Ωραία, τί λέω, πολύ ωραία δικαιολογία, λόγια που τα λες έως και συγκινητικά, για να αιτιολογήσεις την επιλογή σου στοργικέ πατέρα, γλυκιά μανούλα, σαν τον τίτλο της ταινίας και περιμένεις τώρα να σε πιστέψω.
“Ψηφίζω για το παιδί μου” μου λες, πετάς και ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά παίρνεις στη συνέχεια την έκφραση της άδολης παρθένας και έχεις την εντύπωση ότι καθάρισες σαν Πόντιος Πιλάτος.
Δοκίμασε να πεις το ίδιο πράγμα μπροστά στον καθρέφτη σου ‘Ελληνα γονιέ κι αν έχεις το κουράγιο παρατήρησε πως το κορμί σου καμπουριάζει όλο και περισσότερο, λέξη με τη λέξη. Μέσα σου το ξέρεις πως στην πραγματικότητα ψηφίζεις, ό,τι και να είναι αυτό, για να συνεχίσεις τη ζωή σου που αποφάσισες για ένα βόλεμα, να την κάνεις μικρή και άγευστη. Η εξόριστη λογική σου αντιστέκεται, σε απορρίπτει και σου παίζει ύπουλο παιχνίδι κόβοντας σου το μπόι, αρνείται να συμφωνήσει με τα όσα ακούει και σε προδίδει βάζοντας το σώμα σου να πάρει την υποτακτική και εγκλωβισμένη στάση ενός μίζερου “εγώ” που είναι κομμάτι πια της καθημερινότητάς σου.
Δείχνεις ικανοποιημένος, όλα για την προς τα έξω εικόνα. Προσποιητή ευτυχία, οικονομική ευημερία για να σκάσουν οι άλλοι που εσύ “έχεις” ενώ αυτοί δεν έχουν. Μπράβο σου! Κατάφερες να διατηρήσεις τα υψηλά επίπεδα χοληστερίνης σε μέρες πείνας κάποιων. Συγχαρητήρια! Συμπληρώνεις διαρκώς το έλλειμμα εγκεφαλικών κυττάρων με λίπος. Η λιγδιασμένη ύπαρξή σου είναι η μόνη σου ανησυχία και η διαιώνισή της με τα ολόφτυστα με εσένα βλαστάρια σου. Εδώ είναι που εξέλιξη των ειδών βαράει σημειωτόν, μπορεί να έχει βάλει την όπισθεν με φουλ γκάζια, αυτό ξέρουμε όμως, με αυτό τη “βγάζουμε μια χαρά”.
Η όποια επιλογή σου στην πραγματικότητα ήταν πάντοτε η ίδια, ο κουμπάρος, ο γείτονας, ο συμμαθητής αυτός τέλος πάντων ο οποίος με αντάλλαγμα τις οικογενειακές ψήφους, τα σάλιωμα στους φακέλους με τα σταυρωμένα ψηφοδέλτια – γλύφε, είναι προτέρημα – τις ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο θα σε φροντίσει όταν πιάσει θέση ανάμεσα στους 300. Ακόμη κι αν δε σου βγει η ζαριά, τα κονέ τα έκανες, αβγάτισες τις χρήσιμες γνωριμίες, δικτυώθηκες και όλοι στο τέλος θα είναι ικανοποιημένοι. Το πολύ-πολύ να πετάξεις τίποτε ηθικοπλαστικό περί αξιών, αλληλεγγύης αν σου έρθει στο μυαλό, και αγώνων όλα για ένα άλλοθι, ώστε η συνείδησή σου να ξανά – αποκοιμηθεί.
Θυμήσου τη δική σου, χωρίς πολλά-πολλά, προαγωγή στη δουλειά που ποτέ δεν αγάπησες έστω για μία στιγμή, αλλά χαλάλι μωρέ, αφού τρούπωσες και χάρη σε αυτή πέρα του μισθουλάκου έβγαλες πλαγίως πιο πολλά. Μια βολική μετάθεση του καλομαθημένου κανακάρη που ήταν σε φυλάκιο στα σύνορα για να μην το τρώει το παλικάρι μας η υγρασία του ‘Εβρου από τη μια και από την άλλη να μη σου ζητάει το μισό μηνιάτικο για τις εξόδους του. Μια μετεγγραφή της μοσχαναθρεμμένης κόρης να σπουδάσει στην πόλη της ώστε να μη στερηθεί την καλοπέρασή της, τις παρέες της, τη διασκέδασή της και κυρίως να μη ξοδεύεις ένα σωρό λεφτά για τα νοίκια, αυτά είναι για τους άλλους τον κακόμοιρο τον “κοσμάκη” που συχνά- πυκνά αναφέρεις τα βάσανά του με δόση προσποιητής συμπόνοιας.
Αφού λοιπόν όλα είναι τακτοποιημένα, κανένας λόγος ανησυχίας φιλαράκια μου, χαλαρώστε. Eκλογές είναι δεν ψηφίζουμε για το νικητή του ντάνσινγκ. Πως τα ξέρατε μέχρι τώρα; Τα ίδια θα παραμείνουν και πριν κλείσω: Τα σέβη μου στην αγία Ελληνική οικογένεια.
