“Όταν σε γνώρισα σταμάτησα να θέλω να μαθαίνω οτιδήποτε άλλο.”
Δούλεψε η ατάκα. Γύρισε τον λαιμό της στο πλάι αυτάρεσκα σαν αιλουροειδές. Σαν Γάλλος στον 2οΠΠ μου παραδόθηκε πλήρως χωρίς την παραμικρή αντίσταση. Κάτι σκέρτσα μετά ήταν σαν να ανατίναζε μικρές και ασήμαντες γέφυρες, έτσι για να λέει στα εγγόνια της ότι πολέμησε και λίγο. Έτσι κι αλλιώς δεν καταλαβαίνω γιατί βγαίνουμε για φαγητό, παντρεμένοι άνθρωποι. Πάμε και τζάμπα για φαγητό στο σπίτι καλύτερα. Από τότε που έπιασε αυτήν την καλοπληρωμένη δουλειά η γυναίκα μου, όλο κάτι τέτοια κυριλέ θέλει.
Δεν έχω πρόβλημα με την μονογαμία αλλά είναι λίγο σαν την αγαπημένη μου κούπα του καφέ η φάση. Όλες μου αρέσουν, όλες γίνονται οι αγαπημένες μου μόλις δω κάποιον άλλον να πίνει από αυτές. Πρέπει να νιώθεις ότι σε αγαπάει κάποιος, ότι σε αγαπάει για αυτό που είσαι. Ότι σε αγαπάει παρά αυτό που είσαι. Είναι να σε τσαντίζει τόσο ώστε να της λες να πάει στο διάολο αλλά μετά να αγχώνεσαι αν θα φτάσει καλά. Έκλεισα πια τα 33. Στην ηλικία μου ο Χριστός άφησε τον μαζοχισμό στην έρημο και έπιασε τα μαγικά κόλπα. Τους μισούς του followers να είχα στο YouTube και θα είχα πλουτίσει. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να σκεφτεί ασύλληπτα πράγματα. Κάπως κουτό αυτό. Τι νόημα έχει να σκέφτεσαι ασύλληπτα πράγματα; Κατασκευαστικό πρόβλημα νομίζω είναι αυτό, σα να σου ανήκει σουβλατζίδικο αλλά να είσαι χορτοφάγος.
Πάντως όταν ερωτεύεσαι ξεχνάς τα προβλήματά σου. Βασικά επειδή σου φορτώνεται ένα ολόκληρο νέο πακέτο προβλημάτων.
-Αλέκο όταν σε πρωτοερωτεύτηκα νόμιζα ότι ήσουν τέλειος. Κι όταν ανακάλυψα ότι δεν είσαι τέλειος, σε ερωτεύτηκα ακόμα περισσότερο.
Μάλλον πηδάω καλά ακόμα. Παραμιλούσε η γυναίκα μου. Εγώ όχι τέλειος; Κάπως ανισόρροπη μου φάνηκε η δήλωσή της. Σαν τον σκύλο μου που φταρνίζεται στα μούτρα μου αλλά αν φυσήξω , έστω και απαλά τη μύτη μου αντιδρά σα να έχω προσβάλλει όλο του το σόι. Την φίλησα κινηματογραφικά στον ώμο.
“Μωρό μου, αφού το ξέρεις ότι είμαι τέλειος. Κι αν φτάσεις να γίνεις 110 χρονών, εγώ θέλω να πεθάνω στα 109 για να μην ζήσω ούτε μια μέρα χωρίς εσένα.”
Όταν σκέφτεσαι να σκοτώσεις κάποιον, πρέπει να το κάνεις αμέσως. Είναι η διαφορά μεταξύ φόνου πρώτου και δευτέρου βαθμού. Δεν αντέχω τόσες ατάκες περί έρωτα. Την κοίταξα στα μάτια, αυτό που κοιτάς λίγο παραπάνω σα να είναι σημαντικό αυτό που θα πεις:
-Άκου μωρό. Στην τελική, είμαι απλά ένα αγόρι που κοιτάει το κορίτσι που αγαπάει και ελπίζω ότι δεν θα με αφήσεις να πας να παίξεις με τις Barbie σου όπως έκανε η κόρη μας όταν της έλεγα κάτι αντίστοιχα. Κοίταξα μάγκικα και κάπως αέρινα γύρω μας στο σαλόνι. Εντάξει τα παραδέχομαι τα παιδιά. Διακοσμήσανε πολύ καλά αυτή τη μικρή γωνία του Χριστουγεννιάτικου δέντρου εκεί κάτω που φτάνανε. Αλλά δεν ξέρουν από έρωτα. Γύρισα πάλι να την κοιτάξω αλλά είχε φύγει από δίπλα μου.
“Θα έρθει η καθαρίστρια αύριο και τα παιδιά θα τα πάρει η μάνα μου. Θα πάω κομμωτήριο εγώ πριν την δουλειά και θα αργήσω το βράδυ, αν θες φώναξε κάναν φίλο να δείτε το ματς, έχω ετοιμάσει φαγητά πολλά,” φώναξε η γυναίκα μου από το μπάνιο. “Κάνω ντους και έρχομαι να μου ρίξεις έναν στα γρήγορα. Ή μήπως προτιμάς να σου πάρω μια πίπα μόνο για να μην κουράζεσαι;”
Αυτό είναι έρωτας.
.
Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης είναι μεν διάσημος συγγραφέας και βέβαια αποτυπώνει γλαφυρά τον έγγαμο βίο αλλά ο ίδιος δεν έχει παντρευτεί ποτέ. Δεν τα έχει φτιάξει καν με γυναίκα ποτέ για πάνω από 24 ώρες. Δηλαδή που να το ξέρει και ο ίδιος τουλάχιστον.