“Αν πάρετε 2 από αυτό που κρατάτε σας δίνουμε ένα τρίτο δώρο!”
Γενικά όταν πάω στο Hondos φοβάμαι ότι δεν ξέρω τι μου γίνεται, ζαλίζομαι από τα αρώματα νομίζω. Και η κοπέλα αυτή άστραφτε κυριολεκτικά, σχεδόν με τύφλωσε η γυαλάδα του προσώπου της.
-Μα….ένα θέλω μόνο….
“Χμμμ…” χαμογέλασε να δω και τα τελείως λευκά δόντια της καλά καλά. “…ε, τότε μπορείτε να πάρετε το ένα αλλά με την προσφορά 1+1. Τότε θα έχετε δυο και θα μπορείτε να εκμεταλλευτείτε την προηγούμενη προσφορά που σας έλεγα.”
-Δεν ξέρω, η γυναίκα μου ήταν πολύ συγκεκριμένη. Θέλει ένα τέτοιο.
Της έδειξα το χαρτί που μου είχε δώσει η γυναίκα μου. Το άρπαξε από τα χέρια μου σα να ήταν χάρτης για θησαυρό και πετάχτηκε πίσω από τα ράφια.
“Α, υπέροχα! Η γυναίκα σας προφανώς έχει γούστο και ξέρει τι θέλει!”
Άρχισε να αραδιάζει στον πάγκο άλλες κρέμες και να μου εξηγεί η καθεμιά πως συμπληρώνει ή ακυρώνει την άλλη. Ή πρέπει να την βάζεις άλλη ώρα ή πριν ή μετά, προσοχή! Να περάσουν τουλάχιστον 20 λεπτά πριν βάλεις την κόκκινη αν έχεις βάλει πιο πριν την κίτρινη, εκτός αν είναι βράδυ που δεν βάζεις βέβαια καμία από αυτές.
Βέβαια.
Μην σας τα πολυλογώ, χρειάστηκα καροτσάκι και έφυγα με 300 κρέμες. Ντρεπόμουν να τις δείξω στη γυναίκα μου που περίμενε στο αμάξι, προσέγγισα από πίσω γρήγορα, τις άδειασα στο πορτ μπαγκάζ και της έδειξα μόνο τη μια που είχε ζητήσει.
“Αχ βρε Αλέκο, 500ml δεν θα τα χρησιμοποιήσω ούτε σε δέκα χρόνια! Δεν έχεις δει στο μπάνιο; Πάντα αγοράζω την κρέμα των 100ml. Αυτή εδώ θα μπαγιατέψει πριν την χρειαστώ όλη. Πήγαινε άλλαξέ την.”
Τι να της πω; Ότι είχα άλλα 3-4 κιλά από δαύτην στο πορτ μπαγκάζ και καμιά δεκαριά κιλά παρόμοιες κρέμες; Απολογήθηκα και την πήρα από τα χέρια της να ξαναμπώ. Χρειαζόμουν άλλη προσέγγιση και κάπως να αποφύγω την ίδια αστραφτερή υπάλληλο γιατί μου είχε ήδη τερματίσει την πιστωτική κάρτα. Έπρεπε κάπως να την ξεφορτωθώ γρήγορα:
– Θέλεις να βγούμε ραντεβού;
Τα άψογα μακιγιαρισμένα μάτια της πετάχτηκαν λίγο αλλά το σφιχτά παστωμένο με κρέμες χαμόγελό της δεν κουνήθηκε. Συνέχισα πριν με ταπώσει με κάτι έξυπνο.
– Μια στιγμή να ρωτήσω τη μαμά μου αν θα είναι στο σπίτι το βράδυ όμως.
Έκανα ότι μιλούσα στο τηλέφωνο. Εκείνη έκανε ότι τακτοποιούσε το ράφι. Την ξεπάστρεψα:
– Η μαμά λέει δεν γίνεται απόψε, λυπάμαι.
Μπορεί να μην είμαι έξυπνος αλλά με προφανώς σχιζοφρενική συμπεριφορά καμιά φορά καταφέρνω τους σκοπούς μου. Η κοπέλα είχε ήδη πάει να δει το αφεντικό της ή κάποια φιλενάδα να πει για εμένα. Μετά από λίγο φάνηκε η αντικαταστάτριά στις κρέμες. Έδειξα γρήγορα το χαρτί, τόνισα το “100ml συσκευασία”, δεν τόλμησε να προσπαθήσει να μου πει για την προσφορά “στα 100ml δώρο ένα αυτοκίνητο” ή κάτι αντίστοιχο. Ένιωσα για πρώτη φορά κυρίαρχος σε αυτόν τον χώρο.
“Αν δείτε την άλλη κοπέλα, πείτε της παρακαλώ ότι μου θυμίζει πολύ την Gal Gadot.”
Ξεκίνησε να κάνει ένα μειδίαμα αυταρέσκειας αλλά της το έκοψα:
“Αν χάσει δηλαδή είκοσι κιλά και κάνει 2-3 πλαστικές θα είναι σχεδόν ίδια.”
Ευτυχώς μου είχε ήδη δώσει την σακούλα με την κρέμα και τα πενήντα δείγματα και είκοσι διαφημιστικά. Την άφησα με την απόδειξη στο χέρι να νιώθει ακόμα πιο άσχημα. Μη λυπάστε ποτέ τις πωλήτριες εκεί μέσα. Είναι σα τα πεντάχρονα παιδιά που όλο χάνουν το ένα γάντι τους και λένε “μπαμπά δεν φταίω εγώ”, όχι, πάντα φταίνε. Σαν τις συζητήσεις που ξεκινάνε με “τον έχω ξεπεράσει, δεν είναι θέμα” και τρεις ώρες αργότερα ακόμα σου εξηγεί πόσο μαλάκας ήταν αλλά και πόσο φοβερός μάγειρας. Σαν άρθρο που ξεκινάει “τα 10 πράγματα που πρέπει να προσέχετε online στα προσωπικά σας δεδομένα” και μετά τα 2 πρώτα βγαίνει pop up “κάντε εγγραφή εδώ με το email και το μέγεθος του πέους σας για να δείτε τα υπόλοιπα 8.”
Μερικές φορές σκέφτομαι ότι αδικώ τους ανθρώπους. Μετά ακούω Adele όμως στο ράδιο και μου θυμίζει ότι κάποιος πρέπει να φέρεται άσχημα για να έχουν έμπνευση κάτι τέτοιες κλαψιάρες μετά.
Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης χρησιμοποιεί κρέμα νυχτός μόνο. Και δεν την βάζει στο πρόσωπο.