιτητικοί από την κυβέρνησή μας και από τους εαυτούς μας. Με κάθε καλή διάθεση, με κάθε όρεξη να συνεργαστούμε για το κοινό καλό. Δεν είναι άσχημα που μας έβαλαν στη λίστα ως Νο30 πιο ασφαλή χώρα. Μπορούμε όμως πολύ πολύ καλύτερα. Αφού ζούμε από τον τουρισμό, ε ναι, μπορούσαμε νωρίτερα, μπορούσαμε περισσότερα, μπορούμε και πρέπει ακόμα και τώρα να γκαζώσουμε μπας και σώσουμε την σεζόν. Αντί να “μένουμε σπίτι” τόσο υπερήφανα, μήπως να φτιάχναμε επιτέλους τις ιατρικές υποδομές στα νησιά μας;