Είμαστε σε μια εποχή δύσκολη για τα έθιμα. Τα Χριστούγεννα δεν πάνε πίσω. Δυτικοεπηρεασμένα μερικά, ελληνοποιημένα άλλα, ακριβά τα περισσότερα, χωρίς νόημα μερικά, αγχωτικά άλλα. Ήρθε η ώρα για το δέντρο. Με τρία μικρά παιδιά, αν μπορείς, κάνε κι αλλιώς.
1. Δεν βιάστηκα. Θα το έχουμε καιρό στο σπίτι, θα το βαρεθούμε. Μετά του Αη Νικόλα λέει πάντα η μάνα μου (και τα μαζεύουμε πριν τα Φώτα) φτάνει και παραφτάνει.
2. Όταν ήρθε η ώρα, δεν βιάστηκα να το στολίσω. Έκατσε εκεί, τζούφικο και κακομοίρικο να μας εμπνεύσει. “Μπαμπά σκέφτηκα τι θα βάλουμε στο δέντρο!” ήρθε η ιδέα από μόνη της μετά από καμιά εβδομάδα.
3. Είχα ήδη ετοιμάσει να βγάλω ασημόχαρτο, κόλλες, χαρτιά και χαρτόνια να φτιάξουμε στολίδια. Αλλά όχι, κάτι πολύ καλύτερο: “σοκολατάκια βέβαια!”
4. Όχι δεν τα έφαγαν όλα με τη μία! Μάλιστα από μόνοι τους πρότειναν να κρατήσουμε τα μισά στην πάντα για να αναπληρώνουμε όσα πέφτουν ή παίρνει κάποιος επισκέπτης του σπιτιού.
5. Αστέρι στην κορυφή; Δεν νομίζω! Πρώτη εναλλακτική ένα δημιούργημα
του 6χρονου με lego, δεύτερη ιδέα το στρατιωτάκι πάνω σε μια βάση ομολογουμένως αρκετά γιορτινή. Τελικά συμφωνήσαμε στην καμηλοπάρδαλη από το κουκλοθέατρο.
6. “Να το αλλάζουμε κάθε μέρα!” Λογικό μου φαίνεται. Θα εμπλακούν και άλλα παιχνίδια. Ήδη έχουν φτιάξει σενάρια για μάχες με Gormitti του δάσους εναντίον κάποιας άλλης κατηγορίας παιχνιδιών που μου διαφεύγει τώρα.
Ίσως του χρόνου να αρχίσουμε από βάρκα. Όχι γιατί είναι “πιο ελληνικό” έθιμο, αλλά επειδή ανυπομονώ να δω τι θα σκεφτούν για να το στολίσουν. Βλέπω να στήνουμε πισίνα…
