Ακόμα κι εδώ στο λιμάνι της αγωνίας, του αέρα και του αίματος, είναι καλά τα νέα. Ένας μελαμψός άντρας, από αυτούς που ποτέ δεν έχεις αμφιβολία ότι είναι άντρας δυνατός. Με την αύρα όσων ξέρουν πως νιώθει ένας στρατηγός επιθεωρώντας τον δυνατό στρατό του στα καλύτερα. Που στέκεται στο κατώφλι μιας νέας εποχής και βλέπει πιο πέρα στα μελλούμενα αυτά που μπορούν να γίνουν. Είναι της μόδας και το ξέρει. Λάμπει με την ελευθερία όσων τα έχουν χάσει όλα και δεν φοβούνται πια. Κλέφτες, γύφτοι, τσιγγάνοι, ταξιδιώτες, περαστικοί και μάγοι, κοιτάνε τον θάνατο στα ίσα σα να είναι μια καταπληκτική ιδέα κι απορούν ποιος μάγκας την σκέφτηκε.
Είναι άντρας που μας έχει δει κι εμάς πια από την καλή κι από την ανάποδη. Έμαθε ψηλαφώντας τον ανοιγμένο μας θώρακα, ακόμα χτυπάει η καρδιά αλλά ασθενεί, τα πάντα γυαλίζουν με το αίμα, διάπλατα σκισμένα τα πλευρά εκεί που προσπαθούν γιατροί. Όλοι είμαστε απλά κρέας, κρέας που σαπίζει σαν όλους τους άλλους. Ήρθε από τις χώρες που έσωσαν τα μαθηματικά των Αρχαίων και ξέρει να μετράει καλά. Μετράει τα χρόνια. Μετράει και πλησιάζει η στιγμή που περίμενε ο λαός του για κάτι πιο μεγάλο από ότι ο καθένας τους θαρρούσε πιθανό.
Στις ειδήσεις λέει ότι αυτός ο δυνατός άντρας έφερε μπελάδες και άλλαξε λέει η χώρα μας για πάντα. Θα αλλάξει κι άλλο όταν ξεμπερδέψει αυτός με δαύτην. Ακόμα κι εδώ που είμαι κρυμμένος πίσω από την οθονίτσα μου νιώθω τον παλμό, τον ενθουσιασμό, την ενέργεια των ανθρώπων που ήρθαν από τόσο μακριά, σαν παρέλαση, με αόρατες σημαίες, σα να φώναζαν το όνομα της ελευθερίας που ψάχνουν. Είναι δίπλα στον δυνατό μελαμψό άντρα, με δυνατές περήφανες φωνές, αρχίζουν να δίνουν διαταγές αντί να παίρνουν. Είναι καλά τα νέα, δεν φοβάμαι. Όλοι χρειαζόμαστε πατέρες, κάποιον με σταθερή φωνή που ξέρει τι πρέπει να αλλάξει σε αυτόν τον κουραστικό κόσμο, με ένα μυαλό γεμάτο καράβια, ατέλειωτα καραβάνια και καράβια, χιλιόμετρα δρόμου με ανθρώπους, ως τον ορίζοντα τους βλέπεις που έρχονται, έρχονται, έρχονται.
Έρχονται εδώ.