Ήταν ανηφόρα και μόλις είχα φάει δυο σουβλάκια. Απ’όλα. Και πατάτες που δεν βάζω συνήθως. Πεινούσα και έχουν ίδια τιμή με και χωρίς. Οπότε πήρα με. Χαζός είμαι; Τελείωσε η κατηφόρα και ο τυπάκος είχε στήσει την πραμάτεια του έξυπνα. Κατέβηκα να περπατήσω και σχεδόν έπεσα πάνω στις μικρές σημαίες που είχε μπήξει σε ένα φελιζόλ.
Πακιστανός ή Ινδός. Στεκόταν λίγο παράμερα και έκανε τον αδιάφορο αλλά επαγρυπνούσε μη του κλέψει κανείς σημαία. Είχε μικρές ελληνικές, μεγάλες ελληνικές και μεγάλες με δικέφαλο αετό. Ήμουν κουρασμένος και φουσκωμένος. Ευκαιρία να του κάνω πλάκα.
-Γιατί έχεις εδώ σημαίες της ΑΕΚ; τον ρώτησα πολύ σοβαρά δείχνοντας αυτή με τον δικέφαλο αετό.
“Όχι κύριο, αυτό δεν είναι για το ΑΕΚ.”
-Μα, έχει δικέφαλο αετό και είναι κίτρινη! Του ΠΑΟΚ είναι ασπρόμαυρο.
“Όχι κύριο, είναι βυζαντινό, όχι γκια ποδόσφαιρο.”
-Δηλαδή για την εθνική ομάδα της Αλβανίας ας πούμε; Ήμουν σίγουρος ότι τον είχα τώρα, θα μπουρδουκλωθεί.
“Αρμενία, Σερβία, Μαυροβούνιο κύριο. Κι αυτά χώρες έχουν αετό έτσι σε σημαία. Αλλά αυτό εντό είναι βυζαντινό.” Διαβασμένος ο άτιμος αλλά δεν θα εγκαταλείψω.
-Και γιατί πουλάς βυζαντινές σημαίες; Τώρα λεγόμαστε Ελλάδα!
“Αρέσει σε κυρίους.”
-Άκου εδώ, σοβάρεψα ακόμα περισσότερο. Σύμφωνα με τον 851/1978 δεν μπορεί ο καθένας να βάζει σημαία στο σπίτι του αν δεν είναι εθνική εορτή.
“Μα κύριο, είναι γιορτή την Παρασκευή.”
-Σήμερα δεν είναι όμως.
“Εγκό απλά πουλήσει σε όποιον θέλει.”
-Ναι, αλλά τους ενημερώνεις για το άρθρο 181 του ποινικού κώδικα.
“Δεν ξέρει αυτό.”
-Δεν ξέρει αυτό φίλε μου, αλλά θα πάω φυλακή αν μου χαλάσει η σημαία και φταίω εγώ! Δυο χρονάκια!
“Κύριε αστυνομία δεν νομίζει ότι θα σας πιάσει.”
Έχει δίκιο. Εγώ κρεμάω στο μπαλκόνι σημαία Νο1 αν και ο νόμος λέει ότι αυτό το μέγεθος είναι μόνο για κάστρα και ακροπόλεις. Για οικίες λέει πρέπει να είναι Νο5. Κοίταξα γύρω μου. Ένας παράνομος αλλοδαπός πλανόδιος πωλητής σε κεντρική λεωφόρο πουλούσε σημαίες χωρίς αποδείξεις ή άλλα χαρτιά σε Έλληνες που έχουν μάθει τόσα χρόνια να αγοράζουν τελευταία στιγμή σημαίες τις οποίες προφανώς μετά χάνουν ή πετάνε. Αλλά νιώθουμε ότι έχουμε δικαίωμα ή και υποχρέωση να μας κακοφαίνεται που αυτός ο μεροκαματιάρης υπομένει τις βλακείες πειράγματά μου τόση ώρα και το βράδυ που θα πω την ιστορία στους φίλους μου θα την αλλάξω να τον βγάλω αυτόν τον κακό της υπόθεσης.
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν κήρυξε την αρχή της επανάστασης και σε δέκα χρόνια τα παιδιά θα νομίζουν ότι Μουσολίνι είναι ιταλικό φαγητό μάλλον. Η οικονομία μας πάει τόσο χάλια που θα υιοθετούν τα παιδιά μας μέσω δωρεών στην Unicef Πακιστανοί αστοί σαν αυτόν τον δουλευταρά που εγώ δουλεύω τώρα επειδή βαριέμαι τον ανήφορο. “Με δέκα ρουπιές μπορείτε να αγοράσετε ένα εμβόλιο για Ελληνόπουλα με βλαμμένες μανάδες που νομίζουν ότι είναι συνωμοσία ο εμβολιασμός” θα λένε οι αφίσες στο Ισλαμαμπάντ. Γελάω με την τσαντούλα που έχει αγκαζέ ο Πακιστανός εδώ με τα ψιλά και το κινητό του, αλλά σε λίγα ακόμα χρόνια θα ονειρεύομαι μήπως έχει καμιά πιτούλα με κάρυ εκεί μέσα αντί να μου βρωμάει όπως μου βρωμάει τώρα. Ώρα να φεύγω. Απολογήθηκα έμμεσα:
“Άσε φίλε, νομίζω ξέρω που είναι η σημαία μου στο πατάρι. Ελπίζω να μην την έχει φάει ο σκόρος.”
Με κοίταξε με το πλατύ ανοιχτό χαμόγελο που σου ανοίγει την καρδιά. Όλες οι βλακείες και κακιούλες μου εξαφανίστηκαν.
-Κύριε ξέρεις, στο Πακιστάν λέμε: όταν έχεις μεγάλο σπίτι, έχεις και πολύ ξεσκόνισμα.
