Έρωτας.
Κινητήριος δύναμη για να αντέξεις.
Τί να αντέξεις;
Να αντέξεις τα χιλιόμετρα που σε κρατούν μακριά του.
Να υπομείνεις τις καταστάσεις που σε εμποδίζουν να τον συναντήσεις.
Να καταπιείς τις στιγμές που σε πληγώνει άθελά του, χωρίς να βγάλεις ούτε λυγμό.
Να κρατήσεις την ψυχραιμία σου μπροστά στα αναπάντητα μηνύματά του.
Να πνίξεις το δάκρυ σου για εξηγήσεις που δεν δόθηκαν και δεν πρόκειται να δοθούν.
Να συνειδητοποιήσεις οτι αυτό που βλέπεις εσύ κουβά, γι’αυτον είναι ποτήρι.
Να δεχτείς ότι εκείνος έχει γίνει το κέντρο του κόσμου σου, και είσαι κι εσύ μέσα σ´αυτόν.
Να αγαπήσεις κάθε κομμάτι του, που αυτός μισεί.
Να τον μάθεις να αγαπήσει τον εαυτό του, ψηλαφίζοντας με ευλάβεια τα τραύματά του.
Έρωτας είναι να αναγνωρίζεις τις κινήσεις του.
Να νιώθεις την στοργή σε κάθε χάδι του, χωρίς να σου λέει γλυκανάλατα.
Να σε κοιτάει και να ματώνεις που δεν είναι όλος δικός σου.
Να βλέπεις τον πόθο στα μάτια του, κι ας μη σου λέει “σε θέλω”.
Να αντιλαμβάνεσαι την παραδοχή ευθύνης σε μια αγκαλιά, κι όχι απλά σε ένα “συγγνώμη”
Να διαχειρίζεσαι τις ιδιοτροπίες του και να γελάς στη μούρη του με αυτές.
Κρατάτε σημειώσεις; Κρατήστε και μια ακόμη.
Ο Έρωτας, πολλές φορές, δεν λούζεται από φως, αλλά κρύβεται σε σκιές, μιλάει με ψιθύρους που φωνάζουν “αη λάβ γιου κάργα, ρε!”
Έρωτας είναι, να αντέχεις να μη σου γυρίσει πίσω το “σ´αγαπώ” σου, με λέξεις.
Έρωτας είναι να γιορτάζεις πάντα όταν πονάς. Όσα δειλινά και να περάσετε σε χωριστά κρεβάτια.
